กูขอแนะนำตัวก็แล้วกัน กูชื่อยูจิน เป็นสมาชิกอาณาจักรสภาวะจิตที่ชื่อว่าไดนาส
กูเข้ามาครอบครองทุกอย่างที่กูจะครอบครองได้
แต่ที่ง่ายมากๆที่กูแทบไม่ต้องทำอะไรเลย
คือการกำจัดองค์อสุนีหรือ ดร.ศักดิ์สิทธิ์ไปให้พ้นทาง
มันง่ายยิ่งกว่าปลอกกล้วย
เพราะ ดร.มารุตกับ ดร.สาลินี ลวงมันเข้าไปในโรงพยาบาลบ้าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
กูสะใจที่มันลงเอยเหมือนพ่อมัน
ตอนนี้กูก็ประสานคนของกูจับพ่อมันเข้าโรงพยาบาลบ้าไปอีกราย
เป็นครั้งที่ 3 แล้วมั้ง
และที่กูสะใจที่สุดก็คืออีกไม่นาน ไอ้เด็กกราดยิง
จะได้รับการปลดปล่อยเพื่อมากราดยิงคนอีก
มันเป็นสิ่งที่กูรอคอยมานาน
กูสะใจมากที่คนของกูบั่นคอพยาบาลสุดาแล้วสับมัน
เผามันจนไม่เหลือซาก
พวกเวรตะไลทำทุกอย่างให้กูพอใจ
ยิ่งกูได้ยินสิ่งที่ราชันย์นักบวชแห่งนอร์ดิกพูดออกมา
ยิ่งสะใจกูเป็นยิ่งนัก
มันได้ใจกูมาก
สมัยนี้เป็นสมัยแห่งความเกลียดชังในทุกจักรวาล
เรื่องนี้พวกมืงปฏิเสธไม่ได้หรอก
พวกมืงก็รู้อยู่แก่ใจว่าจิตใจพวกมืงไม่บริสุทธิ์เหมือน
พวกปฏิบัติธรรมที่ป่านูเปีย
พวกมืงพร้อม
ได้ทุกเวลา
พร้อม
พร้อมเลว แล้วหลังจากนี้ กูจะเป็นผู้สนับสนุน
ตอนนี้กูยังไม่รู้ว่ากัลลาเกอร์จะตัดสินใจไปทางไหน
เขาดูตกใจมากเมื่อรู้ว่าราชันย์นักบวชฯคิดอย่างไร
ภาพที่สะใจกูที่สุดก็คือพอราชันย์นักบวชพ่นความในใจทุกอย่างออกมา
มันก้เดินไปที่สำนัก มีคนมารอต้อนรับมันมากมาย
คงหลงใหลมันเพราะมันนุ่งผ้าแต่ไม่สวมเสื้อ
ยิ่งโกนหัวยิ่งหล่อ สาวๆปลาบปลื้มมัน
หลายคนปลาบปลื้มมัน
ตอนมันเดินผ่านก็ก้มกราบมัน
แต่พอตกดึก บางคนก็อยากไปมีอะไรกับมัน
พอมันเดินขึ้นเวที มันปาฐกธรรมด้วยเสียงอ่อนหวาน ไพเราะน่าฟัง
มันฉลาด มันรู้ว่าพวกเวรตะไลชอบอะไร
มันก็เลยจัดให้ตามความต้องการ
จัดหนัก จัดเต็ม พวกเวรตะไลก็ชอบ
จักรวาลที่ 452 กำลังจะเข้าปีใหม่
แต่ไม่ใช่การส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่หรอก
จริงๆมันคือส่งท้ายยุคเก่ส ต้อนรับยุคเสื่อม
พวกเวรตะไลยังไม่รู้หรอกว่าพวกมันต้องเจออะไรกันบ้าง
จะรวยจะจนก็ต้องเจอเหมือนกันหมด
กูดีใจอยู่อย่างนึงที่กูได้จัดการราชาแห่งรัตติกาล คนที่ 4 ไปแล้ว
มีอีก 4 ตัวที่กูจะต้องจัดการให้สิ้นซาก
กูต้องเล่นงานจักรวาลที่ 971 ก่อน
พอ 971 ล่มสลาย ที่อื่นก็จะค่อยๆล่มตามไปด้วย
กูเองไม่เห็นด้วยกับอาณาจักรภวังค์แต่แรก
มันจะสร้างโลก สร้างจักรวาล สร้างมนุษย์มาเพื่ออะไร
สิ้นคิดมาก
แต่เมื่อสร้างมาแล้ว ก็ทำลายได้
อาณาจักรเจจินไตยก็มีส่วนในการทำลายอยู่สูง
เรื่องนี้มันง่ายเพราะในจิตใจมนุษย์ส่วนใหญ่
ความโกรธแค้นชิงชังเข้าครอบงำมันหมดแล้ว
ไม่ต้อง
มาบอกกันเลยว่าพวกกูคือมนุษย์ผู้ประเสริฐ
ได้ยินแล้วอยากจะอ้วก อยากจะอาเจียนวันละหมื่นรอบ
เมื่อพวกมืงจงเกลียดจงชังกันได้ถึงขนาดนี้
กูเองก็จะจัดการอะไรต่อมิอะไรได้ง่ายขึ้น
แต่กูก็ต้องทำเป็นขั้นเป็นตอนไป
รับรองว่ามีคนช่วยกูเยอะ เพราะกูคือเสียงในหูของพวกคลั่งพวกหลอน
ถึงกูจะอยู่ในอาณาจักรสภาวะจิต
แต่ก็ก็ใช้มนุษย์บางคนเป็นเครื่องมือได้
สมัยนี้ กูมีเครื่องมือจำนวนมากในหลายจักรวาล
รับรองว่ากูต้องจัดการพวกเวรตะไลอย่างพวกมืงให้สิ้นซากได้แน่
555555555555555555555555555555
5555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555
วิมานมายา โดย ซาตานและปีศาจร้าย ตอนที่ 292 พวกเวรตะไล
กูเข้ามาครอบครองทุกอย่างที่กูจะครอบครองได้
แต่ที่ง่ายมากๆที่กูแทบไม่ต้องทำอะไรเลย
คือการกำจัดองค์อสุนีหรือ ดร.ศักดิ์สิทธิ์ไปให้พ้นทาง
มันง่ายยิ่งกว่าปลอกกล้วย
เพราะ ดร.มารุตกับ ดร.สาลินี ลวงมันเข้าไปในโรงพยาบาลบ้าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
กูสะใจที่มันลงเอยเหมือนพ่อมัน
ตอนนี้กูก็ประสานคนของกูจับพ่อมันเข้าโรงพยาบาลบ้าไปอีกราย
เป็นครั้งที่ 3 แล้วมั้ง
และที่กูสะใจที่สุดก็คืออีกไม่นาน ไอ้เด็กกราดยิง
จะได้รับการปลดปล่อยเพื่อมากราดยิงคนอีก
มันเป็นสิ่งที่กูรอคอยมานาน
กูสะใจมากที่คนของกูบั่นคอพยาบาลสุดาแล้วสับมัน
เผามันจนไม่เหลือซาก
พวกเวรตะไลทำทุกอย่างให้กูพอใจ
ยิ่งกูได้ยินสิ่งที่ราชันย์นักบวชแห่งนอร์ดิกพูดออกมา
ยิ่งสะใจกูเป็นยิ่งนัก
มันได้ใจกูมาก
สมัยนี้เป็นสมัยแห่งความเกลียดชังในทุกจักรวาล
เรื่องนี้พวกมืงปฏิเสธไม่ได้หรอก
พวกมืงก็รู้อยู่แก่ใจว่าจิตใจพวกมืงไม่บริสุทธิ์เหมือน
พวกปฏิบัติธรรมที่ป่านูเปีย
พวกมืงพร้อม ได้ทุกเวลา
พร้อม พร้อมเลว แล้วหลังจากนี้ กูจะเป็นผู้สนับสนุน
ตอนนี้กูยังไม่รู้ว่ากัลลาเกอร์จะตัดสินใจไปทางไหน
เขาดูตกใจมากเมื่อรู้ว่าราชันย์นักบวชฯคิดอย่างไร
ภาพที่สะใจกูที่สุดก็คือพอราชันย์นักบวชพ่นความในใจทุกอย่างออกมา
มันก้เดินไปที่สำนัก มีคนมารอต้อนรับมันมากมาย
คงหลงใหลมันเพราะมันนุ่งผ้าแต่ไม่สวมเสื้อ
ยิ่งโกนหัวยิ่งหล่อ สาวๆปลาบปลื้มมัน
หลายคนปลาบปลื้มมัน
ตอนมันเดินผ่านก็ก้มกราบมัน
แต่พอตกดึก บางคนก็อยากไปมีอะไรกับมัน
พอมันเดินขึ้นเวที มันปาฐกธรรมด้วยเสียงอ่อนหวาน ไพเราะน่าฟัง
มันฉลาด มันรู้ว่าพวกเวรตะไลชอบอะไร
มันก็เลยจัดให้ตามความต้องการ
จัดหนัก จัดเต็ม พวกเวรตะไลก็ชอบ
จักรวาลที่ 452 กำลังจะเข้าปีใหม่
แต่ไม่ใช่การส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่หรอก
จริงๆมันคือส่งท้ายยุคเก่ส ต้อนรับยุคเสื่อม
พวกเวรตะไลยังไม่รู้หรอกว่าพวกมันต้องเจออะไรกันบ้าง
จะรวยจะจนก็ต้องเจอเหมือนกันหมด
กูดีใจอยู่อย่างนึงที่กูได้จัดการราชาแห่งรัตติกาล คนที่ 4 ไปแล้ว
มีอีก 4 ตัวที่กูจะต้องจัดการให้สิ้นซาก
กูต้องเล่นงานจักรวาลที่ 971 ก่อน
พอ 971 ล่มสลาย ที่อื่นก็จะค่อยๆล่มตามไปด้วย
กูเองไม่เห็นด้วยกับอาณาจักรภวังค์แต่แรก
มันจะสร้างโลก สร้างจักรวาล สร้างมนุษย์มาเพื่ออะไร
สิ้นคิดมาก
แต่เมื่อสร้างมาแล้ว ก็ทำลายได้
อาณาจักรเจจินไตยก็มีส่วนในการทำลายอยู่สูง
เรื่องนี้มันง่ายเพราะในจิตใจมนุษย์ส่วนใหญ่
ความโกรธแค้นชิงชังเข้าครอบงำมันหมดแล้ว
ไม่ต้องมาบอกกันเลยว่าพวกกูคือมนุษย์ผู้ประเสริฐ
ได้ยินแล้วอยากจะอ้วก อยากจะอาเจียนวันละหมื่นรอบ
เมื่อพวกมืงจงเกลียดจงชังกันได้ถึงขนาดนี้
กูเองก็จะจัดการอะไรต่อมิอะไรได้ง่ายขึ้น
แต่กูก็ต้องทำเป็นขั้นเป็นตอนไป
รับรองว่ามีคนช่วยกูเยอะ เพราะกูคือเสียงในหูของพวกคลั่งพวกหลอน
ถึงกูจะอยู่ในอาณาจักรสภาวะจิต
แต่ก็ก็ใช้มนุษย์บางคนเป็นเครื่องมือได้
สมัยนี้ กูมีเครื่องมือจำนวนมากในหลายจักรวาล
รับรองว่ากูต้องจัดการพวกเวรตะไลอย่างพวกมืงให้สิ้นซากได้แน่
555555555555555555555555555555
5555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555