แรกๆเราพยายามคุยกันมาก เหมือนเรามีเวลาให้กัน เดียวแรกที่เป็นคนคุยกัน มันดีไปหมด มันโอเคทุกอย่าง เขาไม่เคยปล่อยให้เรารอนาน เขาดูเหมือนใส่ใจเรามากขึ้น แต่ตั้งแต่เราคบกัน มันเริ่มดูห่างๆกัน เริ่มไม่ค่อยใส่ใจ เริ่มปล่อยให้เรารอ ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่เขาพยายามหาเวลามาตอบเรา ส่วนตัวเคยคุยกับเขาเรื่องนี้แล้วว่าจะมีกันไปทำไม ถ้าไม่สนใจกัน เราเข้าใจเขานะว่าเขาต้องทำนั้นทำนี้ แต่ผมคิดว่าเขาสามารถตอบแชทคนอื่นได้ แต่กลับเราทำไมถึงทำไม่ได้ หรือเพราะคิดว่าเราไม่ไปไหน เคยพูดความรู้สึกไปว่าการรออะไรนานๆมันทำให้เราเหนื่อยนะ แต่ดูเหมือนเขาไม่ปรับปรุงอะไรเลย ทุกครั้งที่ผมบอกความรู้สึกอะไรไป เขากลับนอยกับงอล จนทำให้ผมไม่กล้าพูดความรู้สึกอะไร ผมเลือกที่จะจดลงในโน็ตโทรศัพท์ เคยคิดจะลงสตอรี่ที่บกบอกความรู้สึก กลับกลัวเขาจะงอลเรา น้อยใจเรา เหมือนเป็นอาการกลัวเขาจะหายไปไหน ส่วนตัวเราอยู่คนละประเทศ แฟนอยู่ไทย ผมอยู่ต่างประเทศ แต่ผมพยายามหาเวลามาตอบเขานะ ไม่อยากให้เขารอ เพราะผมเข้าใจความรู้สึกนี้ดี หรือเพราะเขารู้ว่าผมรอได้ เลยเมินเฉยใส่ ตลอดที่เราคอลวิดิโอกัน เขาดูสนใจคนรอบข้างเขามากกว่านะ ผมไม่เข้าใจความหมายคำว่าแฟนของเขาคืออะไร เขาบอกผมตลอดว่ากลัวความผิดหวัง แต่ที่เขาทำอยู่ตอนนี้เหมือนเขาไม่กลัวนะ หลังผมคิดว่าเขาเริ่มเปลี่ยนไป หรือผมต้องปล่อยเขาไป หรือผมต้องทำยังไงดีครับ