นี่อาจเป็นอีกเหตุการณ์สำคัญในชีวิต
 ที่ลูกหลานอีก 100 ปีข้างหน้าควรจารึกไว้เป็นบทเรียน

เล่าให้ฟังแบบนี้ครับ

วันก่อนผมและเบื้องบนอันเป็นที่รัก  ชวนกันไปนั่งคาเฟ่แถวริมหาดพัทยา

ตัวผมอ่ะอยากไปนั่งกินกาแฟ เป็นคอกาแฟในสายเลือด

นั่งร้านไหนก็ได้

แต่สำหรับท่านเบื้องบนแล้ว การที่นางได้มาร้านแบบนี้ นางไม่สนใจว่าเมนูคืออะไร

ราคาถูกแพงเยี่ยงไร ไม่สน

ขออย่างเดียว มุมถ่ายรูปต้องไม่ซ้ำกับอีก 10,000 รูปในโทรศัพท์ 55+

จุดเริ่มต้นแห่งประวัติศาสตร์เกิดจากตรงนี้แหละ
 
" เตง ถ่ายรูปให้เค้าหน่อยดิ "

ถ่ายรูปแรกเสร็จ ผมยื่นโทรศัพท์ส่งผลงานให้เธอตรวจ

อารมณ์เหมือนเด็กน้อยไปโรงเรียนแล้วส่งสมุดการบ้านให้ครู

เธอบอก อืมมมม เอาอีก ๆ ถ่ายแบบนี้แบบนี้นะ 

ผมก็ช่วยกดแชะ ๆ ไปประมาณ 100 กว่าภาพ

100 กว่าภาพจริง ๆ ครับ

แล้วเป็นภาพที่สติปัญญาอย่างผมแยกไม่ออกว่ามันต่างกันยังไงด้วย 

จนกระทั่งผมดูดกาแฟหมดเกลี้ยง

ส่วนกาแฟที่เธอสั่งมาละลายไปกับน้ำแข็ง 

คอกาแฟอย่างผมเสียดายมาก
ทำแบบนี้กับกาแฟได้ไง งื้อออออ!

แต่เธอไม่รู้สึกอะไรเพราะซื้อมาเป็นฉากประกอบเฉย ๆ

ภารกิจสำคัญสุดตอนนี้คือนั่งรูปเลือกภาพเพื่อจะอัพลง IG

อันนั้นก็ไม่สวย อันนี้ก็ไม่ถูกใจ 

เตงถ่ายเป็นป่ะเนี้ย ทำไมฝั่งนี้มืด ทำไมแขนข้างนี้บวม

ทำไมไม่ยอมถ่ายเต็มตัว

ทำไม ทำไม ทำไมมมมม

แต่ระหว่างนั้นก็หันมาถามเรื่อยนะ รูปนี้สวยไหม เอารูปไหนดี

ผมจึงใช้โอกาสนี้ในการสำนึกผิด ช่วยเป็นที่ปรึกษาในการเลือกรูปให้เธอ

แต่พอเสนอรูปไหนไป ก็เหมือน ครม. จะไม่เห็นด้วยสักที

อันนี้ก็ไม่เอา อันนู้นก็ไม่ได้

อันนั้นก็ไม่ชอบ

โอ้ยยยย งั้นตามใจเลย 

ผมก็เห็นเธอใช้ความพยายามในการเลือกอยู่เกือบชั่วโมง

จนกลับมาบ้านผมนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ 

ไหนลองแอบไปดู IG หน่อยซิ

ถ่ายให้ตั้งร้อยกว่ารูปได้รูปไหน เห็นนั่งเลือกอยู่เป็นชั่วโมง

สรุป!

.

.

มันเลือกรูปแรก โอ๊ยยยยยย! 🤣