จากคำถามเลย เรารู้สึกว่าตัวเองเป็นคนไม่เหมาะสมกับการมีความรักเลย
เพราะทุกครั้งที่มีคนเข้ามา เราจะรู้สึกว่าเราน่าจะไม่ดีพอกับคนๆนั้น ครอบครัวเราไม่ร่ำรวย ไม่สมบูรณ์
พ่อแม่ก็ไม่มีแล้ว พี่บางคนก็เกเร(ติดสิ่งไม่ดี)  เรารู้สึกไม่อยากเล่าเรื่องความหลังให้อีกฝ่ายรับรู้ เราไม่ได้อายนะ
เราแค่ไม่อยากให้เค้ารู้สึกสงสารเรา  

     ทุกครั้งที่ความสัมพันธ์มันจะไปต่อ เราจะนึกตลอดเลยว่า ถ้าเค้าถามเรื่องครอบครัว พ่อแม่ หรือ พี่ๆ  เราจะตอบยัง
ถ้าเราไปต่อ แล้วถ้าเค้าอยากแต่งงาน แต่เราไม่มีพ่อแม่แล้ว จะทำยังไงนะ แล้วพ่อแม่เค้าจะมองเราว่าไม่มีหัวนอนปลายเท่ารึป่าว
มันดูน่าสงสารไปหมด  เราคิดแบบนี้ตลอด จนเราเลือกที่จะไม่ไปต่อ รู้สึกว่าอยู่คนเดียวก็ได้นิ ไม่ต้องเล่าเรื่องแบบนี้ให้ใครฟังด้วย
ไม่ต้องให้ใครมาสงสาร เราไม่เหมาะกับความรักหรอก มันยากเกินไปสำหรับเรา แบบนี้ก็อยู่ได้ (แต่ก็เหงานะ)

    ความรู้สึกแบบนี้ใครเป็นบ้าง ? เพื่อนๆรู้สึกว่าที่เราคิดแบบนี้ปกติมั้ยคะ?
หรือ คนๆนั้นที่เราคุยด้วย จะรู้สึกแบบไหนกันนะถ้าเราเล่าเรื่องครอบครัวให้ฟัง จะรู้สึกแย่กับเรามั้ย ?

ปล.เราจบ ป ตรี มอที่อาจจะไม่ได้เป็นตัวท็อป แต่ก็เป็นที่รู้จัก   ทำงานบริษัทใหญ่ รายได้พอใช้
เป็นคนไม่หวือหวา แบบธรรมดามากๆเลย