ในโพสต์นี้ขอยกสถานีขนส่ง TBS ของมาเลเซียมาเทียบเคียงเพื่อจะเห็นแนวทางมากขึ้นครับ


1.จุดจำหน่ายตั๋วทำไมต้องแบ่งเป็นบริษัทขนส่งด้วยครับ
   สิ่งนี้มันจะทำให้คนที่ต้องการซื้อตั๋วสับสนได้และทำให้เสียเวลา ส่งผลทำให้เกิดความวุ่นวายภายในอาคารได้ครับ
และการใช้พื้นที่ไปกับจุดจำหน่ายตั๋วหลายๆเจ้าหลายๆที่ทำให้การใช้พื้นที่อาคารได้ไม่คุ้มครับ
  
   ขนส่ง TBS ของมาเลเซียสามารถซื้อตั๋วได้ทุกช่องครับ เพียงแค่บอกว่าจะไปไหน และสามารถเลือกว่าจะไปกับขนส่งบริษัทอะไรครับ และมีจุดตู้ kiosk สามารถซื้อตั๋วได้เองอัตโนมัติ

จุดซื้อตั๋วหมอชิต 2


จุดซื้อตั๋ว TBS


2.ทำไมไม่แบ่งโซนออกเป็น GATE ครับ คือเอาโครงสร้างอาคารสนามบินมาใช้ได้เลยครับ

อาคาร TBS ของมาเลเซียเขาแบ่งออกเป็น GATE ครับ ชั้นบนคือโซนอาหารของกิน(คือใครที่ไม่รีบก็ขึ้นไปนั่งกินอาหารชมวิวชั้นบน จะได้ไม่ต้องมาวุ่นวายกับชั่วโมงเร่งรีบในโซนอื่นๆครับ) ชั้นสอง คือจุดจำหน่ายตั๋ว ชั้นล่างคือจุดรอขึ้นรถภายใน GATE (ซึ่งติดแอร์และมีบรรไดเลื่อน ลิฟท์ทุกจุด) ส่วนจุดลงรถ(ขาเข้า)กับจุดขึ้นรถ(ขาออก)อยู่คนละโซนกันครับ

จุดรอขึ้นรถหมอชิต 2


จุดทางเข้า GATE ขนส่ง TBS


จุดรอขึ้นรถภายใน gate



3.สถานีขนส่งกับรถไฟฟ้าควรเชื่อมต่อภายในอาคารเข้าด้วยกันครับ


4.จุดรอขึ้นรถ(ชานชลา)ควรติดแอร์

5.จุดจอดรถไม่ควรจอดแช่ และไม่จำเป็นต้องมีหลายช่องจอด คือรถบัสเทียบสถานีเมื่อไรก็ขึ้นรถไปได้เลยครับ

ปล.ในมาเลเซียสถานีขนส่งจะแบ่งโซนออกเป็น GATE เกือบจะทุกสถานีครับ