กระทู้ที่ตั้งก่อนหน้านี้ ผมขอให้ท่านเล่าประสบการณ์พบหรือเห็น หรือได้พูดคุยกับคนที่ตายไปแล้ว คราวนี้ ผมขอเล่าเรื่องของผมบ้าง ... เอาคร่าว ๆ นะครับ
ปี 2545 พ่อป่วยหนักจากไปด้วยวัย 72 ปี ผมเป็นลูกคนเดียวจัดงานศพท่านเรียบง่าย แล้วทำบุญส่งตามหลังท่านไปเรื่อย ๆ ตามสมควรที่ผมจะทำได้ ผ่านไป 2 เดือน ผมคิดถึงท่านมาก นึกในใจว่าป่านนี้ท่านไปอยู่ที่ไหนกันนะ ก่อนที่ท่านจะหมดลมหายใจ ผมกระซิบข้างหูท่านให้นึกถึงพระและบุญกุศลที่เคยทำมา แล้วผมก็นึกในใจต่อไปว่า ขอให้บุญกุศลที่ผมเคยทำมาช่วยให้ผมรู้ด้วยเถิดว่า ตอนนี้พ่อไปอยู่ที่สุขสบายดีไหม ...
ผ่านไปไม่ถึง 1 สัปดาห์ ผมนอนฝันว่า กำลังเดินอยู่ในสถานที่แห่งหนึ่ง เหมือนเป็นบ้านสวนเวลาใกล้ค่ำ มีหมอกสีขาวคลุมเครือระดับสายตาอยู่เต็มพื้นที่ไปหมด แล้วมีเสียงคนมากระซิบข้างหูขวาว่า ... ให้เดินไปข้างหน้า แล้วข้ามสะพานไป เดี๋ยวจะพาไปพบคน ๆ นึง แล้วให้ท่านรีบคุย เพราะมีเวลาให้น้อย ผมมีสติรู้ตัวดี รู้ด้วยว่า ตัวเองกำลังอยู่ในความฝัน พอเดินข้ามสะพานไม้แผ่นเดียวพาดท้องร่องไปสักพัก ห่างไปราว 10 เมตร ผมมองเห็นผู้ชายคนนึงกำลังยืนเก็บผักบุ้งอยู่ในท้องร่องสวน ผมรู้ทันทีชายคนนั้นคือพ่อผมเอง ด้วยความดีใจสุด ๆ ผมตะโกนถามท่านไปว่า ป๋าสบายดีไหม จำผมได้หรือเปล่า พ่อตอบกลับมาด้วยสีหน้าดีใจเช่นกัน ว่า ป่าสบายดีลูก ไม่ต้องห่วงป๋านะ แล้วผมก็ถามท่านอีกว่า บุญกุศลที่ผมทำไปให้ ป๋าได้รับไหม พ่อตอบกลับมาว่า ป๋าได้รับบุญกุศลที่ลูกทำมาให้ทุกอย่าง ผมมีปีติ น้ำตาจะไหล แล้วผมก็รู้สึกตัวตื่นนอน ดูนาฬิกาตี 5 สิบนาที ลุกจากที่นอน เตรียมตัวไปทำงานแต่เช้า ...
.. ผ่านมา 20 ปี ผมยังจำความฝันได้แม่นยำ สาธุ การทำบุญไปให้พ่อ แม่ คนที่ท่านรัก เขาเหล่านั้นได้รับแน่นอน ครับ
ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่าน ครับ
เล่าประสบการณ์ความฝันไปพบและพูดคุยกับพ่อที่ตายไปแล้ว ...
ปี 2545 พ่อป่วยหนักจากไปด้วยวัย 72 ปี ผมเป็นลูกคนเดียวจัดงานศพท่านเรียบง่าย แล้วทำบุญส่งตามหลังท่านไปเรื่อย ๆ ตามสมควรที่ผมจะทำได้ ผ่านไป 2 เดือน ผมคิดถึงท่านมาก นึกในใจว่าป่านนี้ท่านไปอยู่ที่ไหนกันนะ ก่อนที่ท่านจะหมดลมหายใจ ผมกระซิบข้างหูท่านให้นึกถึงพระและบุญกุศลที่เคยทำมา แล้วผมก็นึกในใจต่อไปว่า ขอให้บุญกุศลที่ผมเคยทำมาช่วยให้ผมรู้ด้วยเถิดว่า ตอนนี้พ่อไปอยู่ที่สุขสบายดีไหม ...
ผ่านไปไม่ถึง 1 สัปดาห์ ผมนอนฝันว่า กำลังเดินอยู่ในสถานที่แห่งหนึ่ง เหมือนเป็นบ้านสวนเวลาใกล้ค่ำ มีหมอกสีขาวคลุมเครือระดับสายตาอยู่เต็มพื้นที่ไปหมด แล้วมีเสียงคนมากระซิบข้างหูขวาว่า ... ให้เดินไปข้างหน้า แล้วข้ามสะพานไป เดี๋ยวจะพาไปพบคน ๆ นึง แล้วให้ท่านรีบคุย เพราะมีเวลาให้น้อย ผมมีสติรู้ตัวดี รู้ด้วยว่า ตัวเองกำลังอยู่ในความฝัน พอเดินข้ามสะพานไม้แผ่นเดียวพาดท้องร่องไปสักพัก ห่างไปราว 10 เมตร ผมมองเห็นผู้ชายคนนึงกำลังยืนเก็บผักบุ้งอยู่ในท้องร่องสวน ผมรู้ทันทีชายคนนั้นคือพ่อผมเอง ด้วยความดีใจสุด ๆ ผมตะโกนถามท่านไปว่า ป๋าสบายดีไหม จำผมได้หรือเปล่า พ่อตอบกลับมาด้วยสีหน้าดีใจเช่นกัน ว่า ป่าสบายดีลูก ไม่ต้องห่วงป๋านะ แล้วผมก็ถามท่านอีกว่า บุญกุศลที่ผมทำไปให้ ป๋าได้รับไหม พ่อตอบกลับมาว่า ป๋าได้รับบุญกุศลที่ลูกทำมาให้ทุกอย่าง ผมมีปีติ น้ำตาจะไหล แล้วผมก็รู้สึกตัวตื่นนอน ดูนาฬิกาตี 5 สิบนาที ลุกจากที่นอน เตรียมตัวไปทำงานแต่เช้า ...
.. ผ่านมา 20 ปี ผมยังจำความฝันได้แม่นยำ สาธุ การทำบุญไปให้พ่อ แม่ คนที่ท่านรัก เขาเหล่านั้นได้รับแน่นอน ครับ
ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่าน ครับ