รู้จักกันตั้งแต่12ขวบ เรียนประถมที่เดียวกัน เค้าอยู่ป.4 เราอยู่ป.6 จบป.6เรามุ่งสอบเข้าม.1 มาเจอกันอีกทีตอนปิดเทอม2 ม.4 กำลังจะขึ้นม.5 เค้าตามจีบหนักมาก ไปไหนก็เจอ วันนึงเค้าขอคบ ปรึกษาแม่ แม่บอกคบเป็นเพื่อนไม่เสียหาย หลังจากนั้นเค้ามาหาที่บ้านบ้าง แต่ไม่ได้มาสม่ำเสมอ ส่วนใหญ่โทรคุยกัน วันนึงบ้านเค้าออกบูธขายของตามงานต่างๆ เราก็ไปช่วยด้วย (ไปหลังเลิกเรียน/วันหยุด/ปิดเทอม) ไม่ว่าบ้านเค้าไปงานไหนๆ เราก็ไปช่วยตลอด พ่อกับแม่เค้ารับงานเล่นงิ้วและทำกงเต็กด้วย ช่วงที่พ่อกับแม่เค้าไปเล่นงิ้วตามตจว เค้าอยู่บ้านคนเดียว เราไปช่วยเค้าทำงานบ้านทุกวัน โคฟเป็นแม่บ้าน

ตอนเกณฑ์ทหารเราไม่ได้ไปส่ง แม่เค้าบอกว่ามันเป็นเคล็ด ส่งกำลังใจ เค้าจับได้ใบดำ แทบกรี๊ด

หลังจากนั้นไม่นานเค้าก็บวช แต่เราไม่ได้ไปถือหมอนเพราะตรงกับวันเริ่มงานที่ใหม่วันแรก มีซื้อนมไปถวาย ก่อนบวชเค้าหายไป3เดือน (ปกติโทรหากันเช้า/กลางวัน/เย็น/ก่อนนอน จู่ๆโทรไปไม่รับ ไปหาที่บ้าน บ้านก็ล็อคตลอด) พอถามเค้าบอกไปท่องบทสวด หลังบวชหายไปอีก1เดือน หลังจากนั้นเค้าก็เอะอะหายตัวตลอด โทรครั้งแรกไม่รับ ครั้งที่2ตัดสายทิ้ง ครั้งที่3ปิดเครื่อง เวลาโทรหาเค้าจะเป็น3stepนี้ คุยโทรศัพท์กับผู้หญิงบ่อยๆต่อหน้าเรา เราไม่ได้เช็คโทรศัพท์ มันเป็นของส่วนตัว เราเคารพพื้นที่เค้า เทนัดเก่งมาก รอเก้อนับครั้งไม่ถ้วน เราเป็นฝ่ายเฝ้ารักเฝ้ารอ นอนร้องไห้แทบทุกคืน ความสัมพันธ์ลุ่มๆดอนๆมาเรื่อยๆ

วันนึงเค้าบ่นร้อน เราหันไปเห็นสมุดเล่มนึงเลยหยิบมาพัด พบซองจดหมายร่วงที่พื้น3-4ฉบับ แกะอ่านทั้งหมด ผู้หญิงเขียนมาขอเงิน วันรุ่งขึ้นเค้าถูกหามไปร.พ สรุปเป็นไข้เลือดออก เราไปเฝ้าทุกวันจนเค้าออกจากร.พและตัดสินใจว่าถ้าเราทำใจได้ก่อนจะเป็นฝ่ายบอกเลิกเพราะเค้าเจ้าชู้ ตอนนั้นเป็น7ปีอาถรรพ์พอดี อีก2ปีต่อมาเราบอกเลิกเค้าตรงกับช่วงเบญจเพส ยังทำใจไม่ได้หรอกแต่บอกเลิกทั้งที่ยังรักแลกกับไม่ต้องนอนร้องไห้หลับไปทุกคืน เจ็บแต่จบ

เป็นโสดอยู่แบบเหงาๆตลอด10ปี เรามุ่งหน้าทำงาน เค้าโทรมาง้อบ้าง ส่งเค้กวันเกิดมาที่บ้านบ้าง บางช่วงก็หายไปเลย

ล่าสุดเค้ากลับมาหาเราช่วงโควิด เราตกงานพอดี รีเทิร์น เค้าสัญญาว่าจะตามใจเราทุกอย่าง เราคิดว่าตัวเองโชคดีที่ได้คนรักคนเดิมกลับมา รู้ข้อดีข้อเสียกันอยู่แล้ว บ้านเค้าเราก็เข้านอกออกในสบาย (แต่ยังไม่ได้ย้ายเข้าไปอยู่ด้วยกัน ไปๆกลับๆ อย่างมากก็ค้างคืนนึง) เริ่มต้นใหม่กับคนเดิม 4ปีที่ราบรื่น วันนึงเค้าทำตัวแปลกไป ปกติเค้าจะชวนเราไปบ้านเค้าทุกเสาร์ แต่บ้านเค้าไม่มีข้าวให้กิน เราบอกถ้าไม่มีข้าวให้กินก็ไม่ไป 5555 เค้าบ่นว่าซื้อให้ก็กินไม่หมด หลังจากนั้นเค้าเอาใจแม่เรา ไม่สนใจเรา ซื้อของที่แม่ชอบ กอดแม่ ให้กำลังใจแม่ เหมือนมานั่งดูแม่ลูกรักกัน เราเป็นอากาศธาตุ อิหยังวะเนี่ย น้อยใจสุดๆ ไม่คุย งอน เค้าไม่ง้อ หายไปเป็นอาทิตย์ (ที่ไม่โทรตามเพราะโทรแล้วเค้าไม่รับ โทรตอนไหนก็ไม่รับ ไม่โทรกลับ ทำได้แค่รอเค้ามาหา เราจะไปบ้านเค้าเฉพาะเวลาเค้าโทรชวน)

วันนึงเค้าโทรมาบอกว่าเค้าจะไม่มาหาเราแล้ว ขอบคุณ10กว่าปีที่ผ่านมา เค้าบอกให้เราดูแลตัวเอง เค้ากำลังมีน้อง เราช็อค ทำไมคบซ้อน ถามว่าเมื่อไหร่ เค้าบอกเพิ่งรู้เหมือนกัน ถามว่าเจอกันได้ยังไง เค้าบอกเดินผ่านที่มหาลัย ถามว่าวางแผนมีลูกมั๊ย เค้าบอกไม่ได้วางแผนอะไรเลย เพิ่งรู้จักกัน1-2เดือน ถามว่าทำไมเร็วจัง เค้าบอกจะว่าผู้หญิงก็ไม่ถูกถ้าเค้าไม่เล่นด้วย ถามว่าที่ผ่านมาเค้าเคยรักเรามั๊ย เค้าบอกรัก(เสียงเบา) แล้วรักผู้หญิงคนนั้นมั๊ย เค้าบอกรัก(เสียงดัง) เราบอกว่าเราอยากอยู่กับเค้าไปจนแก่ เราไม่อยากไปอยู่บ้านพักคนชรา (ไม่คิดว่าตัวเองจะโดนทิ้งตอนอายุ39 อุตส่าห์ได้กลับมารักกันแล้วแท้ๆ เราไม่อยากเริ่มต้นใหม่ อยู่กับเค้าเราเป็นตัวเองได้ สำคัญเราไว้ใจคนยาก) ถามว่าทำไมเป็นแบบนี้ เค้าบอกเราไล่เค้าๆก็หาใหม่เลย เดี๋ยวๆเราไม่เคยไล่ เราแค่น้อยใจที่เค้าเอาแต่รักแม่เรา ไม่สนใจเรา ไม่ได้ไล่แน่นอน ฟีลเค้ามาแตะตัว เราสะบัดตัวนิดหน่อย ความงอน 5555 เค้าบอกไม่ชอบที่เราเล่นโทรศัพท์ตอนกลางคืนด้วย หลายเรื่อง พอกลับไปหาก็มีแต่อะไรไม่รู้ ถามว่าทำไมเรื่องพวกนี้ตอนอยู่ด้วยกันไม่เห็นพูดเลย (เราจะได้ปรับตัว ไม่ชอบอะไรก็บอกกันตรงๆหรืออย่างน้อยถ้าเค้าบอกเลิกเรา เราจะได้รู้ว่าเราผิดตรงไหน คุยกันได้ เราไม่ปล่อยมือเค้าเป็นครั้งที่2แน่นอน) เค้าบอกเค้าไม่พูดแต่เค้าแสดงออก (นึกไม่ออกว่าเค้าแสดงออกตอนไหน ความที่เค้าเป็นคนนิ่งๆ มีอะไรเก็บไว้ในใจ ไม่พูด เราก็ไม่รู้ความคิดเค้า) เค้าบอกตัดใจๆ

สรุปผู้หญิงคนใหม่ไม่รู้ว่าเค้ามีแฟนอยู่แล้ว คบกัน2เดือน ได้สามี ได้เป็นแม่ของลูก ได้ย้ายเข้าไปอยู่ในบ้าน เราที่ใช้ชีวิตกับเค้ามานาน ไม่ได้อะไรเลย เค้าไม่ให้เราโทรหาอีก

หลังจากวางสายเราก็คิดว่าจะเดินลงน้ำแล้วหายไปเลย ไม่อยากตื่นมารับรู้อะไรอีกแล้ว แต่ใจก็อยากเห็นหน้าเค้าอีกครั้ง บอกลาทางโทรศัพท์อย่างเดียวได้หรอ สำหรับเรามันเป็นเรื่องใหญ่มาก แค่คิดว่าเค้าจะหายไปตลอดกาล หัวใจก็แตกสลายไปหมด เราน้อยใจว่าทำไมคนที่ได้มีลูกกับเค้าถึงไม่เป็นเรา อยากมีลูกทำไมไม่บอก ไม่มาคุยกัน ทำไมไปเริ่มต้นใหม่กับคนอื่น ทำไมเราไม่ได้ย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านหลังนั้น รอเค้ามาสู่ขอตลอด ไม่ต้องจัดงานแต่งยังได้ แค่ผูกข้อไม้ข้อมือเป็นพิธี แต่ทุกอย่างมันจบลงแล้ว 😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭