เรื่องมีอยู่ว่า แฟนผมอ่ะมันคงรู้สึกชอบกับคนที่ทำงานเเล้วก็นัดเจอกันเวลาเบรคเวลาเลิกงาน ซึ่งเราสองคนกับเเฟนเข้างานคนล่ะกะด้วยเเหละเเล้วผมจับได้ว่าเเฟนเเอบไปคุยกับคนอื่นนัดเจอกันบ้างไปหากันบ้างเขาบอกว่าไม่ได้คิดอะไรกันเเค่เพื่อนที่ทำงานเฉยๆ ผมพูดงี้เลยถ้ามีอีกคือเลิกไม่ชอบคือไม่ชอบ เเล้ว 2-3 ต่อมาเขาก็ไปงานรับปริญญาพี่รหัสไปกับเพื่อนเเล้วก็เอาไอ้ ผช ไปด้วยผมไม่รู้อะไรเลย ผมมารู้ตอนที่เเฟน ผช ทักมาบอกว่าเเฟนผมเเอบไปนอนด้วยกันไปมีอะไรกันหลายครั้งเเล้ว เเต่เเฟนผมโกหกว่าเเค่ไปหากันไปนอนด้วยกันเฉยๆ ไม่ได้เอากัน ผมก็ยกโทษให้เเละกลับมาคืนดีกันเพราะผมยังรักเขามากๆ หลังจากนั้นผมก็เลยถามว่าไม่ได้เอากันจริงหรอไปนอนด้วยกันไม่ได้เอากันมันเป็นไปได้หรอว่ะ เขาเลยบอกว่าไปนอนด้วยกัน 3 ครั้งเอากัน 2 ครั้งซึ่งผมรับไม่ได้มากๆ เลิกงานตอนเช้ายังไปนอนด้วยกันอีกเพื่อบอกลาว่าจ่างฝ่านต่างจะไม่เจอกันเเล้ว ขนาดนี้เเล้วยังคิดไม่ได้อีก พอไอ้ ผช ไม่เอาก็กลับมาหาผม (งี้ผมก็เป็นของตายอ่ะดิจะมาตอนไหนก็ได้) พอผมรู้เเบบนั้นเลยตัดสินใจเลิกเลย เขาไม่ยอมเลิกเเละขอโอกาสผมเลยบอกว่าสายไปเเล้วล่ะตอนทำไม่คิดมาคิด
ได้ตอนที่ ผช ไม่เอามาคิดได้ตอนที่ผมจะไป ผมไม่รู้สึกโกรธเกลียดหรืออะไรทั้งนั้นเพราะเตรียมใจไว้เเล้วว่ายังไงก็เป็นเเบบนี้ผมเเค่เดินออกมาเเละไปจากเขาได้ชิวๆ โดยที่ไม่รู้สึกอะไรเพราะรับไม่ได้กับสิ่งที่เขาทำเลยเลือกที่จะเลิก เเต่เเล้วเวลานี้ก็มาถึงผมกลายเป็นคนผิดที่ทิ้งเขาไป ลงสตอรี่บ้าง บอกคนนู้นคนนี้บ้างว่าผมเป็นฝ่ายทิ้งเขาไปทั้งที่เขายังรักผมอยู่ ไปเอากับคนอื่นเเล้วจะกลับมาหาเเล้วใครจะเอาทำเป็นพูดเพื่อไม่ให้ตัวเองดูเเย่ในสายตาคนอื่น เเต่คนที่โดนเต็มๆ คือผม5555 ตลกดีว่ะผมก็ปล่อยๆไป ทำไรทำไปเถอะตอนเเรกจะไม่โกรธไม่เกลียดล่ะพอมาเจอเเบบนี้เเล้วเเบบ