อยากระบายครับ
ผมเคยขับรถชนต้นไม้ตอนอายุ 22 ตอนนั้นผมทำงานอยู่กับที่บ้านแฟนเก่าแล้วมีน้องผมคนนึงที่สนิทกันมาทำด้วย ซึ่งเป็นงานขนย้ายเครื่องจักรกลโรงงาน วันที่เกิดเรื่องผมกำลังเดินทางไปส่งของที่ลำพูน เป็นรถ 6 ล้อ ผมเป็นคนขับ โดยมีอดีตพ่อตากับน้องชายผมนั่งไปด้วย น้องผมนั่งริมอดีตพ่อตานั่งกลาง ออกเดินทางตอนช่วงเย็น ระหว่างทางก็ขับไปเรื่ิอยๆ จนถึงลำปาง
อำเภอห้างฉัตร ระหว่างทางผมวิ่งเลนส์ขวามาแล้วเจอหลุมผมเลยหักหลบ แต่ด้วยความที่รถบรรทุกของหนักมันเลยคุมไม่อยู่ เป๋ตกข้างทาง ตกลงไปตรงเกาะกลางมันจะเป็นร่อง แล้ววิ่งไปอีกแปบเดียวก็ชนกับต้นสัก ขนาดประมาณ คนโอบ 3 คน ชนเสร็จผมลืมตามา ตัวผมขยับไม่ได้คือตัวนั่งโค้งติดกับพวงมาลัยรถหกล้อเลยแต่ขยับไม่ได้เพราะโครงรถหกล้อบี้มาติดคุมตัวพอดีเลย มันพอดีจนขยับแทบไม่ได้เลยครับ ผมมองทางด้านขวาเห็น อดีตพ่อตานั่งร้องโอดครวญอยู่ แต่ไม่เห็นน้องผม ผมเลยพยายามมุดออกตรงหน้าต่างฝั่งคนขับ แล้วก็วิ่งย้อนไปดูตามทางคิดว่าน้องผมตกรถ แต่ก็ไม่เจอ ผมเลยกลับมาชะโงกดูตรงฝั่งคนนั่ง เจอน้องผมคือ แบนติดกับเบาะรถหกล้อ แขนขาผิดรูปไปหมด ผมช้อคมาก ตอนที่ชนคือทุกคนหลับหมดน้องผมตอนหลับเขาใส่โม่ฃคลุมหน้าไว้ ผมไปเปิดโม่งดู คือเห็นหน้าผากมีแต่น้ำขาวๆผสมเลือดไหล กับตรงหัวมีสมองไหลออกมา น้องผมอ้าปากร้องเหมือนคนจุกหน้าอกอ่ะครับ คล้ายคนเลอร้องอ่าาาาาาาาาา แต่เป็นเสียงโทนต่ำๆ เบาๆ ผสมกับมีฟองน้ำลายที่มีแต่เลือดออกมาครับ ผมช้อคมากตอนนั้นทำไรไม่ถูก ยืนตะโกนเรียกให้คนแถวนั้นจอดแต่กว่าจะมีคนจอดก็นานมากแล้ว โทรเรียกกู้ภัยหรือปอเต้กตึ๊งไม่ได้เพราะโทรศัพท์กระเด็นหายไปตอนชน กว่ากู้ภัยจะมาก็พักใหญ่เกือบชั่วโมงพอกู้ภัยมาถึงเขาจับผมไปโรงบาลก่อนเลย แต่ผมไม่ไปผมจะอยู่ดู แต่เขาดันผมขึ้นรถไปเลย พาไปเอ้กซ์เรย์ พอเสร็จปุ้บรถกู้ภัยอีกคันก็มาถึง ผมถามพี่เขาน้องผมล่ะ เขาบอกเสียแล้ว ผมไปเปิดท้ายรถดู คือน้องผมที่สนิทอยู่ใต้ผ้าขาว ตอนนั้นมันเหวอมันจุกจนร้องไห้ไม่ออกมันงงไปหมด เลยตั้งสติไปล้างหน้า ล่ะก็มานั่งคิดว่าจะทำไงต่อ ทีนี้ก็เลยหาวิธีติดต่อทางบ้านน้องผม โทรศัพท์น้องผมหายไปตอนชน ผมเลยโทรหาเพื่อนที่กรุงเทพ ให้ไปที่บ้านน้องให้เอาโทรศัพท์ไปให้ที่บ้านน้องคุย นาทีที่ผมรอกำลังจะบอกที่บ้านน้องผม คือแม้งเป็นความรู้สึกที่โคตร
คือน้องมันมากับเราแต่มันดันมาตายเพราะเรา ผมทำใจพักนึงจนเพื่อนโทรมาว่าถึงแล้ว มันก็เอาโทรศัพท์ให้ที่บ้านน้องผม ผมก็เลยบอกว่า ยายครับ เบียร์เสียแล้วนะครับ ยายบอกอะไรนะ ผมย้ำอีกทีมเบียร์เสียแล้วครับผมขับรถชนต้นไม้เบียร์เสียชีวิตคาที่ครับ ยายเงียบไปสามสิแล้วก็เป็นเสียงสะอึกสะอื้นในลำคอเขาๆและดังขึ้นเรื่อยจนยายปล่อยโฮและกรี้ดลั่นบ้าน และผมก็ได้ยินเสียงคนในบ้านร้องเรียกยายกับแม่ แบบชุลมุนและก็คนที่คุยก็เป็นน้าน้องผมแทนบอกว่ายายเป็นลมจะโทรกลับ หลังจากวางสายผมได้แต่นั่งหน้าชา เดี๋ยวมาเล่าต่อนะครับ
ขัลรถชนต้นไม้น้องที่ไปด้วยตายคาที่ เครียดจนแทบบ้า
ผมเคยขับรถชนต้นไม้ตอนอายุ 22 ตอนนั้นผมทำงานอยู่กับที่บ้านแฟนเก่าแล้วมีน้องผมคนนึงที่สนิทกันมาทำด้วย ซึ่งเป็นงานขนย้ายเครื่องจักรกลโรงงาน วันที่เกิดเรื่องผมกำลังเดินทางไปส่งของที่ลำพูน เป็นรถ 6 ล้อ ผมเป็นคนขับ โดยมีอดีตพ่อตากับน้องชายผมนั่งไปด้วย น้องผมนั่งริมอดีตพ่อตานั่งกลาง ออกเดินทางตอนช่วงเย็น ระหว่างทางก็ขับไปเรื่ิอยๆ จนถึงลำปาง
อำเภอห้างฉัตร ระหว่างทางผมวิ่งเลนส์ขวามาแล้วเจอหลุมผมเลยหักหลบ แต่ด้วยความที่รถบรรทุกของหนักมันเลยคุมไม่อยู่ เป๋ตกข้างทาง ตกลงไปตรงเกาะกลางมันจะเป็นร่อง แล้ววิ่งไปอีกแปบเดียวก็ชนกับต้นสัก ขนาดประมาณ คนโอบ 3 คน ชนเสร็จผมลืมตามา ตัวผมขยับไม่ได้คือตัวนั่งโค้งติดกับพวงมาลัยรถหกล้อเลยแต่ขยับไม่ได้เพราะโครงรถหกล้อบี้มาติดคุมตัวพอดีเลย มันพอดีจนขยับแทบไม่ได้เลยครับ ผมมองทางด้านขวาเห็น อดีตพ่อตานั่งร้องโอดครวญอยู่ แต่ไม่เห็นน้องผม ผมเลยพยายามมุดออกตรงหน้าต่างฝั่งคนขับ แล้วก็วิ่งย้อนไปดูตามทางคิดว่าน้องผมตกรถ แต่ก็ไม่เจอ ผมเลยกลับมาชะโงกดูตรงฝั่งคนนั่ง เจอน้องผมคือ แบนติดกับเบาะรถหกล้อ แขนขาผิดรูปไปหมด ผมช้อคมาก ตอนที่ชนคือทุกคนหลับหมดน้องผมตอนหลับเขาใส่โม่ฃคลุมหน้าไว้ ผมไปเปิดโม่งดู คือเห็นหน้าผากมีแต่น้ำขาวๆผสมเลือดไหล กับตรงหัวมีสมองไหลออกมา น้องผมอ้าปากร้องเหมือนคนจุกหน้าอกอ่ะครับ คล้ายคนเลอร้องอ่าาาาาาาาาา แต่เป็นเสียงโทนต่ำๆ เบาๆ ผสมกับมีฟองน้ำลายที่มีแต่เลือดออกมาครับ ผมช้อคมากตอนนั้นทำไรไม่ถูก ยืนตะโกนเรียกให้คนแถวนั้นจอดแต่กว่าจะมีคนจอดก็นานมากแล้ว โทรเรียกกู้ภัยหรือปอเต้กตึ๊งไม่ได้เพราะโทรศัพท์กระเด็นหายไปตอนชน กว่ากู้ภัยจะมาก็พักใหญ่เกือบชั่วโมงพอกู้ภัยมาถึงเขาจับผมไปโรงบาลก่อนเลย แต่ผมไม่ไปผมจะอยู่ดู แต่เขาดันผมขึ้นรถไปเลย พาไปเอ้กซ์เรย์ พอเสร็จปุ้บรถกู้ภัยอีกคันก็มาถึง ผมถามพี่เขาน้องผมล่ะ เขาบอกเสียแล้ว ผมไปเปิดท้ายรถดู คือน้องผมที่สนิทอยู่ใต้ผ้าขาว ตอนนั้นมันเหวอมันจุกจนร้องไห้ไม่ออกมันงงไปหมด เลยตั้งสติไปล้างหน้า ล่ะก็มานั่งคิดว่าจะทำไงต่อ ทีนี้ก็เลยหาวิธีติดต่อทางบ้านน้องผม โทรศัพท์น้องผมหายไปตอนชน ผมเลยโทรหาเพื่อนที่กรุงเทพ ให้ไปที่บ้านน้องให้เอาโทรศัพท์ไปให้ที่บ้านน้องคุย นาทีที่ผมรอกำลังจะบอกที่บ้านน้องผม คือแม้งเป็นความรู้สึกที่โคตร คือน้องมันมากับเราแต่มันดันมาตายเพราะเรา ผมทำใจพักนึงจนเพื่อนโทรมาว่าถึงแล้ว มันก็เอาโทรศัพท์ให้ที่บ้านน้องผม ผมก็เลยบอกว่า ยายครับ เบียร์เสียแล้วนะครับ ยายบอกอะไรนะ ผมย้ำอีกทีมเบียร์เสียแล้วครับผมขับรถชนต้นไม้เบียร์เสียชีวิตคาที่ครับ ยายเงียบไปสามสิแล้วก็เป็นเสียงสะอึกสะอื้นในลำคอเขาๆและดังขึ้นเรื่อยจนยายปล่อยโฮและกรี้ดลั่นบ้าน และผมก็ได้ยินเสียงคนในบ้านร้องเรียกยายกับแม่ แบบชุลมุนและก็คนที่คุยก็เป็นน้าน้องผมแทนบอกว่ายายเป็นลมจะโทรกลับ หลังจากวางสายผมได้แต่นั่งหน้าชา เดี๋ยวมาเล่าต่อนะครับ