ตามหัวข้อเลยค่ะ เราชอบฟังนิทานอ่านหนังสือมาตั้งแต่เด็กๆจำความได้น่าจะ ป.2 ในห้องเรียนมันมีชั้นหนังสือนิทานต่างๆหลังห้อง เราจะชอบนั่งอ่านมุมหลังห้องอ่านออกไม่ออกก็ตามแต่ชอบดูภาพ ชอบอ่านมาเรื่อยๆ คือตอนนี้ยังจำนิทานที่เราชอบมากๆที่อ่านตั้งแต่ ป.2ได้ 
แต่ไม่ได้ชอบอ่านหนังสือวิชาการ ชอบอ่านพวกประวัติศาสตร์ โบราณ นิทานต่างๆ พอขึ้นมา ม.3 ก็เริ่มอ่านนิยายมาเรื่อยๆ พีเรียดไทย นิยายจีนโบราณ นิยายรักปัจจุบัน  คืออ่านมาหลายปีจนตอนนี้ ม.6 ก็ยังอ่านอยู่ แต่ได้ลองเขียนนิยายเล่นๆแบบแต่งสดๆในบันทึกของตัวเอง พอลองเขียนแล้วเรื่องวกไปวนมาหาทางลงไม่ได้ไม่จบสักที เขียนไม่รู้เรื่อง  คือคิดว่าตัวเองอ่านมาเยอะมากแต่ไม่สามารถเขียนนิยาย หรือแค่เรื่องสั้นๆได้ สำหรับเรามันยากมากๆ เราชื่นชมนักเขียนเก่งๆเรื่องปมเยอะๆ แต่งได้ยังไง สำหรับเรามันยากมาก แต่การชอบอ่านอะไรแบบนี้ ทำให้เราได้คำเยอะ แบบสำนวนไทยไปในตัว คำที่มีความหมายโดยนัย คือจะซึมซับเลย มีประโยชน์ในการสอบฃาษาไทย แต่ถ้าจะให้เขียนหรืออะไรทำไม่ได้  ไม่สามารถเขียนอะไรให้คนอื่นเข้าใจด้วยได้