ตามกะทู้เลยครับตอนแรกขอถ้าวความก่อนว่าพ่อเราเป็นทหารยศนายพลธรรมดาคนนึงแต่เกษียนไปหลายปีแล้ว ตอนนี้ปลูกพืชปลูกไร่ ส่วนแม่ทำอาชีพตัดเย็บเสื้อผ้า พอจบ ม.3 พ่อเราก็ส่งเราไปเรียนโรงเรียนเอกชนดังแห่งนึงอยู่คนละจังหวัดกับครอบครัว พ่อเราได้ซื้อรถยนต์ยีห้อ benz ให้1คันซึ่งเป็นของขวัญจบ ม.3 บวกกับเราได้เกรดเฉลี่ยดีทุกเทอม (ความฝันคือเราอยากเป็นหมอ) ต้องบอกแบบนี้ก่อนว่า เราพอขับเป็นอยู่บ้างแต่ไม่มีใบขับขี่เราเลยไม่ค่อยอยากขับ ส่วนมากเราจะจอดทิ้งไว้เฉยๆ ขับมอเตอร์ไซค์เอา ตอนนี้ เราอยู่ม.5 ได้ทำใบขับขี่เรียบร้อยแล้ว เสาร์-อาทิตย์ได้ขับไปหาท่านอยู่บ้าง แต่ไม่พ้นสายตาชาวบ้านที่ซุบซิบนินทาเรื่องของเราประมาณว่า โหขับรถหรูแต่ใบขับขี่ไม่รู้ซื้อหรือเปล่าพ่อยศใหญ่ขนาดนั้นน่าจะซื้อแน่เลยๆ เราก็เลยฟังผ่านๆเพราะชินแล้ว ตอนเด็กๆ เราเคยไปนั่งเล่นกับเพื่อนพอเราหลับโดนแม่เพื่อนกระซิบกับเพื่อนเราว่า อย่าไปเล่นกับมันนะถ้าลูกเขาเป็นไรขึ้นมาเขาเอาถึงตายเลย ต่อจากนั้นมาเพื่อนแถวบ้านไม่ค่อยจะมาเล่นกับเราเลยนานๆถึงจะมาที ต้องพูดแบบนี้ก่อนว่าพ่อเราเป็นคนอัธยาศัยดี เพื่อนไปที่บ้านทุกทีพ่อจะชวนกินข้าวตลอด แต่ผู้ใหญ่ชอบมองแง่ร้ายตลอด ต่อหน้าดีมากๆแต่ลับหลังอีกอย่างนึงเลย จนมีครั้งนึงที่พ่อพาเราไปเยี่ยมค่ายทหารก็มีทหารอยู่กลุ่มนึงพูดว่า ดูลูกนายใส่เสื้อผ้าแบรนด์เนมทั้งตัวผิวพรรณสะอาดสะอ้าน แต่กลับมาดูพวกเราสิสั่งตากแดดโหดจะตายเมื่อยคอยังไม่หายเลย คือเขาพูดเบาๆแต่เราดันไปได้ยิน เราอยากพูดออกไปมากกว่า ทหารดีๆก็มีนะครับไม่ใช่คอรัปชั่นทุกคน แต่คิดที่ต้องให้หน้าพ่อนี่แหละ หนักสุดคือคอมเม้นท์ในโพสต์เราว่า ภาษีประชาชนทั้งนั้น ลูกนายอยู่สบายประชาชนทำงานตัวหักหลังแข็ง เราไม่รู้จะทำอย่างไรแล้วได้แค่อยากบอกกับทุกคนว่า เป็นทหารมันผิดขนาดนั้นเลยหรือทหารคือรั้วของชาติซึ่งมีทั้งดีและไม่ดีเจือปนกันไปแต่ก็ส่วนน้อย พ่อเราเป็นหนึ่งในนั้นที่ทำหน้าที่ตัวเองได้ดีมาตลอดกว่าจะได้เลื่อนยศมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยและมันเป็นอาชีพที่เขาใฝ่ฝันแต่ทำไมคนบางกลุ่มต้องอคิติด้วย แต่ช่วงนี้ถามว่าเจออยู่มั้ยถ้าทางโซเซียลไม่เจอแล้ว แต่แถวบ้านก็มีบ้างเล็กน้อยไม่อคติเหมือนเมื่อก่อนหรือเพราะพ่อเราเอาของไปแจกบ่อยๆหรือเปล่าอันนี้ไม่ทราบ แค่อยากระบายให้ทุกคนฟังเฉยๆนะครับ