สิ่งดีๆ บางครั้งก็มาโดยไม่ได้คาดคิด วันวานไปเดินเล่นตลาดนัดสวนจตุจักรยามเย็นเพราะอากาศกำลังสบาย
นั่ง MRT ไปเพราะสะดวกกว่าไปวนหาที่จอดรถ แต่ก็ดันพกกุญแจรถไปด้วย  ควักๆล้วงๆซื้อของเพลินจนเผลอทำกุญแจรถหล่นหาย มารู้ตัวอีกทีก็คือตอนกลับมาถึงบ้านแล้ว
 
พอรู้ตัวปุ๊บก็เร่งกลับไปที่ตลาดนัดสวนจตุจักรปั๊บ  เวลานั้นก็ 3 ทุ่มเข้าไปแล้ว แต่ก็ยังมีร้านเปิดขายของอยู่ จึงรีบตรงไปที่
ป้อมยามฝั่งตรงข้ามสวนจตุจักร ใกล้กับจตุจักรเน็กซ์ เห็นน้อง  รปภ ยืนอยู่ น้องพูจาสุภาพเรียบร้อย และพอซักถามลักษณะของกุญแจรถที่หายกันเรียบร้อย น้อง รปภ ก็บอกว่าว่าแม่ค้าร้านที่พี่ไปซื้อของเก็บได้และรีบแจ้ง รปภ  ทางตลาดเขาประกาศหาเจ้าของร่วม 2 ชั่วโมงแล้วครับ
 
หลังจากนั้นน้องก็ ว. ประสานไปที่ศูนย์ รปภ ทางฝั่ง เจเจมอลล์ และอาสาพานั่งมอเตอร์ไซด์ไปรับกุญแจถึงที่ศูนย์ รปภ. และพากลับมาที่จุดเดิม  ก็ได้ไถ่ถามชื่อน้องเค้าเพื่อประกาศเกียรติคุณ รวมทั้งแม่ค้าท่านนั้นด้วย แต่ดันสืมชื่อน้องเค้า รู้สึกผิดจริงๆ ยังดีที่จำชื่อบริษัทของน้องเค้าได้ GUARD 49
 
สิ่งเล็กๆที่เรียกว่าความมีน้ำใจแต่ได้มาซึ่งความสุขใจมหาศาลในช่วงที่ควันหลงปีใหม่ยังไม่จางหาย ทำให้ยังเชื่อมั่นว่าสังคมบ้านเราไม่ได้มีแค่มุมบูลลี่ ขยี้ขยำ ฟัดกันให้ตาย  สุดท้ายก็ได้ตบรางวัลเล็กๆน้อยๆให้น้อง รปภ ท่านนั้น รวมทั้งยังจำร้านค้าของแม่ค้าสินค้าหัตถกรรมไทยร้านนี้ได้ อย่าย้ายไปไหนนะครับ ผมจะไม่ลืมที่จะเป็นลูกค้าถาวรของร้านนี้คลอดไป ขอขอบคุณทั้งสองท่านจากใจจริงๆ