คืออย่างเเรกก็ความผิดจขกท.เองค่ะที่ทำเพื่อนไม่พอใจ เรื่องเป็นเเบบว่าเพื่อนป่วยอยู่บ้าน เเล้ววันนั้นมีสอบเก็บคะเเนนเพื่อนเขาเก่งเลขเเต่จขกทไม่เก่งค่ะเลยโทรไปถามเเต่พอถามปุ้ปเพื่อนตัดสายเเบบไม่ตอบอะไรเลยค่ะ อันนี้จขกทก็เริ่มรู้สึกว่าจะโดนเพื่อนโกรธเเล้วอะค่ะเราก็ฉุดมาได้ว่าเราไม่ควรทำเราเลยพิมขอโทษเพื่อนไปยาวมากเชิงง้ออะค่ะเพราะกลัวโทรไปเพื่อนก็จะไม่รับเเต่พิมไปเพื่อนก็ไม่ตอบอยู่ดีค่ะ ตัวจขกทเองรู้สึกผิดมากนั่งเครียดจนวันมะรืนจากเรื่องที่เกิดเรามาโรงเรียนตามปกติเเละเพื่อนที่เขาป่วยเขาก็หายดีเลยมาปกติค่ะ ทีนี้เขามาเขาไม่คุยด้วยเลยเเบบตีตัวออกห่างอะค่ะ อันนี้เราเริ่มเครียดกว่าเดิมเเล้ว เราไม่อยากให้มันเป็นเเบบนี้ เราเลยเดินเข้าไปขอโทษเเบบตัวตัวสรุป คือ เพื่อนเดินหนีอะค่ะ คือตัวเราพอเจอเเบบนี้คือร้องไห้เลย เสร็จปุ้บรรยากาศกับเพื่อนคนนั้นก็น่าอึดอัดมากกว่าเดิมอะค่ะ พอเลิกเรียนกลับถึงบ้านเราโทรไปหาเพื่อนอีกคนนึงเเล้วร้องไห้อะค่ะ เพราะไม่รู้จะทำยังไงดี ตัวเราก็ขอโทษไปเเล้ว เพื่อนก็บอกว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ลองเคลียดู เเต่พอถึงวันพรุ่งนี้เราก็ไม่กล้าเคลียอะค่ะเรากลัวเพื่อนจะไม่คุยด้วย เเล้วอึดอัดมากกว่าเดิใทีนี้กลายเป็นเราเครียดเเบบมากๆจนไม่อยากคุยกับใครอยากอยู่คนเดียว อยสกกลับบ้านมากมาก  คือเราควรจะทำยังไงดีคะ?