ส่วนตัวเราเป็นคนมีเซนต์นิดนึง แบบว่าเจอบ่อย โดนตามบ่อย แต่บอกไว้ก่อนว่าเราไม่ใช่สายปฏิบัตินะ
มีครั้งนึงเคยฝันว่า อยู่ที่ไหนสักที่ เป็นบ้านไม้กว้างๆ เรานั่งอยู่บนแคร่ มีคนเดินผ่านไปผ่านมา คนพวกนั้นก็พูดคุยกับเรา และเราก็คุยกับเขาเหมือนรู้จักกัน แต่ในสมองเราคือ "ใครวะ ไม่รู้จัก พูดอะไรวะ" แล้วเราก็ตื่น
ผ่านไปไม่นานเราฝันอีก เราอยู่ที่เดิมเลย นั่งอยู่บนแคร่ แต่รอบนี้มีผู้ชาย 2 คน แต่งตัวดีมาก มอบผ้าไหมให้เรา ซึ่งความรู้สึกเราตอนนั้นคือ เหมือนเราต้องมีซัมติงอะไรกับคนพี่ แต่ทำไมถึงรู้สึกว่าชอบคนน้องมากๆ แล้วเราก็ตื่น
ผ่านไปอีกสักพัก เราฝันว่าอยู่ในลานประหาร ข้างๆเรามีผู้หญิง2คนคอยปลอบใจเราอยู่ เรามองไปข้างหน้ามีคนที่โดนจับมัดและมีถุงคลุมหัว มีเพชรฆาตรกำลังรำอยู่ ความรู้สึกตอนนั้นคือ คนที่นั่งอยู่ตรงนั้นคือคนรักของเรา เรารักเขามาก และเขากำลังจะตาย เราร้องไห้ รู้สึกเหมือนจะขาดใจตาย มันทรมานมากๆ
แต่ในสมองก็รู้ว่าตัวเองกำลังฝันและมันไม่ดีแน่ๆที่จะเห็นภาพนั้น เราเลยหยิกและทุบขาตัวเองให้ตื่น แต่ว่าอยู่ดีๆมีผู้ชายคนหนึ่งกระชากมือเรา เราเลยหันไปมองว่าใคร ตอนที่ตาสบตา เรารู้เลยว่าเป็นคนพี่ เขาพูดกับเราว่า "อยู่ดูก่อนสิ"
และจังหวะนั้นเองก็มีเสียงดังชึ้บ เลือดสาดกระเด็นมาโดนเรา และเราก็สลบไป
พอเราตื่นจากฝัน เราลืมตาขึ้นมา เห็นผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่ข้างๆ มองจากเท้าขึ้นบน เขาไม่ใส่รองเท้า ใส่จงกระเบน และเขาไม่มีหัว 
ในตอนนั้นเรารู้สึกไม่กลัวเขาเลย เขาไม่ได้มาทำร้าย ไม่ได้มาทำอะไร รู้สึกเหมือนเขาพยายามจะพูดอะไรกับเราสักอย่าง ซึ่งเรารับรู้ไม่ได้
เราเลยบอกเขาไปว่า "ไปหาหัวมาก่อนค่อยกลับมาหานะ" แล้วเขาก็หายไป จนตอนนี้ผ่านมา 1-2 ปีแล้ว เราไม่เคยเจอเขาและไม่เคยฝันเกี่ยวกับเคื่องนั้นอีกเลย