เราอายุ33จะเข้า34แล้ว ตอนนี้เรามีเเฟนที่คบกันทางไกล1คน เราเพิ่งเคยมีแฟนตอนแรกความคิดเราคือเราเหงาเลยอยากมีแฟน เราเป็นคนเริ่มจีบเขาก่อน ผ่านมาจะครบ1เดือนแล้วที่เราขอเขาเป็นแฟน ก็มีวีดีโอคอลกันเป็นระยะ และพูดคุยกันทุกวัน แล้ววันนี้เรากลับมามองสิ่งที่เราต้องรับผิดชอบทั้งครอบครัวคือ แม่/หลาน/พี่ชายที่ไม่สมประกอบทั้งร่างกายและสติ
เรากลับมีความรู้สึกขึ้นมาว่าคงจะคบกับเขาอีกแค่นิดเดียวเท่านั้น เพราะพอเรามองไปถึงสิ่งที่เราต้องรับผิดชอบต่างๆ เราไม่อยากให้เขาต้องมาลำบากไปกับเราด้วย เรารู้สึกเหมือนจะให้เขาต้องมาแบกรับกับสิ่งที่เราต้องดูแลไปด้วย ถามว่ารักเขามั้ย มันก็รักนะ แต่เราไม่อยากให้เขาคิดว่าเรากำลังจะเกาะเขาเพื่อให้ครอบครัวเราสบาย
เราไม่เคยบอกเขาว่าเรามีภาระอะไรบ้าง ตอนเเรกมันเป็นความสบายใจที่เราได้เจอเขา แต่ตอนนี้เรารู้สึกเหมือนจะกลายเป็นคนเห็นแก่ตัว

เราบอกแม่เราว่าเรามีแฟน แม่กับหลานของเราเขาคุยกันว่าแล้วใครจะเลี้ยงเขา คำนี้มันจุกอกเรามาก แต่เราก็บอกพวกเขาว่าเรายังเหมือนเดิม ยังดูแลเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแค่เราอยากมีแฟนมีครอบครัวของเราบ้าง ทั้งชีวิตเราดูแลคนในบ้านมาตลอดมีแค่ครั้งนี้เท่านั้นที่เรารู้สึกว่าทำไมพี่น้องคนอื่นมีได้แล้วทำไมเราถึงมีไม่ได้
แต่อยู่ๆวันนี้ความคิดเราก็กลับมาเป็นแบบไม่อยากให้คนที่เข้ามาเขาต้องมาแบกรับภาระของเราไปด้วย 

เราอยากได้คำปรึกษาว่าเราควรจะคบต่อหรือเลิกกับเขาเพื่อให้เขาไปเจอคนอื่นที่ดีกว่าเรา