จบลงไปสักทีนะคะกับละครฟอร์มใหญ่ของช่องน้อยสี "พรหมลิขิต" ภาคต่อละครแห่งชาติสร้างตำนานทั่วบ้านทั่วเมืองอย่าง "บุพเพสันนิวาส"

วันนี้ จะมารีวิวแบบคนดุท่านนึงที่ดูมาตั้งแต่ บุพเพฯ , หนังบุพเพ 2 และ พรหมลิขิต

ออกตัวก่อนว่าไม่เคยอ่านนิยายของทั้งสองเรื่องเลย เต็มที่คือเราหยิบมาพลิกไปพลิกมา รู้ว่านางเอกชื่อพุดตานจากด้านหลังหนังสือ เพราะอะไร.. เพราะเรารอวันที่ละครออน พูดตรงๆ เราคาดหวังแค่ว่าละครมันจะเล่าตามนิยาย ไม่ก็อย่างน้อยๆ อาจจะเติมแต่งนิดๆ หน่อยๆ เราเข้าใจในบริบทที่ว่านิยายที่ถูกทำเป็นละครมักถูกดัดแปลง เข้าใจเลย เข้าใจมากๆ ซึ่งเราอ่ะประทับใจพรหมลิขิตอยู่อย่างนึง คื้อออออ อีพีแรก อีพีสอง เล่าได้น่าสนใจมาก คือ ไม่ได้ข้ามมาเล่าเรื่องพุดตานหรือพ่อริดเลย แต่มีการปูทางให้ก่อนจะเจอพุดตาน การะเกดท้องอะไรยังไง เกิดเรื่องอะไรในยุคของขุนหลวงภาคแรก ก็คือเติมในส่วนที่ขาดไปของบุพเพแบบสมบูรณ์ ตอนจบบุพเพสันนิวาส ก็คือพรหมลิขิตอีพี สอง สาม ก่อนเจอยัยพุดตานเนี่ยแหละ คือใครแฟนบุพเพฯ แนะนำให้ดูแค่ตรงนี้และตัดจบไปได้เลยก็ได้55555 พอมาในส่วนของเนื้อเรื่องหลักของพุดตานจริงๆ แรกๆ เราก็ยังตามๆ ดุนะ โอเคความละครมันต้องค่อยๆ เล่า กลิ่นไม่ชอบพุดตาน ยายกุยรักหัวปักหัวปำอีกนิดจะเอาขึ้นหิ้ง แห่รอบเมืองละ แต่พอดูไปหลายๆ อีพีเข้า.... รู้สึกว่ามันไม่เริ่ดนะ

อย่างแรกเลยคือ "เลิฟซีนเยอะไป" เราว่ามันทำให้พรหมลิขิตดูขาดเสน่ห์ไปลย คือ เข้าใจว่าพระนางมันต้องมี แต่มันมีเยอะไป คนรักกัน ชอบกันในชีวิตจริงมันไม่ได้เอะอะจูบ หอม บลาๆ ละย่งยัยพุดตานนางคือคนที่ข้ามเวลามา พ้อยท์หลักมันควรจะเป็นการโหยหาการกลับบ้านป่ะกับการหาวิธีอยู่ยังไงให้รอดตายในแต่ละวันที่อยุธยา เนี่ยๆๆ เราว่าสิ่งนี้มันต่างจากบุพเพฯ เพราะบุพเพฯ การเล่าของเขามันค่อนข้างเนียน ไม่ยัดเยียด ไม่รีบ ไปเรื่อยๆ ตัวละครทุกตัวคนดูรัก รู้สึกจับต้องได้จริง ทุกอย่างมันดูมีชีวิตจริงไปหมด ยันตัวประกอบทุกคนก็ยังดูน่าจดจำ จับต้องได้ ตัดมาพรหมลิขิตคือ ละครเรื่องนึงเลยจริงๆ ไม่ใส่ความเรียลอะไรให้ละครทั้งนั้น ก็อยากจะหวาน จะล้มทับกันแบบละครไทย จะทำ... ก็ทำ

อย่างที่สองคือ ตัวละครไบโพล่า อิคนร้ายก็ร้ายสุด อิคนงอนก็งอนเก่ง อิคนโมโหก็เปลี่ยนอารมณ์เร็ว เดี๋ยวขึ้น เดี๋ยวลง สงสารสุดก็นางเอกอ่ะ...ได้เป็นการะเกดตัวจริงแห่งสองแควกลับชาติมาเกิด ไม่ได้ตบแม่กลิ่นสักที รายนั้นไม่ชอบก็เท่ากับเรียกตรีนเข้าเรือนและเข้าหาตัว ปวดหัวกับพระเอกที่ต้องงอนทุกการกระทำที่นางเอกขัดใจ และนางเอกเราก็ขยันกวนบาทาอีกนะ

อย่างที่สาม น่าเสียดายสุดคือ การเล่าประเด็นเมือง "สองแคว" ออกมาไม่คุ้มเลย เราพูดเลยนะว่าการะเกดตัวจริง เป็นตัวละครที่แฟนละครชอบกันมากๆ และหลายคนอยากรู้พื้นเพของตัวละคร สิ่งที่น่าเสียดายมากๆ คือ เฮ้ย...พุดตานคือยัยเกดตัวจริงกลับชาติมาในร่างนี้ ไปถึงเมืองสองแควบ้านเกิดสมัยเป็นการะเกด นี่คือไปจริงๆ ไม่ใช่แบบฝันหรืออะไร เอาเท้าไปแตะพื้นสองแควจริงๆ แต่สิ่งที่คนดูได้กลับคือ การะเกดตัวจริงนั่งโมโห 10 วินาที จบ.. ที่เหลือผินแย้มเล่าเอา ยายกลอยทำนั่นนู่นนี่ ไม่มีการย้อนภาพจริงจังแบบภาคแรก คือ ภาคแรกผินแย้มเล่าให้เกศสุรางค์ฟังว่าการะเกดร้ายยังไง ก็มาเป็นฉากๆ แต่ภาพนี้.......................เออ ให้ได้แค่นั้นที่เหลือตัดสลับจากภาคแรกเอาจอยๆ เหอะๆ ค่ะ...

อย่างที่สี่เปิดประเด็นมาและปิดประเด็นเร็ว... เช่น อาดำของขุนหลวง คือปูมาดีมากว่าอาดำไม่พอใจขุนหลวงอะไรยังไง จอร์ชก็ต้องตายเพราะไปสืบเรื่องอาดำใดๆ คือ ชาวเน็ต แฟนละคร ยังไม่ทันได้หาคำตอบเลยค่ะว่าอาดำเป็นใคร โดนประหารซะละ!!! ฉากประหารก็ไม่มี แต่คนบอกโดนประหาร เมียอาดำอยู่ไงต่อก็ไม่เล่า เช่นเดียวกบแม่กลิ่น อันนี้เล่าทั้งเรื่องแต่ไม่ใช่ประเด็นสำคัญอะไรนะ แค่ออกมาอาละวาด ร้องไห้ บ่นกับตัวและวนลูป พอมีประเด็นจริงๆ เรื่องหมู่สงที่ว่า นางจะไม่เป็นเมียเอกแต่จะเป็นเมียเดียว หมู่สงต้องเลิกกับเมียทุกคน บทสรุปของประเด็นนี้คือยังไงแน่ และอีกอย่างยายกุยก็กลัวว่าถ้าวันนีงหลานไปอยู่เรือนหมู่สงจริงจังจะเหงา ก็ไม่ได้เล่าให้เราเห็น

พูดถึงยายกุย เล่นใหญ่มาตลอดว่าพุดตานเป็นลูกเทวดา เหตุผลนี้ทำให้ยายรับพุดตานมาดูแลอย่างดีมีบ่าวรับใช้ พอๆ ยัยกลิ่นเลย แต่สุดท้ายไม่เล่าต่อ ยายกุยยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจริงๆ พุดตานเนี่ยเป็นแม่นายการะเกดตัวจริงกลับชาติมาเกิด ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพุดตานไม่ใช่ลูกเทวดาอะไร พุดตานท้อง 3 รอบยายกุยหายยยยยยยยยยยย...หายไปเลย หายไปไหนไม่รู้ งง

อย่างที่ห้า ละครรวบรัดตัดตอนส่วนที่สำคัญออกไปหมดเลย เราแอบรู้สึกว่าอีพีสุดท้ายมีแต่ประเด็นที่น่าสนใจ เอามาเล่าช่วงกลางเรื่องยังได้และค่อยๆ ไล่เหตุการณ์มา เพราะอย่างประเด็นพระราชวัง ขุนหลวงท้ายสระก็ไม่ได้มีเยอะ อย่างน้อยๆ ก็น่าจะเน้นเรื่องภพชาติ เล่นเรื่องการสร้างกรรมแบบจริงจังไปเลย เพราะภาคแรกจุดขายคือ โรแมนติก คอมเมดี้ อิงประวัติศาสตร์ ถ้าภาคนี้ประวัติศาสตร์อิงน้อยไปก็เล่นกับพล็อตที่ได้มาให้สุด คุณรอมแพงก็อุตส่าห์ปูเรื่องให้ไปถึงยุค 1000 ปี ทวารวดี สุดท้ายไม่สุดสักทาง แถมรวบรัด ไอที่ไม่ควรจะเน้นอะไรมากมายอย่าง "เมียพระราชทาน" จัดเต็มถึงสองคู่เชียว

อย่างที่หก เพิ่มตัวละครไม่จำเป็นเข้ามา เช่น 2 ตัวละครสุดท้ายที่มาในเรื่อง เข้าใจว่าอยากจะเซอร์ไพร์สใดๆ แต่คนแรกที่มาเกี้ยวแม่พุดตาน เปิดด้วยดนตรียุคปัจจุบัน แบบ ห๊ะ......ขาดเสน่ห์ละครไทยมาก แกกกกกก แกอุตส่าห์ใช้เสียงประกอบไทยๆ เอาทั้งภาคแรกและทำใหม่ ตัวละครใหม่มาดนตรีเดินแบบเว่อร์ อีกคนก็เอามาแบบแทบจะไม่ได้พูดอะไรเยอะ งงว่าใส่เข้ามาทำไมมมมม เสียดายแทนน้องๆ นะได้รับโอกาสทั้งทีแต่บทที่ได้มา คื้อ...อิหยังวะคู่

อย่างที่เจ็ด เราไม่ชอบความไม่สมจริง อยู่อยุธยาแม่พุดตานขายแกง ขายต้มจับฉ่าย ขายเตี๋ยว เราคิดหลายทีละว่าสมัยนั้นมันมีอ่อ...ถ้วย จาน ชาม ช้อน นึกภาพไม่ออก อย่างภาคแรกยังมีจีนฮงเป็นเหตุผล อันนี้ความรู้ทางประวัติศาสตร์เราไม่ค่อยมี ทำให้เราดูแล้วมันเอ๊ะ.. เอ๊ะมากว่าสมัยก่อนเขาขายพวกเตี๋ยว ต้ม แบบนี้ได้ด้วยหรอ

อย่างที่แปด ตอนจบตัดรวบรัดเกินจน...งง งงเลยว่ามันเกิดไรขึ้นอะไรยังไง พุดตานรู้ว่าเป็นการะเกดแต่พ่อริดไม่รู้ว่าตัวเองเป็นศรีปราชญ์ ไม่มีเฉลยให้คนบนเรือนรู้ทั้งนั้น คุณย่าจะขิตก็ขิตเลย พ่อเรืองกินยารักษาแปปเดียว ฉากต่อไปเผาเหลือแต่กระดูกให้กลับเรือน รู้อีกทีพุดตานขายก๋วยเตี่ยวละคลอดลูกเลย ตกใจกว่านั้นเบรคต่อมามีคนที่ 2 ทันที แม่แก้ว แม่ปรางก็ด้วยมีลูกเต็มเรือนไปหมด ไปๆ มาๆ เอ้า ยัยตานท้องอีกคนละคนที่ 3 งงค่ะ ไปเร็วเล่าเร็วมาก ซึ่งมันควรได้รับการลงดีเทล ค่อยๆ ไล่เหตุการณ์อาจจะสักอีพี 20 21 จนถึงตอนจบก็ได้ เพราะทุกประเด็นท้ายเรื่องมันน่าสนใจน่าใส่ดีเทลไปหมดเลย เสียดายมากที่มันได้รับการเล่าที่รวบรัดเกิน ยกเว้นตอนคร่ำครวญเรื่องพ่อเรืองเล็ก ร้องไห้ก็นานมาก คุณย่าจำปายังไม่ได้รับการเสียใจหนักขนาดนี้

ส่วนตัวเสียดายค่ะ เสียดายบทดีๆ นักแสดงดีๆ เข้าใจว่าทีมงานทีมเบื้องหลังก็ทำเต็มที่ แต่พอมันออกมาจริงๆ มันดู....เวิ้นเว้อ ไม่สุดสักทาง

พูดตรงๆ ว่าเป็นภาคต่อที่ไม่ชวนดูซ้ำเท่าไหร่ ไม่ค่อยมีฉากที่ให้เราจดจำ นอกจาก...แม่กลิ่นอาละวาดกับพระนางเลิฟซีน

แต่ก็ยังดีที่มีข้อคิดเรื่องกรรม แฝงเอาไว้บ้างอ่ะนะคะ จริงๆ ถ้าให้บ่นเพิ่มมีอีกสิบกว่าประเด็นแต่เดี่ยวมันจะยาวไปมากกว่านี้

เอาเป็นว่าใครใคร่ชอบนิยายอ่านนิยาย ใครชอบเวอร์ละครก็ดูวนไป ส่วนอิฉันขอกลับไปดูบุพเพดีกว่าเจ้าค่ะ