พรหมลิขิต 2566

ยกที่หนึ่ง

พรหมลิขิตตอนจบรวบรัดเกินไป

นิยายเขียนคำว่า “จบบริบูรณ์ “ หลังจากฉากแต่งงานของพ่อริดเและพุดตาน
ต่อจากนั้นนิยายเขียนว่า  “ ตอนพิเศษ”ความยาว 4 หน้าหนังสือ

ในเมื่อเป็นตอนพิเศษ
จึงไม่เพิ่มไม่ลดไม่เปลี่ยนแปลงใดๆ
บทละครจึงเหมือนนิยายทุกประการ

คำว่ารวบรัดเกินไปจึงขอมอบให้ตอนพิเศษของนิยายเรื่องนี้

ยังมียกต่อๆไป

1) คาแรคเตอร์ของพ่อริด  เรื่องนี้ต้องพูดกันยาว
2) คาแรคเตอร์คนอื่นๆ : ไม่เหมือนนิยายแน่หรือ 
3) ตัวละครหาย : คนเขียนบทหรือนิยายกันแน่ที่ทิ้งตัวละคร
4) เหตุการณ์พุดตานถวายตัวที่ไม่มีในนิยาย : ทำไม
5) บทอาฆาตแค้นของจันทราวดีต่อ
อทิตยาที่หายไป : เพราะอะไร
6 ศรีปราชญ์ : ตัวละครเจ้ากรรมตั้งแต่บุพเพสันนิวาส : มีและไม่มีเพราะอะไร
7) การเคารพบทประพันธ์และการเคารพวิถีการเขียนบทละคร: ศาสตร์ที่แตกต่างกัน
8)บทละครเหมือนนิยาย หรือต่อยอดจากนิยาย เป็นสัดส่วนเท่าไหร่ : ต้องคำนวณ
9) การวิพากษ์วิจารณ์รวบยอดที่รุนแรงและไม่เป็นวัตถุวิสัย

ฯลฯ
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=pfbid02qUzqyxBVTvjzoh9BgYR7qozMJ4KV2YGbqsMFnU2XhcniHpgU25MXpDXGNaqDra4hl&id=100002496823569&mibextid=Nif5oz

***ลองฟังเหตุผลทางฝั่งผู้เขียนบทดูบ้าง ที่สำคัญคือมุมมองในนิสัยของพระเอก เหตุใดจึงเขียนบทให้ออกมาเป็นแบบนี้ ซึ่งนับว่าเป็นจุดตำหนิ จุดใหญ่ ที่ทำให้คนดูออกมาวิพากษ์วิจารณ์กันหนักหนา  ***