💫สวัสดีค่ะทุกคนวันนี้จะมาเล่าเรื่องราวความรักของเด็กมัธยมอย่างเรา
      ตอนเนี่ยเราเป็นเด็ก15คนนึงที่กำลังจะจบมอสามละซึ่งตั้งแต่เข้ามอหนึ่งมาที่รร.นี้ก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองจะเจอความรักหรืออะไรเพราะส่วนตัวแอบตั้งเป้าหมายกับตัวเองไว้ว่าจะพยายามสนใจคนรอบข้างให้น้อยที่สุด ใช้ชีวิตมอต้นกับเพื่อนๆ จนกระทั่งเริ่มเข้ามอสองถึงได้รู้ว่าตัวเองไปแอบปลื้มรุ่นพี่ที่ขึ้นรถเดียวกันคนนึงจนอยากจะรู้จักเขา และนั้นแหละเราก็เล่าให้เพื่อนสนิทฟังจนหมดเปลือกเพื่อนก็พยายามช่วยแหละมั้ง จนกระทั่งมารู้ว่าเขามีเจ้าของเลยเลือกจะถอยออกมาเพราะเราก็ยังไม่ได้รู้จักเขาสักเท่าไรเรียกว่าเรารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเขา(แค่ฝ่ายเดียว) มันก็ถึงเวลามูฟออน แน่นอนว่ามันไม่ง่ายอย่างที่คิดเพราะยังต้องเจอหน้ากันทุกวันแต่สุดท้ายก็ทำได้ เพราะอะไรล่ะ?
     จนตอนเนี่ยขึ้นมอสามมาพร้อมกับเพื่อนๆ ที่สนิทบ้างไม่สนิทบ้างแต่เอ๋ เพื่อนตั้งเยอะตั้งแยะทำไมนะถึงรู้สึกอยากคุยกับเพื่อนคนนึงมากเป็นพิเศษ ใช่ค่ะเราไปสนใจใครเขาอีกแล้ว จริงๆ ถ้าให้พูดถึงเพื่ออนคนนั้นกับเราก็แค่เพื่อนร่วมห้องเรียกว่าไม่สนิทกันยังได้เลยแต่จู่ๆ วันนึงเนี่ยเรากับเขากลับมีโอกาสได้คุยกันมากขึ้นมั้งคะ ได้อยู่ใกล้กันมากขึ้นจนเรารู้สึกว่าเราอยากคุยกับเขาแต่แค่รู้สึกจนมันมีโอกาสได้คุยกันมากกว่าเดิมจริงๆ(in message) เราพิมแชทคุยกับเขาได้เป็นชม. ตอนนั้นก็ไม่รู้นะต่อให้ยุ่งหรือทำธุระอยู่จะหันไปตอบแชทเขาก่อนเสมอ แต่!เดี่ยวก่อนค่ะ ก่อนจะไปต่อคือเราคิดว่าเราไม่ได้ชอบเขานะคะมันก็ไม่แน่ว่าตอนนี้เราอาจจะค่อยๆชอบเขารึป่าวแต่ถ้าจะให้พูดว่าเราชอบเขาบอกเลยว่ามันดูเป็นคนใจง่ายมากมากเพราะเราก็พึ่งมูฟออนมา ถูกมั้ยคะ
มาต่อกันเลยดีกว่า นั้นแหละค่ะในช่วงกี่วันไม่รู้แต่เป็นอาทิตย์เราได้คุยกับเขาบ่อยมากพอสมควร ทั้งเราทักไป เขาทักมา ซึ่งแชทก็ไม่ได้ดูหนักซ้ายหรือหนักขวาด้วยนะคะเรารู้สึกได้เลยว่าการที่เราได้คุยกับเขา ได้บอกฝันดีเขา มีเขาบอกฝันดีมันhappyมากจริงๆแม้กระทั่งเวลาไปรร.หรือที่รร.เนี่ยเรายังรู้สึกได้ว่าเรากับเขาเหมือนขะสนิทกันแล้ว แค่เหมือนนะคะแล้วช่วงนั้นก็เป็นช่วงที่เราแทบจะไม่สนใจใครเลยนอกจากเขา บอกเลยว่าเราก็ไม่เนียนแหละเพราะเราสองมาตรฐานได้อย่างเห็นชัดเจน ลองให้เพื่อนมาขอขนมกับเขามาขอแน่นอนค่ะเราให้เขา จนมันhappyแบบตะโก๊นแต่happyได้ไม่นานหรอกค่ะ ก่อนจะปิดปีใหม่เป็นสัปดาห์สอบ ซึ่งเรากับเขาไม่ได้มีเวลาว่างที่อยู่ด้วยกันและ เหมือนจะค่อยเขยิบเขยิบออกไปเรื่อยๆ เขาไม่ทักมา เราไม่ทักไป แชทก็ ค่อยๆจมลงนํ้า ส่วนที่รร.เรารับรู้ว่าเรากับเขามีจังหวะที่มองหน้ากันบ่อยมากแต่ ไม่ได้พูดกันสักคำ(แล้วจะมองกันทำไม) ถึงเวลาปิดปีใหม่เราโคตรของโคตรของโคตรอยากจะคุยกับเขาเลยค่ะแต่แน่นอน เขาไม่ทักมาเราก็ไม่ทักไป แต่เผอิญว่าวันนึงเนี่ยเราตื่นเช้าขึ้นมาเปิดการแจ้งเตือน เปิดอินเตอร์เน็ตโทสับแล้วแชทเขามันเด้งขึ้นมา บอกเลยว่าวินาทีนั้นรีบกดเข้าไปดูสุดๆแต่มันดันไม่มีข้อความอะไรเลย เชื่อมั้ยคะเรานั่งคิดแล้วคิดอีกว่าเราจะถามเขาไปดีรึป่าวว่ามลทักมามั้ยย แต่ก็มานั่งคิดว่ามันจะไม่มีข้อความได้ยังไงทำไมมันไม่มี สุดท้ายก็ทักไป แน่นอนว่าทักไปแล้วเนี่ยก็ได้คุยกันยาวอีกตามเคยแต่เราก็ต้องเป็นคนจบบบทสนทนานั้นเพราะมีกิจกรรมที่รร.ต่อ แล้วหลังจากวันนั้นเนี่ยแชทเขาก็เริ่มจมลงนํ้าอีกตามเคย
    เราก็ไม่รู้ว่าตอนเนี่ยเราคิดยังไงกับเขา แต่เรารู้แค่ว่าเรายังรอการแจ้งเตือนจากเขา คือเราก็รู้สึกว่าเราอยู่ได้นะถ้าไม่มีแชทเขาเด้งขึ้นมาแต่ก็นั้นแหละค่ะแค่คิดว่าถ้าแชทเขาเด้งขึ้นมามันก็คงจะดีเลย เรายังคิดอยากจะทักไปhappy new year เขาอยู่เลยค่ะแต่ก็ไม่รู้วว่าควรมั้ย พูดตามความจริงตอนนี้ก็ยังแอบคิดถึงเขานิดหน่อย จิงๆ
 
ก็จบลงแค่นี้ค่ะ อยากจะมาเล่าสู่กันฟังก่อนขึ้นปีใหม่ ใครมีความเห็นอะไรก็แสดงกันได้นะคะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและอ่านจนจบจิงๆ