ชีวิตฉันไม่เคยได้ทำอะไรตามใจตัวเองเลยสักครั้ง ตอนเป็นเด็กฉันได้เรียนโรงเรียนที่พ่อกับแม่บอกว่าดี จริงๆฉันไม่ได้อยากเรียนที่นั่นเลย แต่ฉันก็ต้องเรียนเพราะพ่อกับแม่ว่าดี โตขึ้นอีกหน่อย เรียนมหาลัย ฉันได้โควตาเรียนคณะที่ฉันชอบและมหาลัยที่ฉันอยากไป แต่ฉันก็ต้องหยุดความดีใจไว้ เพราะพ่อกับแม่อยากให้ฉันเรียนอีกสาขาหนึ่ง ฉันเลยต้องตามใจพ่อกับแม่ไปเรียนมหาลัยใหม่และเรียนสาขาที่พ่อกับแม่ต้องการ จนเรียนจบ ได้เกียรตินิยมมาแบบฟลุ๊คๆ โตขึ้นมาอีกหน่อยฉันได้ทำงานตามวิชาที่เรียนมา แต่ฉันไม่ได้อยู่บ้านกับพ่อแม่ ฉันได้ไปอยู่กับคนรักที่ต่างจังหวัด ฉันก็ทำงานของฉัน เขาก็ทำงานของเขา เราใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันประมาณ 5 ปีกว่าๆ ตอนนั้นเป็นช่วงที่ฉันมัความสุขและมีอิสระมาก แต่ไม่นาน..พ่อกับแม่ก็บอกให้ฉันสอบย้ายกลับมาอยู่บ้าน แน่นอน..ฉันไปสอบตามที่พวกเขาบอก เพราะฉันไม่อยากขัดใจ และฉันสอบผ่าน ได้กลับมาอยู่บ้านตามที่พ่อกับแม่หวัง ฉันมีเวลาเตรียมใจแค่ 7 วัน ก่อนที่ฉันจะย้ายข้าวของกลับมา เพราะฉันไม่อยากจากกับคนรัก ไม่อยากย้ายงาน และอยากใช้ชีวิตที่อิสระ  ตอนนั้นหลายคนคงคิดว่าชีวิตฉันดี แต่จริงๆแล้ว ฉันไม่มีความสุขเลย ฉันอยากมีชีวิตเป็นของตัวเอง ฉันอยากอยู่กับคนรักของฉัน ฉันอยากไปใช้ชีวิตตามแบบที่ฉันต้องการ ตอนนี้ฉันอยู่บ้าน ฉันโคตรอึดอัด ฉันไม่มีความสุข ฉันไม่อยากคุยกับใคร ฉันคอยทำตามใจคนอื่นให้ทุกคนพอใจจนลืมนึกถึงความรู้สึกของตัวเอง ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ฉันอยากเลือกทางเดินชีวิตเป็นของตัวเอง มีชีวิตเป็นของตัวเอง อยากทำอะไรก็ทำ อยากกินอะไรก็กิน อยากไปไหนก็ไป  ตอนนี้ฉันเบื่อ ฉันไม่อยากอยู่บนโลกใบนี้อีกแล้ว 🥀
หรือคิดอีกอย่าง ฉันอาจจะป่วยมั้ย เพราะฉันเศร้าบ่ายมาก อารมณ์ดิ่งบ่อยมาก ไม่อยากคุยกับใคร อยากอยุ่คนเดียว ฉันควรไปพบจิตแพทย์มั้ย🥹