เรื่องมันมีอยู่ว่า เราเป็นคนที่ไม่เข้าสังคมและไม่ค่อยแคร์สายตาใครเท่าไรเราจะคิดเสมอว่าเราทำอะไรเราจะแต่งตัวแบบไหนก็ไม่มีใครสนใจเราขนานนั้น
เราจะคิดตลอดว่าความสุขของฉันต้องมาก่อนขอแค่มีเงินในบัญชีเยอะๆอยากทำอะไรก็ทำอย่างใช้อะไรก็ใช้แค่นี้คือมีความสุขแล้วเราเป็นคนชอบกินชอบเที่ยวคนเดียวคือ เราเป็นคนที่ชิวมากเรื่องการแต่งตัวไปเที่ยวชุดเที่ยวกับชุดอยู่บ้านคือชุดเดียวกัน
แต่เมื่อวานเรามีนัดไปเที่ยวกับเพื่อนเก่าซึ่งเค้าบอกกับเราว่าเราแต่งตัวแก่แต่เหมือนเด็กไม่โต(เราอายุ26)แล้วเค้าก็สอนเรื่องการแต่งตัวมันจะทำให้มีความมั่นใจซึ่งเราก็บอกเค้าไปว่าทำไมเราต้องแคร์สายตาคนอื่นว่าเค้าจะคิดยังไงกับเรา
คือเราคิดแบบนั้นมาตลอด
จนพี่เค้าบอกเวลาคนอื่นมองเราแล้วถ้าเราแต่งตัวดีจะมีคนให้เกียรติเราจะไม่มองว่าเราเป็นแบบคนจนไม่มีเงิน
เราฟังก็แบบเอ๊ะทำไมต้องคิดยังงั้นอ่ะ
คือเราไม่ได้โลกสวยนะแต่ในหัวคือเราคิดจริง คือเราก็ยังไม่คิดไม่ตกว่าเราต้องแคร์สายคนอื่นขนานนั้นเลยหรอ
( เหตุการณ์ก่อนที่พี่เค้าจะสอนเราคือเราไปเที่ยวแล้วเราปวดฉี่จะหาห้องน้ำเค้าแต่พี่เค้าพาเราไปเข้าห้องน้ำโรงแรมบริเวรนั้นแถวล็อปบี้ซึ่งก็ดูเป็นโรงแรมหรูเราบอกพี่เค้าว่าไม่กล้ายืนนานกลัวพนักงานมาถามว่าอยู่ห้องไหนกันประมาณนี้ค่ะ)
ถ้าพิมงงก็ขอโทษด้วยนะคะพิมครั้งแรก