ความรู้สึกดีๆที่ไม่ควรเกิดขึ้น 
เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในที่ทำงาน สถานะของเราทั้ง 2 คน คือ ผมแต่งงานแล้วยังไม่มีลูก ฝ่ายหญิงมีแฟนแล้วแต่ยังไม่ได้แต่งงาน
ช่วง 3-4 ปีที่ผ่านมา ก็มีโอกานเจอกันตอนทำกิจกรรม ตามงานต่างๆขององค์กร ก็เจอกันความรู้สึกก็แค่มองว่า น้องเขาก็น่ารักดีนะ
ก็ได้คุยกันบ้างนานๆที ไม่ได้มีอะไรเกินเลย แต่พอมาช่วง 2-3 เดือนหลัง เราก็เริ่มคุยกันมากขึ้น-คุยกันแทบจะทุกวัน จนผมไม่รู้ความรู้สึกตัวเองแบบนี้คืออะไร
มีช่วงนึงพอไม่ได้คุยกับน้องเขา 4-5 วันก็เหมือนม้นกระวนกระวาย จะตัดใจไม่คุย สักพักก็กลับไปคุยกันอีก
พอมาหลังๆยิ่งหนักขึ้น คุยกันทุกวันจนบางวันหายไปแค่ ไม่กี่ชั่วโมง ก็มีความกระวนกระวาย
และมาหลังๆเหมือนคุยกันมากขึ้น เราก็ยอมรับว่ามีหยอดๅไปบ้าง ซึ่งน้องเขาก็เรื่มพูดถึงคนของเรามากขึ้น แต่เราไม่เคยถามเรื่องส่วนตัวของเขา
ปกติเราจะคุยกันทางไลน์เป็นหลัก ไม่โทรคุยกัน เจอกันที่ office ก็แทบจะไม่ได้คุยกันแต่คุยทางไลน์แทน
เสาร์-อาทิตย์ เมื่อก่อนจะไม่ค่อยทักหากัน แต่มาหลังๆก็เริ่มเกิดอาการกระวนกระวาย  ซึ่งหลังๆผมต้องมีอาการแอบพิมพ์ Line ไม่ให้คนที่บ้านรู้
ผมจะจัดการกับความรู้สึกแบบนี้ยังไงดี
-ต้องเจอหน้ากันอาทิตย์ละ 2-3 วัน
ใครมีประสบการณ์เรื่องแบบนี้ แนะนำวิธีจัดการความรู้สึกตัวเอง กับการวางตัวเองให้หน่อยครับ🥲🥲