ไม่กี่วันก่อนปีใหม่ผมกลับมาบ้านแล้ววได้ทราบข่าวว่าพ่อเป็นมะเร็งลำไส้ระยะที่1มันทำให้ผมรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมากต่อพอมาถึงวันสุดท้ายของปีภรรนาพ่อผมได้บอกว่าความจริงแล้ววพ่อเป็นระยะที่4แต่เลือกที่จะไม่บอกแกกเพราะกลัวพ่อจะทรุดหมดกำลังใจมีแค่ทางเดียวเลยคือให้กำลังใจแกกให้สู้อย่างน้อยมันก็อาจจะยุได้นานกว่านี้พอผมได้ยินเหมือนกับความหวังมันเลือนหายไปกับคำพูดเลยผมเสียแม่เมื่อ6ปีที่แล้วแต่ผมยังไม่อยากเสียพ่อไปอีกคนอย่างน้อยผมอยากให้แกกอยู่ถึงวันที่ผมประสบความสำเร็จผมอยากให้แกกได้เห็นใบปริญญาว่าผมเรียนจบแล้ว😭