เสียงปริศนา

สวัดดีครับผมมีเรื่องราวสยองขวัญที่เกิดขึ้นกับครอบครัวของพ่อผมเรื่องหนึ่งครับ เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณ40กว่าปีที่แช้วตอนนั้นพ่อของผมอายุประมาณ13-14พ่อของผมเป็นคนสุพรรณบุรีครับซึ่งสมัยนั้นพ่อของผมเล่าว่าแถวๆชนบทจะมีเรื่องผี/คนเล่นของเยอะขอเข้าเรื่องเลยละกันนะครับบ้านพ่อผมจะอยู่ไกลจากตัวเมืองมากๆซึ่งเวลาจะไปรร.หรือเข้าเมืองนั้นต้องใช้เวลาเดินทาง1-2ชั่วโมงกันเลยทีเดียวซึ่งบ้านของพ่อจะมีพี่น้องค่อนข้างเยอะมีผู้ชาย3ผู้หญิง4ขออนุญาติให้ชื่อสมมุตินะครับ มีพี่ชายคนโตสุดชื่อวุฒิพี่ชายคนรอง(พ่อผมนั้นแหละครับ)ชื่อหวิวและน้องชายคนเล็กชื่อวิท ส่วนฝั่งผู้จะเด็กกว่าผู้ชานทุกคนผู้หญิงคนโตสุดชื่อวิวอีกคนชื่อแหวนคนรองท้ายชื่อวงและน้องเล็กสุดของบ้านชื่อเดือนเข้าเรื่องเลยนะครับพ่อผมเล่าว่าเช้าวันหนึ่งก็ไปรร.กันตามปกติแต่ตอนกลับนี่สิครับพ่อผมเล่าว่าปกติจะกลับกันเร็วแต่วันนั้นแวะงานวัดในเมืองทำให้กลับบ้านช้ากว่าที่เคยซึ่งที่บ้านของพ่อผมปู่กับย่าของผม(พ่อกับแม่ของพ่อผม)มีกฎว่าห้ามกลับบ้านหลังพระอาทิตย์ตกเพราะทางกลับบ้างค่อนข้างเปรี้ยวเสี่ยงที่จะโดนดักปล้นสมัยนั้นพ่อผมเล่าว่าโจรค่อนข้างเยอะแต่วันนั้นหลังจากที่พ่อของผมและน้องๆกลับบ้านกันปรากฎว่ารถที่ใช้เดินทางไปรร.ทุกวันนั้นได้เกิดดับกลางป่าซึ่งเป็นทางกลับบ้านพ่อของผมพ่อผมเล่าว่าตอนนั้นรู้สึกขนลุกแปลกๆทั้งๆที่รถไม่ได้มีปัญหาอะไรแถมยังใช้อยู่ทุกวันดันมาดับกลางป่าพ่อผมเล่าว่าลุงวิทถามกับพ่อผมว่าคิดว่าจะเป็นเพราะพี่ป่าวว่ะซึ่งลุงวุฒที่เป็นพี่ชายโตสุดได้ยินก็บอกลุงวิทว่าหุบปากพี่ไม่มีจริงหรอกรถแค่ไม่ดีพ่อผมเลยสวนกลับไปว่าจะมาไม่ดีได้ไงว่ะทั้งๆที่รถก็ซื้อมาไม่ถึงปีมันคงไม่ใช่เพราะรถหรอกตอนนั้นพ่อผมเล่าว่าลุงวุฒิทำหน้าเหมือนไม่พอใจพ่อผมบอกว่าลุงวุฒิกำลังจะอ่าปากพูดเลยแต่ก็ต้องหยุดพูดซะก่อนเพราะได้ยินเสียงหัวเราะปริศนาพ่อผมบอกว่าเสียงนั้นน่าขนลุกมากเป็นเสียงที่มากับลมเป็นเสียงผมหญิงพ่อผมบอกว่าเสียงนั้นน่าขนลุกมากซึ่งตอนนั้นลุงวุฒิก็ได้หันไปมองในรถว่าเสียงนั้นเป็นเสียงของน้องผู้หญิงรึป่าวแต่สิ่งที่พ่อผมบอกคือน้องๆนอนหลับกันหมดแล้วตอนนั้นจากที่พ่อผมกลัวอยู่แล้วกับกลัวx2เข้าไปอีกพ่อผมบอกว่าตอนนั้นลุงวุฒิมองไปรอบๆป่าผมกับตะโกนว่าเป็นใครวะ หัวเราะเหียอะไรพ่อผมบอกว่าตอนนั้นกลัวมากแต่ก็พยามตั้งสติและถามลุงวุฒิไปว่าเสียงอะไรว่ะพี่ลุงวุฒิไม่ตอบแต่บอกให้พ่อของผมและลุงวิทเข้าไปรอในรถลุงวุฒิยังบอกอีกว่าพวกล็อครถให้ดีถ้าเห็นอะไรห้ามทักจนกว่าจะเห็นพี่กลับมาลุงวุฒิได้หยิบปืนออกมาจากเกะในรถก่อนจะไปลุงวุฒิได้ทิ้งท้ายกับพ่อผมอีกว่าถ้ารถติดให้ขับกลับบ้านไปให้เร็วที่สุดและห้ามหันกลับมามองข้างหลังเด็ดขาดพ่อผมบอกว่าทั้งและสับสนแต่ก็พยักหน้าตอบรับลุงวุฒิไปก่อนที่ลุงวุฒิจะตะโกนไปว่าแน่จริงก็ออกมาก่อนที่เสียงหัวเราะนั้นจะหายไปเเละปรากฎร่างหญิงสาวอยู่ในป่าวพ่อผมเล่าว่าเห็นหน้าไม่ชัดแต่เห็นว่าใส่เสื้อสีขาวแต่ที่เห็นชัดเลยก็คือตาที่แดงกั่มของหญิงสาวคนนั้นลุงวุฒิไม่พูดพ่ำทำเพลงยิงปืนเข้าไปที่ผู้หญิงคนนั้นก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะกรีดเสียงดังเหมือนคนทรมาร พ่อผมเล่าว่าแต่ที่น่าปีะหลาดใจกว่านั้นคือน้องๆผู้หญิงไม่มีใครตื่นมาซักกะคนเดียวทั้งๆที่เสียงปืนดังมากๆพ่อผมบอกว่าน้องๆเหมือนกับโดนสะกดให้หลับไม่มีใครตื่นมาเลยทันใดนั้นเองลุงวุฒิได้ยิงปืนขึ้นอีกครั้งพ่อผมบอกว่าไม่รู้เหมือนกันว่าลุงเขายิงอะไรเพราะตอนนั้นพ่อผมกำลังโฟกัสกับน้องๆอยู่ทันใดนั้นเองพ่อผมบอกว่าอยู่ๆลุงวุฒิก็วิ่งเข้าไปในป่าพร้อมกับตะโกนว่าออกมาทันใดนั้นรถที่ดับไปอยู่ๆก็ติดขึ้นมาแบบหน้าตาเฉยพ่อผมบอกว่าตอนนั้นรีบขับกลับบ้านแบบลืมลุงวุฒิไปเลยก่อนที่จะถึงบ้านอยู่ๆน้องๆผู้หญิงก็ตื่นขึ้นมาพร้อมกันทุกคนแบบที่พ่อผมและลุงวิทยังงงว่าเสียงปืนดังตั้งนานไม่ตื่นพอถึงบ้านปู่และย่าของผมได้รออยู่หน้าบ้านพ่อผมบอกว่าพอลงรถไปแค่นั้นแหละปู่กับย่าบ่นยับก่อนที่ปู่จะถามว่าแล้วไอวุฒิมันไปไหนทิ้งให้พวกเอ็งกลับมากันเอ็งมันรู้มั้ยว่าทางมันเปรี่ยวอันตรายพ่อผมจึงเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้ปู่ผมฟังพ่อบอกว่าตอนนั้นอยู่ๆปู่ก็พูดขึ้นว่ายิ้มแล้วก่อนที่จะหยิบมีดหมอและสตาร์ทมอไซร์ก่อนที่จะไปได้บอกกับย่าผมว่าพาหลานเข้าไปในบ้านและล็อคบ้านปิดหน้าต่างให้หมดอย่าเปิดจนกว่าจะถึงเช้าก่อนทีาแกจะขี่รถออกไปจากบ้านพ่อเล่าว่าย่าให้ทุกคนเข้าไปในบ้านและล็อคบ้านปิดหน้าต่างคืนนั้นพ่อผมบอกว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นพอรุ่งเช้ามาพ่อเล่าว่าย่านั่งอยู่ตรงเก้าอี้หน้าบ้านพอพ่อผมเดินไปนั่งด้วยย่าของผมก็ทำหน้าเครียดๆแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรสักพักพ่อเล่าว่าปู่ได้ขี่รถมอไซร์กับเข้าบ้านมาย่าผมรีบวิ่งไปหาและสังเกตุว่าลุงวุฒิไม่ได้กลับมาด้วยเลยถามปู่ว่าไอ้วุฒิไปไหนละปู่ไม่พูดอะไรแต่ร้องให้ย่าผมเข้าใจทันทีปู่และย่าของผมได้เดินเข้าไปในบ้านกันสองคนและสั่งห้ามให้ใครเข้ามาเพราะมีเรื่องสำคัญจะคุยกันลุงวิทได้พาน้องๆออกไปเล่นแต่พ่อของผมด้วยความสงสัยจึงแอบฟังปู่กับย่าคุยกันพ่อได้ยินปู่พูดว่าจำไอยศเพื่อนไอวุฒิมันได้มั้ยย่าผมบอกว่าจำได้ปู้ได้บอกกับย่าว่าอีผีที่มันหักคอไอยศอะมันคือตัวเดียวกับผีตัวเมื่อคืนก่อนที่อยู่ดีๆปู่ของผมก็ร้องให้และบอกว่าเมื่อคืนข้าไปถึงไอวุฒิมันจะปราบอีผีตัวนั้นได้อยู่แล้วแต่อาการลมบ้าหมูมันกำเลิบ(ผมลืมเขียนไปว่าลุงวุฒิเค้าเป็นลมบ้าหมู)พ่อผมบอกว่าอีผีตัวนั้นมันใช้โอกาศนี้ในการฆ่าลุงวุฒิปู่ผมบอกว่าตอนนั้นขาแข็งเดินไม่ออกสุดท้ายก็ช่วยลุงวุฒิไม่ทันและผีตัวนั้นก็หายไปก่อนที่ปู่ของผมจะมีสติและวิ่งไปดูลุงวุฒิแต่มันสายไปแล้วครับปู่ผมพาลุงวุฒไปโรงพยาบาลแต่มัรสายเกินจะช่วยแล้วครับกระดูกที่คอของลุงวุฒิได้แตกละเอียดพ่อผมบอกว่าอยู่ๆก็น้ำตาไหลออกมาเองทั้งๆที่เมื่อคืนยังคุยด้วยกันอยู่แท้ๆพอตกเย็นพ่อผมบอกว่าปู่ก็พาไปงานศพขอลุงวุฒิพ่อผมบอกว่าตอนนั้นตัดสินใจบวชให้ลุงวุฒิแบบไม่ลังเลพ่อผมบอกว่าจากคนที่กลัวเรื่องผีๆในใจตอนนั้นมีแต่ความแค้นคิดจะแก้แค้นผีตัวนั้นอย่างเดียว จบ....... เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับครอบครัวของพ่อผมนะครับราว40ปีที่แล้วเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นในจังหวัดสุพรรณบุรีซึ่งตอนนี้พ่อผมได้เสียชีวิตไปแล้วนะครับเหลือแต่น้องๆผู้หญิง4คนลุงวิทก็พึ่งเสียไปเมื่อปีที่แล้วนี่เองมันอาจดูเหมือนไม่จริงถ้าเรื่องนี้ไม่มีพยานผมก็อาจจะไม่เชื่อเหมือกันแต่คิดๆไปแล้วก็รู้สึกว่าลุงวุฒิทำผิดพลาดที่สุดในชีวิตเลยมันเกิดจากความคิกคนองที่อยากจะแก้แค้นให้เพื่อนสนิทที่ถูกผีตัวนี้ฆ่า  ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่