คือว่าเราระแวงพ่อมากค่ะ ตอนที่เขาเดินเข้ามาใกล้เราก็ตัวสั่น เวลาเขาถามอะไรก็จะอ้ำๆอึ้งๆทั้งๆที่ปกติเราไม่ใช่คนแบบนั้นเลย ต้องเล่าก่อนว่าเมื่อก่อนเราสนิทกับพ่อมากค่ะ แต่พอเริ่มโตขึ้นเราก็ไม่สนิทแล้ว และมันก็มีปัญจัยอีกมากมายค่ะที่ทำให้เรากับพ่อเริ่มห่างออกจากกันเรื่อยๆ  จนตอนนี้เวลาเราทำอะไรเราก็กลัวไปหมดเลย วันไหนที่พ่อได้ไปทำงานวันนั้นเราจะรู้สึกโล่งใจมากค่ะ รุ้สึกเป็นตัวของตัวเอง มากๆ แต่วันไหนที่เรารู้ว่าพ่อจะกลับมาบ้าน วันนั้นมันจะทำให้เราซึมเลยค่ะ พอกลับบ้านมาแล้วมันรู้สึงแบบว่า เกร็งอะค่ะ ไม่อยากให้เขารู้ ไม่อยากให้เขาเห็น เพราะว่าเวลาที่เขารู้หรือเห็นอะไร เขาจะด่าเรา เขาจะแบบถามโนนนี่นั้น ถามแบบจี้อะค่ะ ทำให้เราระแวงมากๆ ตอนนี้เราไม่รู้จะทำยังไงดีแล้วค่ะ เขาชอบคิดว่าตัวเองถูกเสมอ เราคือผิดหมด พอเราพยายามที่จะพูดอะไร พยายามที่จะทำให้เขาเข้าใจเท่าไหร่ เขาก็ไม่คิดที่จะเข้าใจเราเลย เขาจะคิดว่าเราผิดตลอด เราควรจะทำยังไงดีคะ เราไม่รู้ว่าจะต้องทำไงแล้วค่ะ