สวัสดีครับ ผมสมัครพันทิปเข้ามาเพื่อแชร์ประสบการ์ณที่ไม่รู้ว่ามันคืออะไรของผม เรื่องมันมีอยู่ว่าผมกับพี่เค้าเราทำงานบริษัทเดียวกันเรารู้จักกันได้สักพักแต่พี่เค้าทำงานอยู่ ตจว นะครับพี่เค้ารู้ว่าผมไม่ใช่ ผชแต่เค้าไม้คยรังเกียจแถมให้พลังบวกเราตลอด ตอนนั้นผมเป็นคนที่ควบคลุมบางอย่างทำให้พี่เค้าต้องติดต่อกับผม แรกๆเค้าก็เริ่มทักมาถามนู้นนี่นั้น แซว หยอด ซักพักเริ่มทักมาบ่อยขึ้นและคุยกันตั้งแต่ดึกๆถึง6-7โมงเช้าของอีกวัน ตอนนั้นผมทำงานกะเช้าพี่เค้ากะกลางคืน บางวันเค้าก็ลองเชิงทักมาว่านอนยัง ส่งเพลงให้ฟัง ถามว่าทำอะไรอยู่ไหน ส่งรูปให้ตลอด (ผมลืมบอกไปว่าพี่เค้ามีแฟนแล้วนะครับแฟนเค้ากำลังมีเบบี้ด้วย) เวลาผมน้อยใจ งอล พี่เค้าก็จะรู้ทันทีเค้าก็จะพยายามทักมาหาตลอดพี่เค้าใส่ใจมากจำได้ทุกอย่างว่าไม่ชอบอะไรชอบอะไร หยุดวันไหน มันทำให้ผมรู้สึกเริ่มคิดกับพี่เค้าเกินเพื่อนที่ทำงาน จนมาวันนึงพี่เค้าก็เริ่มลองเชิงเราหนักขึ้นถึงขั้นบอกว่าตัวเองชอบคนคนนึง ผมก็แสดงอาการไม่พอใจเป็นอย่างมาก แล้วต้องบอกกับพี่เค้าไปว่าชอบพี่เค้า  เค้าบอกรู้มาตลอด ไม่ต้องพูดก็รู้ ผมก็เริ่มรู้สึกว่าลังเลว่าพี่เค้าจะมีใจให้เราบ้างหรือป่าว แต่ในเมื่อพี่เค้ารู้พี่เค้าก็ไม่เลิกคุยอีกอย่างพี่เค้าจะเป็นคนทักมาหาผมตลอด ถ้าเข้าบ้านพี่เค้าก็ตะรายงานตลอดว่ากลับบ้านนะ ผมก็จะรู้ได้ทันทีว่ารูปแบบการทักจะเปลี่ยนไปต้องแมนขึ้นและเหมือนตามงานกันมากกว่า เราคุยกันมาตลอดระยะเวลา1ปีกว่า  ใส่ใจพร้อมซัพพอร์ตกันและกันมาตลอด จนมาวันนึงทำให้เราเริ่มคุยกันน้อยลงคือ พี่เค้าโดนไล่ออกจากบริษัท แต่เราก็ยังทักคุยกันปกติทุกวัน และก็ยังงี่เง่าใส่พี่เค้าตลอดและพี่เค้าก็ตามใจเรามากเช่นกัน มีเรื่องอะไรเคเรปรึกษาเราและเราปรึกษาเค้ามาตลอดเหมือนไม่เคยอยู่ตัวคนเดียว ผมเองก็แคร์พี่เค้ามากๆจนลืมรักตัวเองบางทีก็คิดว่าเรื่องเรามันคงไปกันไม่ได้อยู่แล้วถ้าจะขยับสถานะแต่ก็ยังฝืนตัวเองมาตลอด  หลังๆเราเริ่มรู้สึกเจ็บที่เค้าคุยกับเราน้อยลง แต่เค้าตะบอกเสมอว่าเค้าว่างเค้ามาตลอดแต่เพราะอยู่บ้านกับแฟนก็ต้องให้เวลากับแฟน  อันนี้ผมเข้าใจและผมไม่ติดอะไรจนมันก็ผ่านมาเรื่อยๆ เจ็บบ้างร้องไห้บ้าง น้อยใจบ้างจนบางทีลืมตัวนี่คือเพื่อนนะ!!  ผมลังเลมาตลอดว่าพี่เค้าจะคิดกับผมแบบไหนเพราะผมเคยบอกชอบพี่เค้าไปแล้ว เวลามันก็ผ่านมาเรื่อยๆจนพี่เค้าได้งานใหม่แล้วก็ต้องทำงาน  แต่เค้าก็รายงานตลอดว่าทำงานอยู่ กินข้าว ส่งรูปเหมือนปกติที่ทำมาถามไถ่เราปกติ  แต่ด้วยความงี่เง่าของเรามันหนักขึ้นตรงเวลาว่างเราไม่ค่อยตรงกันเท่าไร ทำให้รู้สึกพี่เค้าเปลี่ยนไปจนน้อยใจบ่อยครั้ง แต่พี่เค้าก็รู้เช่นเคย มันหนักขึ้นจนผมเองไม่สบายใจและนั่งคิดกับตัวเองมาสักพักว่าเราเป็นอะไรกัน คุยกันทุกวันได้ยังไงเพราะอะไร และเราเองไม่เคยทักพี่เค้าไปก่อนเลยสักครั้งเดียวลืมบอกไปว่าผมเองก็เป็นคนมั่นใจในระดับนึง ปากร้ายใจดีมาตลอดแต่ปากแซ่บเอาเรื่อง จุดจบมันเริ่มมาแล้วคือเราทักไปบอกเค้าว่าเราจะตัดขาดกับพี่เค้าตั้งแต่วันนี้  จนพี่เค้าก็ตอบกลับมาว่าทำไมปกติไม่เคยมีเพื่อนคนไหนมาบอกแบบนี้เลยแต่ถ้าทำแล้วเราสบายใจพี่เค้าก็เคารพการตัดสินใจของเรา  เลยอยากถามพี่ๆในพันทิปว่าเคยมีประสบการ์ณอย่างเราบ้างไหมเราคิดถูกแล้วใช่ไหมที่เดินออกมาจากพี่เค้า  แต่เราก็ยังห่วงยังคิดถึงพี่เค้าตลอดบางทีก็นั่งน้ำตาซึมเพราะเราก็คุยกันมานานมากพอสมควรที่จะรู้จักนิสัยกันดีในระดับนึง😭😭😭ที่เขียนมาทั้งหมดผมเองก็รู้สึกผิดตรงที่คิดไม่ซื่อรู้สึกผิดที่ตัวเองเผลอใจอยากขอโทษพี่เค้าแบบที่จริงใจที่สุดเท่าที่จะทำได้แต่มันสายไปแล้วตรงที่เราบล๊อคพี่เค้าแล้วถ้าหากผ่านมาเห็นก็ขอโทษนะที่ล่ำเส้นพี่มากเกินไป