สิ่งที่ทำให้บุพเพสนุกคือการเล่าประวัติศาสตร์ไปด้วยทำให้เรื่องไม่เลี่ยนครับ
แต่การเล่าประวัติศาสตร์เฉยๆ มันก็ไม่ต่างจากสารคดี 
ที่จริงพรหมลิขิตก็มีอยู่ฉากนึง ตรงที่พุดตานเข้าไปมีส่วนร่วมในกฎหมายปลาตะเพียน

แต่บุพเพ เกศสุรางค์เข้ามามีส่วนร่วมมากๆ ไม่ว่าจะเรื่องเล็กๆ เช่น การทำอาหาร การให้จีนฮงสร้างนั่นนี่ การนำความรู้สมัยใหม่เข้าไปใช้ในสมัยก่อนที่มันดูแล้วว้าวกว่าการปลูกผัก หรือการเข้าไปเกี่ยวข้องในเรื่องใหญ่ๆ เช่นการไปแอบฟังแผนลับทางการทหาร จดหมายลับของเจ้าพระยาวิไชยเยนทร์

ตรงนี้เป็นสเน่ห์ที่พรหมลิขิตไม่มี อาจเนื่องด้วยระยะเวลาในเรื่อง อาจไปไม่ถึงเหตุการณ์ยุคขุนหลวงท้ายสระ เช่น ไข้ทรพิษ กบฎกัมพูชา หรือศึกชิงบัลลังก์ที่จะเกิดขึ้นมันไกลออกไปหน่อย

แต่ก็นั่นล่ะครับ สเน่ห์ของบุพเพ มันมาจากสิ่งเหล่านี้ เลยทำให้มันสนุกกว่าพรหมลิขิต แบบเทียบกันไม่ได้นั่นเอง