สวัสดีทุกคน เรื่องของเราขอพูดก่อนสุดท้ายเราอาจจะเป็นคนที่แย่เอง เราครบกับแฟนมาทั้งหมด6ปี ซึ้งก่อนหน้าที่เราจะครบกันเรา แฟนเราก็ดูเจ้าชู้อยู่แล้ว และตอนที่ยังไม่ได้ครบกันตอนเราก็มีแฟนแต่แฟนเก่าเราชอบดูถูกเราต่างนานๆและก็ยังติดต่อกับแฟนเก่าของเขาแอบไปหากันอยู่บ่อยๆจนเราเริ่มคุยกับแฟนคนปัจจุบัน เราคุยกันได้ทั้งหมดเกือบสองปีเราตัดสิ้นใจเลิกกับแฟนเก่าเพราะเหตุผลหลักๆเราทนไม่ไหวที่ต้องโดนดูถูกทุกวัน แล้วก็ตกลงครบกับแฟนคนปัจจุบัน เราอาจจะไม่ดีที่เลิกแล้วมีใหม่เลยอันนั้นเรารู้ตัวเองนะ เราก็ไม่ใช่คนดีอะไร กับมาที่เรื่องของเรากับแฟนปัจจุบัน เราก็เริ่มครบกันจริงจัง ไม่ทันครบปีเราก็เริ่มจับได้ว่าเค้าแอบนอกใจเราคือคุยกับผู้หญิงคนอื่นไปทั่ว ถามว่าเรารับได้ไหมเรารับไม่ได้แต่เราก็ไม่ได้เป็นคนคิดเยอะขนาดนั้น ก็บอกบ่นแต่เราจะหายโกรธเร็วแล้วเราก็ลืม แฟนเราถามว่าเอาใจใส่ไหมก็นิดหน่อย ดีกับเราก็เหมือนจะดี เราก็รู้สึกตลอดว่าความรักครั้งนี้ทำให้เรารู้สึกมีความสุขมาก ถึงแม้ว่าจะรู้ว่าเขาแอบคุยกับคนอื่นไปทั่ว ตอนแรกๆเราก็คิดว่าแค่คุยจับได้แล้วก็หายไป แล้วเขาก็กลับมาทำใหม่ แต่ตลอดเวลาที่เราครบกับแฟนเราไม่เคยมอง ผช คนอื่นเลย เราเป็นพวกติดเกมส์วันๆเอาแต่เล่นเกมส์กับทำงาน แต่เราก็ทำงานบ้านไม่ว่าจะซักผ้า กวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างจาน ทำกับข้าวให้ไม่เคยขาด จนพักหลังเข้าปีที่2แฟนเราเริ่มพูดถึงแฟนเก่าเราเป็นจุดเริ่มต้นของการทะเลาะ ไม่ว่าจะทะเลาะกันเรื่องอะไรจะต้องหยิบแฟนเก่าเรามาพูด ทั้งๆที่ตัวเรารู้สึกว่าการข้ามผ่านแฟนเก่าเรามาได้ถือมาเราโชคดี ขอบอกก่อนเราไม่ใช่คนดีอะไรแต่เราสามารถอดทนกับแฟนเราทุกคนได้พอสมควร เราไม่ค่อยพูดเท่าไหร่ แต่ทุกครั้งที่เราพูดเราจะกลายเป็นคนผิดตลอดไม่ส่าจะรักครั้งไหนๆ แฟนเราก็เริ่มหาคำมาด่าเรา ดูถูกเราไม่ต่างจากแฟนเก่า บอกว่าการศึกษาน้อยบ้าง บอกว่าคนอย่างเราทำอะไรดีๆกับคนอื่นเค้าไม่ได้หรอก เราจบแค่ ปวส.ไฟฟ้า ส่วนแฟนเรา จบ.ปตรี งานที่เราทำเป็นพวกช่างอาคารธรรมดาๆเงินเดือนไม่ได้สูงมากซึ่งต่างเขา แต่เราก็ทนมาตลอด งานเราก็ค่อนข้างเหนื่อยแต่เราก็ยังทำหน้าที่แม่บ้านเหมือนเดิม ค่อยเก็บเสื้อผ้าที่แฟนเราโยนทิ้งไม่ทั่วห้อง ไม่ว่าจะถุงเท้า กางเกง เสื้อ ทุกๆอย่าง เราไม่ให้เขาจับงานพวกนี้เลย จนมาวันที่เราเหนื่อยเราขอให้เขาช่วยเราทำวันนึ่งได้ไหมเพราะเหนื่อยมาก แฟนเราก็บ่น บ่นจนเราลุกไปทำเอง แล้วมีช่วงที่เราลาออกจากงานเพราะจะหางานทำใหม่เราไม่ได้ทำงานอยู่3เดือนเราก็ขอเงินแฟนเราใช้บ้างนิดหน่อยวันล่ะ100 หรืออาจจะสามสี่วันขอที เราก็ละอายใจแต่ตอนนั้นก็พยายามหางานทำและพยายามทำทุกอย่างในบ้านไม่ให้ขาดอะไรเพื่อตอบแทนเงินที่เราขอ แฟนเรากินเหล้าหนักมาก ทุกครั้งที่กินคือเมาแล้วจะด่าเราเหมือนหมูเหมือนหมา เมาจนทิ้งตัว เมาจนขับรถชน โดนตำรวจจับแต่เรื่องค่าเสียหายคนที่บ้านเขาจัดการ ตัวเราไม่มีปัญญาพอจะช่วย สิ่งที่ทำได้คือเป็นหลังบ้านที่ดี จนวันนึ่งที่แฟนเรากลับมาจากทำงานเราคุยเรื่องที่แฟนเรากินเหล้าว่ามันหนักเกินไปพักบ้าวได้ไหมแต่คำตอบที่ได้คือเงินกูกูหายมา เราไม่รู้จะตอบยังไงและชีวิตความรักของเราก็ดำเนินมาเรื่อยเดี๋ยวเรื่องที่เราเล่าไปวนไปแบบนี้ มันก็มีทั้งที่มีความสุขและไม่มีความสุขต่างแบบความรักทั่วๆไป จนเวลาผ่านไปเราถึงได้เข้าใจว่าคำว่าไม่เป็นไรมันไม่มีอยู่จริง ทุกๆอย่างที่แฟนเราทำไม่ดีเริ่มล้นมาในหัว และมันก็ยังวนอยู่แบบนั้นเราเคยขอร้องให้เขาเลิกพูดเรื่องแฟนเก่าได้ไหมเพราะเราไม่เคยคิดถึงหรืออาวอนเลย เราไม่เคยขออะไรเขาเลยแต่เขาก็ไม่ฟังจนมาถึงจุดที่ ตื่นเช้ามาเราโดนด่า กินข้าวเที่ยงโดนด่า กลับบ้านช้านิดหน่อยโดนด่า นอนไวโดนด่า ป่วยขอนอนพักโดนด่า ถามว่าเรามีมุมงี่เง่าไหมเรามีนะ เรามั้งจะบ่นเรื่องที่เขาทิ้งเสื้อผ้าไปทั่วทั้งๆที่เราเตรียมตะกร้าให้ใส่อย่างดี บ่นเวลาเขาไปกินเหล้าตอนที่เรารู้สิ่งว่าวันนี้เราเหนื่อยมากเราอยากพักผ่อน จนทุกๆมันทำให้เรารู้สึกเหนื่อยใจ ท้อใจ เรารักแฟนเรามากนะ แต่สิ่งที่เราจะเล่าต่อไปมันอาจจะตรงกันข้าม เราได้เจอคนๆนึ่งเหมือนเข้ามาในช่วงที่เราเหนื่อยมากๆแต่แฟนเราไม่สามารถรับฟังอะไรได้เบยนอกจากด่าเรา ตอนแรกเราไม่ได้คิดอะไรกับคนนั้นเลยไม่มีในหัวเลย มันอาจจะคลายกับตอนแฟนเก่าเรา แต่กับคนนี้เราก็ระบายนั้นนี้ของเรา และเราก็ครบกับแฟนเราอยู่ตามปกติ จนวันนึ่งที่เราโดนแฟนเราด่าจนเราทำเรื่องแย่ๆก็คือหนี้ไปนอนกับคนนั้นแต่เราไม่มีอะไรกันนะเพราะเหมือนเพื่อนชาย เราอาจจะประชดเรื่องเกินไป จนเราได้รู้ว่าแฟนเราสุดท้ายแล้วมองเราเป็น ผญ ร่าน เขาด่าเรารุนแรงมากเราไม่ได้ตอบเพราะเราก็รู้ว่าที่ทำมันผิด สุดท้ายแล้วแฟนเราไม่เชื่อใจเราเลย และก็ยังมีกลุ่มเพื่อนที่เป่าหูนั้นนี้ก่อนเราจะเลิกกับแฟนเราเราถามว่าเขาคิดว่าเราเป็นคนแบบนั้นจริงๆใช่ไหม คำพูดที่ได้ยินทำเรารู้สึกคิดไปแวบนึ่งว่าตอนที่เขาแอบนอกใจเราคุยกับคนอื่นซื้อผู้หญิงกินบ้างที่เรารู้แต่ไม่พูดทำไมเราถึงยังเชื่อใจเขาทำไมเราถึงทนอยู่ได้ เขาตอบเรากับมาว่า คนอย่างมันร่านเห็นผู้ชายหน่อยไม่ได้ มันอาจจะเหมือนละครไปหน่อยแต่มันมีจริงๆนะทุกคน เราก็ผิดที่ประชดแบบนั้น แต่อีกใจมันก็ทำให้เรารู้ว่าแฟนเราคิดกับเรายังไง ตลอดเวลาที่ผ่านมาทั้งที่มีความหัวเราะด้วยกันยิ้มด้วยกันมันไม่มีความหมายอะไรเลยจริงๆ ตอนนั้นเราก็ครบๆเลิกๆอยู่พักนึ่งจนเราเริ่มรู้สึกดีกับเพื่อนคนนั้นจนเราตัดสิ้นใจว่าเราคงจะเลิกกับแฟนแต่ก่อนที่เราจะทำแฟนเราก็เปิดตัวแฟนใหม่เค้าไปแล้ว แล้วก็พาไปอยู่บ้านแล้วทั้งๆที่ข้าวของๆเรายังอยู่ เราไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่า ผญ คนนั้นเขาเอาเวลาตอนไหนไปรักกัน แต่ก็นั้นแหละเราไม่ได้แปลกใจมากเท่าไหร่ แล้วก็ระหว่างครบๆเลิกๆ แฟนเราก็ไปหา ผญ คนนั้นคนที่ที คือลงให้เรารู้ แต่เราก็รู้ว่ามันเป็นแบบนี้ เรื่องนี้เราไม่ได้โทษใครเราโทษตัวเองที่อดทนได้ไม่มากพอ แต่ตอนนี้เราก็เริ่มต้นใหม่แล้วเช่นกัน ทุกอย่างดีไปหมด แต่เรากับคิดถึงแฟนเก่าเราทุกๆครั้งที่เราหลับตา เรายังจำรอยยิ้ม เสียงหัวเราะได้ทั้งหมด ไม่รู้ทำไม ใจเราจริงๆไม่เคยอยากให้มันจบเลย เราก็มีความสุขนะถึงแม้จะต้องทนกับเรื่องเดิมๆถึงตัวเราจะคิดว่าไหวแต่สุดท้ายแล้วใจเราเองที่ไม่สู้ เรามักจะแอบร้องไห้ทุกๆครั้งที่ได้ยินเพลงที่เรากับแฟนเราเคยตะโกนร้องด้วยกัน มันคิดถึงทุกๆอย่างเลย จนตอนนี้ แต่เราก็ไม่ได้อยากกลับไปอีกแล้ว วันนี้ที่เราเอามาเล่าเราแค่อยสกถามทุกคนว่าเคยเป็นแบบเราบ้างไหม สุดท้ายแล้วเรื่องนี้เรารับผิดคนเดียว เราผิดเอง และยินดีกับแฟนเก่าเรา และก็ไม่รู้ว่าจะเลิกคิดถึงได้เมื่อไหร่ ถึงเราจะต่างคนต่างเริ่มต้นใหม่ แต่ทำไมถึงยังต้องคิดถึง มันเป็นเพราะว่าผูกผันกันรึป่าว แต่ก็คงมีแต่เราที่คิดนั้นแหละ ขอบคุณคนที่เสียเวลามาอ่านนะ