สวัสดีครับ ผมมีเรื่องที่อึดอัดมากๆ ไม่สามารถพูดกับใครได้
ผมกับแฟนคบมา3 ปีแล้วครับ ผมรู้สึกแย่มากๆแต่ผมไม่แน่ใจว่าผมคิดมากไปหรือผมคิดถูกแล้ว
ผมคบกับแฟนมาผมเคยบอกว่าผมต้องการอะไรด้วยแรกๆตอนไม่ได้อยู่ด้วยกันก็ปกติ พอมาอยู่ด้วยกันผมก็ขอปกติก็เริ่มไม่ให้และพูดคุยกันว่ายังไง ผมบอกว่าโอเคผมไม่ได้ต้องการมากเหมือนก่อนนะ สัปดาห์ละครั้งถึง2ครั้งได่มั้ย เค้าบอกว่าได้พอผ่านไปก็เหมือนเดิมปฎิเสธผม เดือนละครั้ง เผลอๆไม่มีเลย ผมไม่ได้เห็นว่าความรักมันขึ้นอยู่กับเซ็กแต่ผมคิดว่าคนเป็นแฟนกันก็สมควรที่จะได้รึป่าว และ ที่สำคัญเค้าไม่เคยนึกถึงผมเลยหรืออาจจะออกแนวเห็นแก่ตัว มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนจริงๆครับ มีครั้งนึงผมไป รพกับเค้า เค้าไม่เคยนึกถึงผมเลยว่าผมเมื่อยขารึป่าว นั่งมั้ยไม่มีออกจากปากเลย มีที่ว่างข้างๆเค้า เค้าก็ไม่เคยมีคำออกจากปากว่ามานั่งเร็ว ที่ผมไม่นั่งเพราะผมแค่อยากทดลองว่าเป็นแบบที่ผมคิดรึป่าว หรือผมคิดมากไปเอง และอีกเรื่องเวลาผมอยากจะไปไหนมาไหนเค้าไม่เคยบอกว่าไปเลย นานๆสักครั้งถ้าเค้าอยากไปด้วย เวลาเค้าพูดกับผมแค่เอ่ยปาก ผมทำให้ทุกอย่าง ผมยอมทุกอย่าง ยอมไปที่เค้าอยากจะไป ผมชวนไปนุ้ยไปนี้ต้องถามว่าไกลมั้ย ไกลไม่ไปนะ แต่เวลาเค้าชวนผมไป 20+ ผมขี่รถมอไซต์ไปตลอดไม่เคยขัดใจว่าไม่ไปนะ ผมมีอีกหลายเรื่องทั้งนิสัย ทัศนคติไม่ตรงกัน ผมไม่เคยปรึกษาเค้าได้เลย เวลาผมระบายหรืออัดอั้นใจสักเรื่องไม่สามารถที่พูดคุยกับเค้าได้หรือผมเสียใจอยู่ บางครั้งการระบายไม่ได้ต้องการคำสอนแต่แค่ฟังด้วยความรักจริงๆ แต่นี่ไม่เลยครับ ผมระบายอยู่ๆก็แทรกพูดสอนผมขึ้นมาตลอด เวลาผมปรึกษาก็เอาแต่ว่าผม ชอบพูดToxic ใส่ผมบ่อยมาก ผมเหนื่อยมากๆครับ ไม่สามารถพูดกับใครได้จริงๆ บางครั้งเรื่องเซ็กก็ไม่สามารถพูดกับใครได้จริงๆ ผมอยากให้พี่ๆแนะนำหรือสอนผมหน่อยครับว่าผมควรทำยังไงสิ่งที่ผมคิดอยู่ตอนนี้มันถูกแล้วรึป่าวครับ ขอบคุณมากๆครับที่อ่านของผมจนจบ
รู้สึกสงสารตัวเอง
ผมกับแฟนคบมา3 ปีแล้วครับ ผมรู้สึกแย่มากๆแต่ผมไม่แน่ใจว่าผมคิดมากไปหรือผมคิดถูกแล้ว
ผมคบกับแฟนมาผมเคยบอกว่าผมต้องการอะไรด้วยแรกๆตอนไม่ได้อยู่ด้วยกันก็ปกติ พอมาอยู่ด้วยกันผมก็ขอปกติก็เริ่มไม่ให้และพูดคุยกันว่ายังไง ผมบอกว่าโอเคผมไม่ได้ต้องการมากเหมือนก่อนนะ สัปดาห์ละครั้งถึง2ครั้งได่มั้ย เค้าบอกว่าได้พอผ่านไปก็เหมือนเดิมปฎิเสธผม เดือนละครั้ง เผลอๆไม่มีเลย ผมไม่ได้เห็นว่าความรักมันขึ้นอยู่กับเซ็กแต่ผมคิดว่าคนเป็นแฟนกันก็สมควรที่จะได้รึป่าว และ ที่สำคัญเค้าไม่เคยนึกถึงผมเลยหรืออาจจะออกแนวเห็นแก่ตัว มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนจริงๆครับ มีครั้งนึงผมไป รพกับเค้า เค้าไม่เคยนึกถึงผมเลยว่าผมเมื่อยขารึป่าว นั่งมั้ยไม่มีออกจากปากเลย มีที่ว่างข้างๆเค้า เค้าก็ไม่เคยมีคำออกจากปากว่ามานั่งเร็ว ที่ผมไม่นั่งเพราะผมแค่อยากทดลองว่าเป็นแบบที่ผมคิดรึป่าว หรือผมคิดมากไปเอง และอีกเรื่องเวลาผมอยากจะไปไหนมาไหนเค้าไม่เคยบอกว่าไปเลย นานๆสักครั้งถ้าเค้าอยากไปด้วย เวลาเค้าพูดกับผมแค่เอ่ยปาก ผมทำให้ทุกอย่าง ผมยอมทุกอย่าง ยอมไปที่เค้าอยากจะไป ผมชวนไปนุ้ยไปนี้ต้องถามว่าไกลมั้ย ไกลไม่ไปนะ แต่เวลาเค้าชวนผมไป 20+ ผมขี่รถมอไซต์ไปตลอดไม่เคยขัดใจว่าไม่ไปนะ ผมมีอีกหลายเรื่องทั้งนิสัย ทัศนคติไม่ตรงกัน ผมไม่เคยปรึกษาเค้าได้เลย เวลาผมระบายหรืออัดอั้นใจสักเรื่องไม่สามารถที่พูดคุยกับเค้าได้หรือผมเสียใจอยู่ บางครั้งการระบายไม่ได้ต้องการคำสอนแต่แค่ฟังด้วยความรักจริงๆ แต่นี่ไม่เลยครับ ผมระบายอยู่ๆก็แทรกพูดสอนผมขึ้นมาตลอด เวลาผมปรึกษาก็เอาแต่ว่าผม ชอบพูดToxic ใส่ผมบ่อยมาก ผมเหนื่อยมากๆครับ ไม่สามารถพูดกับใครได้จริงๆ บางครั้งเรื่องเซ็กก็ไม่สามารถพูดกับใครได้จริงๆ ผมอยากให้พี่ๆแนะนำหรือสอนผมหน่อยครับว่าผมควรทำยังไงสิ่งที่ผมคิดอยู่ตอนนี้มันถูกแล้วรึป่าวครับ ขอบคุณมากๆครับที่อ่านของผมจนจบ