สวัสดีครับ ผมจะถามเรื่อง เพื่อนผ.ญแฟนเอาแต่ใจ คือเรื่องมีอยู่ว่า
ผมเรียนอยู่ม.2 แฟนอยู่ม.1 ตอนเที่ยงพักกินข้าวหรือตอนที่ว่างกันทั้ง2
ผมก็อยากมีแฟนมานั่งดินจ้าวนั่งเล่นนั่งกินหนม กันตามปกตินั้นแหละครับ
แต่เพื่อนแฟนไม่ชอบ เพราะเพื่อนคนนั้นเขาติดแฟนผม มากๆ
แฟนผมจะมาก็ไม่ได้เพราะจะโดนงอน น้อยใจใส่ ผมก็ว่าแฟนไป
ว่าเออ เรื่องของคน2ครอย่าเอาคนอื่นเข้ามาเกี่ยวได้มั้ย ว่าเพื่อนแฟนด้วย
แต่ก็ไม่จบ ผมก็ไม่ได้นั่งกับแฟนเลย ถ้าจะได้นั่งก็แค่ตอนเย็น
ผมก็บ่นกับแฟน พอเพื่อนคนนั้นไม่มาแฟนก็มานั่งกับผม
ผมก็มีนอยๆ เพราะแฟนไม่แบ่งเวลาให้เท่ากันเลย
ตอนเย็นแฟนก็กลับบ้านเร็ว อยากให้มีเวลาให้กันบ้าง
ผมก็ถามเขาไปว่าเพื่อนกับแฟนจะเลือกอะไร สรุปเราก็ทะเลาะกันหนัก
จนห่างกันสักพักหนึ่งเลย ผมก็รู้สึกผิดละรั้งเขา
ละผมก็ไม่ชอบเพื่อนของแฟนอยู่แล้วด้วย คือชอบเอาแฟนผมไม่ลงไม่บอก
ลงว่าแบบโสด2บ้าง เสือ2ตัวบ้าง คือใครมันจะชอบละครับ
ละมีวันนึงผมได้ทะเลาะกับเพื่อนของแฟน 
เขาก็มาบอกกับแฟนผมว่า ถ้าจะนั่งกับมันก็ไปนั่ง แต่ไม่ต้องมานั่งกับกูไรงั้นครับ
ผมก็แบบ อารมณ์ฉุนเฉียวเพราะความเป็นวัยรุ่นด้วย ผมก็พยายามใจเย็นสุดๆแล้ว
กำลังไม่ใช่ทางออก แต่มันก็อดโมโหไม่ได้เลยจริงๆ
บางทีผมแค่อยากมีเวลาหวานๆกับแฟนในรั้วร.รบ้าง แต่ก็แทบไม่มีเลย
เจอกันก็ทำได้แค่เดินผ่าน ผมก็ไม่ได้อะไรมากหรอกครับ แต่มันก็อดซึมไม่ได
คืออยากให้เขาแบ่งเวลาบ้าง ไม่ใช่พอเพื่อนไม่มา ก็มาอยู่กับเรา
มันรู้สึกแบบตัวสำรอง แต่ก็พยายามเข้าใจแล้ว
ผมรักคนนี้มากจริงๆ พ่อแม่ของทั้ง2ฝั่งก็รู้ว่าคบกัน
เขาสมบูรแบบทุกอย่างเลยครับถ้าตัดเรื่องเพื่อนออก
เพื่อนแบบนี้มันก็แบบ ผมยอมทิ้งทุกคนเพื่อไปหาเขา
เพราะเวลาอยู่ด้วยกันก็ไม่มี ตอนเย็นผมก็ติดซ้อมดนตรี
ไม่ได้ไปหากันเลยครับ ผมพยายามถามเขาแล้ว
เขาก็บอก เพื่อนคนนี้ยังมีประโยชน์อยู่ ไรงี้
ผมก็แอบซึมๆนะครับ แต่ก็พยายามเข้าใจแล้ว
ถ้าพิมพ์ขัดใจใครก็ขอโทษนะครับ ผมก็ยังเด็กอยู่
อย่าถือสาเลยครับ จะว่าก็ว่าได้เลยครับ เพราะผมก็มีส่วนผิดอยู่จริงๆ
ขอบคุณครับ🙏