ตลอดเวลาที่คบกัน เราเป็นฝ่ายยอมมาโดยตลอด ทะเลาะกันกี่ครั้ง เราก็ทำได้แค่ร้องไห้
ทะเลาะกันทีก็บอกเลิกบ้าง ให้แยกกันอยู่บ้าง เราก็เป็นฝ่ายรั้งตลอด ไม่เลิก ไม่แยก
ร้องไห้จะเป็นจะตาย เพราะว่ายังรัก และอยากมีผู้ชายคนนี้อยู่ในชีวิต
แต่พอมาวันนี้ วันที่เราได้คุยกัน (ไม่ถึงขั้นทะเลาะ) จนมันไปต่อไม่ได้
พอเราเห็นว่า เขาลบเราเป็นเพื่อนในเฟซ มันก็แอบเจ็บนิดๆ
ได้แต่คิดในใจ ว่ามันจบแล้วจริงๆหรอ แต่เรากลับไม่มีน้ำตาเลย
เราไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเอง ใจนึง..เราคิดว่าเรายังรักเขาอยู่นะ
แต่อีกใจ..ก็รู้สึกว่ามันดีแล้วที่ถอยออกมา
ความรู้สึกของเราจริงๆมันคืออะไรกันแน่ ไม่เคยสับสนกับความรู้สึกแบบนี้เลย
คบกันมา5ปีครึ่ง พอถึงวันต้องเลิกกันจริงๆ กลับไม่ร้องไห้เลย เพราะ!!?
ทะเลาะกันทีก็บอกเลิกบ้าง ให้แยกกันอยู่บ้าง เราก็เป็นฝ่ายรั้งตลอด ไม่เลิก ไม่แยก
ร้องไห้จะเป็นจะตาย เพราะว่ายังรัก และอยากมีผู้ชายคนนี้อยู่ในชีวิต
แต่พอมาวันนี้ วันที่เราได้คุยกัน (ไม่ถึงขั้นทะเลาะ) จนมันไปต่อไม่ได้
พอเราเห็นว่า เขาลบเราเป็นเพื่อนในเฟซ มันก็แอบเจ็บนิดๆ
ได้แต่คิดในใจ ว่ามันจบแล้วจริงๆหรอ แต่เรากลับไม่มีน้ำตาเลย
เราไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเอง ใจนึง..เราคิดว่าเรายังรักเขาอยู่นะ
แต่อีกใจ..ก็รู้สึกว่ามันดีแล้วที่ถอยออกมา
ความรู้สึกของเราจริงๆมันคืออะไรกันแน่ ไม่เคยสับสนกับความรู้สึกแบบนี้เลย