มีคดีลักทรัพย์นายจ้าง แต่ไม่ได้กระทำผิด ยอมรับสารภาพทั้งที่ไม่ได้ ทำ เจ้าหน้าที่นายเจ้า บังคับ กล่าวหาโทษ หลักฐาน วันที่ของหาย ไม่สามารถระบุวันได้ แต่ภาพจากกล้อง วงจรปิด เห็นว่าถือของมาแต่ไม่ใช่ของที่หาย ทางนายจ้าง กับ เจ้าหน้าที่ กล่าวหา ว่าของที่หายอยู่ในนั้น วันที่เห็นภาพในกล้องที่โดนกล่าวหา พนักงานที่ทำงานก็ไปด้วยกัน แต่ก็ได้บอกกับนายจ้างไป ว่าไม่มีของที่ต้องสงสัย อยู่ แต่ไม่ให้การณ์ กับเจ้าหน้าที่ เป็นพยานช่วย เพราะเอาใจ พนักงานนายจ้าง เก็บทั้งหมด มีแต่ผมที่ไม่เข้าใคร เพราะ ผมมีลูกเล็ก ที่ต้องดูแล วันที่สภาพ วันนั้น ลูกผมไม่สบายหนักมาก กลัวว่า จะติด เพราะไม่เคยทำแบบนี้ สภาพเพราะ ต้องออกมา หาลูกห่วงลูก ตอนนี้ มีใบบันทึก นัดแรก ไปมา นัด2ไม่ได้ไป ใบที่3 ไม่ได้ไป เพราะนัดพิมพ์ลายนิ้วมือ ผมคิดว่า ถ้าผมพิมพ์ นิ้ว ก็ถือว่า ยอมรับข้อกล่าวหาเต็มๆ เเต่ทาง ตำรวจ ก็มีใบแจ้งความ สำเนาบัตรประชาชน อยู่แล้ว ผมจะไปพิมพ์ ทำไม ถ้าผมโดนจับ ผมจะไปแก้ที่ศาล ใหม่ แล้ว ผมจะพูด พนง.เขาก็ร่วมกันลักทรัพย์ นายเจ้า นายเจ้ารู้ แต่ ไม่ได้อะไร ไม่แจ้งความ เพราะลูกน้องพวกนั้น มีผลประโยชน์ ส่วนทางตำรวจ ก็มาส่วยกับนายจ้าง ลูกหลานยายเจ้า ก็เป็นเจ้าพนักงาน มี ยศตำแหน่ง อันนี้ ผมคิดว่าจะทำไง

ทุกวันนี้ ผมต้องไร้ตัวตน แจ้งออกงาน ปลด ประกันสังคม ก็ไม่ได้ว่างงาน เงินที่ประกันกับ บริษัทที่ทำงาน ก็ไม่คืน ผมก็ต้องสู้ต่อ ลูกอดไม่ได้ นายจ้างรวยแต่ไม่มีน้ำใจ...ผมไม่มีอะไรจะเสีย มีคดีอาญาแผ่นดิน ยอมความไม่ได้ ทุกวันนี้ ก็ตามผม เเต่ไม่รู้ว่า อยู่ไหน เพราะผมทำงานไม่ขึ้นประกันสังคม ไม่ทำธุรกรรม ที่แสดงตัวตน ผมทำงาน เลิกดึกทุกวัน ผมคอยภาวนาทุกวัน...ดึกๆ ขอให้เจอมัน ผมพกปืน ติดไว้ทุกครั้งที่ไปทำงาน ไหนๆไม่มีไรจะเสียแล้ว ลูกๆ ผมส่งไป ตจว.แล้วไม่มีไรต้องห่วง ผมยังรอคอย รอจังหวะ มันพลาด ผมบอกได้เท่านี้