จากดินกลับ สู่ธาตุ ปถวี
จากวารี สู่อาโป ธาตุน้ำไหล
จากธาตุไฟ สู่เตโช อบอุ่นไอ
วาโยไหว สู่ธาตุลม ผสมปน

กองเถ้าลอย ไหลตาม แม่น้ำกว้าง
ที่เวิ้งว้าง สุดสายตา ฟ้าลมฝน
ไร้สิ่งใด ให้ใครรู้  ถึงตัวตน
ไม่นานคนใกล้ชิดเรา เขาก็ลืม

เมื่อเรามา มีอะไร มาด้วยเล่า
มาตัวเปล่า เฝ้าสะสม แล้วหลงปลื้ม
สุดท้ายต้อง คืนให้เขา เราแค่ยืม
แม้น้ำดื่ม กลืนไม่เข้า ตัวเปล่าไป

เขาสวมผ้า  หวีผม  พรมน้ำอบ
ดับกลิ่นศพ  ฟอร์มาลิน  ฉีดดองให้
ใส่โลงตอก  ปิดแล้วเอา  ไปเผาไฟ
เหลือเอาไว้  เพียงเถ้าคอย  ลอยอังคาร

ถึงไขว่คว้า  ได้สิ่งของ  กองท่วมหัว
รายรอบตัว  ทรัพย์สิน  ที่ดินบ้าน
ของก็อยู่ กับเรา ไม่ได้นาน
ต้องส่งผ่าน กลับตัวเปล่า เหมือนเรามา