เรื่องมีอยู่ว่า เรารู้จักกับพี่คนนี้เพราะเป็นคนบ้างเดียวกัน ตกลงคบกันก็โทรคุยกันปกติ พี่เขาไปทหาร เราเองเร่ิมทำงานก็ยังโทรคุยกันอยู่ตลอด เขาขอให้เรารอ พอวันที่เขาปลดทหารเขาไปหมั้นกับคนอื่น หลังจากหมั้นไม่นาน พี่เขาก็ไปทำงานต่างประเทศ ก็ยังได้โทรคุยกันบ้าง เราเองก็ทำงาน มีแฟนบ้าง พีเขาเองก็มีแฟนที่นู้น โทรหาเราบ้างอยากให้เรารอ เอาจริงๆพอมาตอนนี้เราคิดว่าที่เขาให้เรามันเหมือนเป็นแค่คำพูดเท่านั้น เราต่างคนต่างมีแฟนห่างกันไปหลายปีไม่เจอ ไม่ได้คุย  ผ่านไปสิบกว่าปีเริ่มกลับมาได้คุยกันเพราะพี่เขาติดต่อมาว่าจะกลับมาบ้านอยากเจอ เหมือนอยากจะขอโอกาส เขาบอกตอนนั้นเขาเด็กตอนนั้นที่ได้กลับมาคุยกันมันดีมาก เราเองก็ยังคิดถึงพี่เขาตลอด มันเหมือนความรู้สึกที่ค้างคาอยู่ตั้งแต่ตอนที่คบกันเพราะตอนนั้นที่คบกันเด็กทั้งคู่ 
และแล้วเราก็กลับบ้านเทศกาลก็เลยได้เจอกัน ได้คุยกัน เรารู้สึกว่าเรายังรู้สึกเหมือนเดิมกับพี่เขา แต่เหมือนพี่เขาจะไม่เหมือนเดิม หรืออาจจะมีใครอยู่ เวลาแชทไปถามคำตอบคำ ไม่ส่งข้อความมาหาเหมือนเมื่อก่อน มีแต่เราที่เป็นคนส่งข้อความหา เราเลยถามไปตรงๆว่าจะเอายังไงกันต่อ จะยังคุยกันไหม หรือแค่นี้ เขาก็บอกเขายุ่งบ้าง นู้นบ้างนี้บ้าง เราคิดเยอะ พอเรากลับมาทำงานเขาก็ไม่ได้แชทมาเลย และเราก็จะพยายามไม่แชทไปเหมือนกัน มันไม่มีข้อความเหมือนเมื่อก่อน และมันกลายเป็นเราเองที่รู้สึกอยู่ฝ่ายเดียวใช่ไหม เป็นเราที่ต้องคอยเปิดดูหน้าเฟสเขาตลอด พิมพ์ข้อความแล้วก็ไม่กล้าส่ง ขอฮาวทูมูฟออนหน่อย เราควรจัดการกับความรู้สึกยังไง