สวัสดีครับ วันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องของผมให้ทุกคนฟังครับ เรื่องมีอยู่ว่า คน ๆ นั้นเป็นคนที่เข้าหาผม เขาเป็นคนต้องได้อย่างรวดเร็ว ถ้าไม่ได้จะงอน เริ่มจากการที่เขาขอเฟซผม ผมเลยถามเขาว่า "เอาไปทำอะไร" เขาตอบว่า "เอาไปแอดเป็นแฟน" ผมตอบเขาไปว่า "เราเพิ่งรู้จักกันเอง จะเป็นแฟนกันเลยหรอ ค่อย ๆ เป็น ค่อย ๆ ไป"
จากนั้นผมเลยใจอ่อน ให้เฟซเขาไป เขาก็โทรมาหาผมทุกวัน ทุกคืน ค้างสาย ( ในใจผมคิดว่า เขาจะจริงจังกับผมแน่เลย ผมเลยยอมเปิดใจ )
ไปหาเขาที่บ้าน ไปเรียนรู้ชีวิตความเป็นอยู่ของเขา ดูเหมือนเขาก็มีความสุขนะครับ ที่มีผม นอนที่บ้านเขา เขาก็ให้นอนด้วย ( ในใจผมไม่อยากทำอะไรเขาเลย เพราะว่า เราเพิ่งคุยกันไม่นาน )
จากนั้น ผมเลยตั้งกฎขึ้นมาเอง ช่วงระยะเวลาที่เราคุยกัน ผมให้เวลา 3 เดือน เพื่อที่จะเรียนรู้ศึกษาดูใจเขา แล้วจะเป็นรับ ( ผมลืมบอก เขาเป็นผู้ชาย เป็นรุก แต่ผมเป็นรุกเหมือนกัน สัญญาว่า พอครบ 3 เดือน ผมจะยอมตกลงเป็นแฟนกับเขา แล้วจะเป็นรับให้ )
แล้วก็ห้ามเขาสูบบุรี่ ( เขาก็ทำได้ ) พอใกล้ถึงช่วง 1 เดือนแรก เป็นวันเกิดเขาพอดี เขาขออยากมีอะไรกับเรา ขอแค่ครั้งเดียว ผมก็ยอมเป็นรับให้เขา เพราะถือว่า ให้ของขวัญวันเกิด จากนั้นมา ผมก็อยากมีอะไรกับเขาเรื่อย ๆ
เพราะว่า ความต้องการ หรือ แค่อารมณ์พาไปผมก็ไม่รู้ ( ผมได้ผิดคำพูดที่ให้ไว้ 3 เดือน ) พอครบ 2 เดือน เขาเริ่มเปลี่ยนไป โทรมาบอกเลิกที่จะคุยกับผม เพราะ เขาอยากอยู่คนเดียว เขาเบื่อ ตอบแชตก็ อืม ๆ เออ ๆ อ่า ๆ ทำให้ผมรู้สึกไม่โอเคกับการตอบแชตเขา เขาเลยโทรหาผมเป็นครั้งสุดท้าย เพื่อที่จะเห็นหน้าผม เขาบอกว่า "เขาให้สถานะแค่พี่น้อง" ( ในใจผมอยากเป็นแฟนกับเขานะ เขาดีทุกอย่าง เอาใจใส่ผมทุกอย่าง พ่อแม่ก็โอเคกับเรา 2 คน ) 
แต่เขาตัดสินใจไปแล้วว่า "เป็นได้แค่พี่น้อง" เป็นมากกว่านี้ไม่ได้ ( ผมเลยยอมเขาทุกอย่าง เพื่อความสบายใจของเขา ) แต่เขายังบอกอีกว่า " มาที่บ้านได้ มากินข้าวบ้านได้ มานอนที่บ้านเขาได้ " เหลืออีกแค่ 1 เดือน เราจะได้เป็นแฟนกันแล้วแท้ ๆ เขากลับเป็นคนถอยออกไป  เขาเลยบอกกับผมว่า " ไปหาคนใหม่คุย ตัดใจซะ เขาบอกหลายรอบแล้ว เรื่องของเราเป็นได้แค่พี่น้อง" ( ในใจผมมันเจ็บไปหมด แต่ร้องไห้ออกมาไม่ได้ เพราะสถานะที่คุยอยู่ทุกวัน มันไม่มี ผมน่าจะตอบตกลงเป็นเเฟนเขาตั้งแต่แรก แล้วกลับมาเสียใจตอนที่ยังเหลืออีกแค่ 1 เดือน ) 
การที่เขาได้เข้ามาในชีวิตผมมันรู้สึกดีนะ ผมโดนคนอื่นหลอกเป็นแฟน ตั้งแต่คุยกัน 1 วัน จากนั้นไอ้นั้นก็ขอยืมเงินจากผมเรื่อย ๆ หน้าตาก็ไม่ได้เจอ สัมผัสตัวก็ยังไม่ได้สัมผัส คุยกับไอ้นั้น 1 ปี จากนั้นเขายังไม่คืนเงินผมเลย เขากลับบล็อกหนี ติดต่อเบอร์ก็ไม่ได้ ( ผมเจ็บกับคำหลอกลวงให้เป็นแฟน ) ผมจำใจต้องตั้งกฎขึ้นไม่ ไม่อยากให้ตัวเองโดนหลอกอีก 
พอมาเจอคนปัจจุบัน กลับทำให้เรามีความสุขที่สุด ที่ไม่เคยมีมา เขาให้คำปรึกษาทุกอย่าง เราบอกกันทุกเรื่อง ไม่ว่าจะคุยกับคนไหน อะไรยังไง เราก็บอกกัน ไม่มีอะไรปิดบัง เพราะช่วงเวลา 3 เดือน จะไปคุยกับใครก็ได้ ( แต่ผมไม่ได้คุยกับใครเลย เพราะ เขาโทรหาผมตลอด ) ทำให้ผมเปิดใจอีกครั้งกับคนปัจจุบัน 
จากนั้น ผมเริ่มมีหวังกับเขา คนนี้แหละ ที่จะอยู่และดูแลเราไปจนแก่เฒ่า ( เขากลับมาบอกเลิกซะก่อน ) ความหวังที่ผมเต็มใจเเละเปิดยอมรับมันกลับถูกบอกเลิก ผมไม่รู้ว่า "ผมต้องทำอย่างไร?" 
ผมเลยนำทฤษฎีที่ว่า "ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก" นำมาใช้กับเขาลองดูว่าจะเป็นอย่างไร ? คำตอบคือ ยิ่งทำแบบนี้ ทำให้ผมตัดใจจากเขาไม่ได้ และคิดที่อยากได้เขาเป็นแฟน ในเมื่อเขาบอกเลิกไปแล้วหลายรอบ ( แก้วที่แตกแล้ว จะกลับมาใช้ใหม่ไม่ได้ ) ได้แค่พี่น้อง.... ( เขาอยากคุยไปเรื่อย ๆ ไม่อยากอยู่กับคน ๆ เดิม อยากไปเจอคนใหม่ ๆ ไม่อยากโฟกัสที่ผมแค่คนเดียว ) ผมถามจริง ? ในใจคนเรามันเปลี่ยนความคิดง่ายขนาดนั้นเลยหรอ ? ( เวลาเปลี่ยน คนก็เปลี่ยน วันนี้เรารักกันดี แต่พอไปนาน ๆ เราเริ่มเบื่อกัน เราก็เริ่มไม่รักกัน ) 
สุดท้ายนี้ "ผมก็ต้องยอมรับความจริงที่ว่า ผมกับเขามีสถานะแค่พี่น้อง" ความรักของเกย์มันไม่มีรักแท้จริงหรอ ? แต่ผมจะอยู่ตรงนี้ ไม่ไปไหน จะรักเขา ถึงเขาจะให้สถานะแค่พี่น้อง ผมก็จะรักเขาแบบพี่น้อง ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปแค่ไหน ความคิดของคนเราอาจเปลี่ยนแปลงได้เสมอ ผมจะรอเวลาที่เขาไม่มีใคร จะคอยอยู่ข้าง ๆ เขา ในวันที่ร้องไห้หรือทุกข์ใจ ถ้าผมได้จริงใจกับใครไปแล้ว ผมก็จะเป็นพี่ชายที่ดีให้กับเขา เท่าที่พี่คนหนึ่งจะทำไหว 
ไม่รู้ว่า.... สถานะพี่น้องนี่ต้องมีอะไรกันได้ไหม ? #สถานะแค่พี่น้อง