ผมเนียมีแฟนแล้วรักแฟนมากแบบสามารถยอมเขาได้ทุกอย่างเสียสละได้ทุกอย่างถึงจะลำบากก็ยอม ต.ก็ยอม แต่แฟนผมเป็นที่รักตัวเองมาก เช่น ระหว่างความรักกับเงินอะไรสำคัญที่สุด แฟนก็ตอบว่าเงิน ผมเลยถามว่าทำไม เเฟนตอบเพราะความรักมันก็ต้องใช้เงินถ้าไม่มีเงินมันก็มีปัญหา ผมเลยบอกว่าก็เข้าใจว่าทุกอย่างต้องใช้เงิน แต่ถ้าความรักที่มาจากเงินถ้าเงินหมดความรักจะยังอยู่หรอ แต่ความหมายของเเฟนคือเงินสำคัญที่สุดของเขา(แบบว่าให้ตัวเองมีความสุขก็พอแล้วไม่กัดก้อนเกลือกินแบบหาเงินใช้เองให้ตัวเองมีความสุข) คือผมกับแฟนมีความคิดที่จะตรงกันข้ามกัน เช่น ผมบอกแฟนว่าผมเนียคาดหวังมาก(ในความสำพันธุ์) แต่แฟนผมก็จะคิดแบบ ไม่อยากคาดหวังเพราะมันไม่มีอะไรแน่นอนในอนาคตแต่ก็จะทำวันนี้ให้ดีที่สุด แล้วก็ส่ง(ถ้าตลอดไปไม่มีจริง ก็จะอยู่กับเธอให้นานที่สุด)แต่ผมก็แอบน้อยใจนิดๆแหละ เหมือนแฟนจะเป็นคนที่อยู่กับโลกความเป็นจริงมากๆและผมจะเป็นอีกแบบ(แบบเพ้อเจ้อ555 แบบรักกันไปชั่วนิรันดร์อะไรมาณนี้)แล้วผมก็คิดว่าทำไมผมให้เขาได้แต่เขาให้ผมไม่ได้ ผมเลยพยามให้เขารักผมเหมือนที่ผมรักเขา ผมพยามพาความพันธ์ของเราให้ปรับเข้ากันได้ แต่สับสนมากกๆๆๆ
คิดว่าผมเห็นแก่ตัวรึป่าวครับ