บอกเลยเราอ่านนิยายและดูละครทั้งสองเรื่องมาแล้ว เซ็งมาก แหกซะไม่เหลือความประทับใจที่เคยมีในนิยายเลย ขอสาธยายทีละเรื่อง
พรหมลิขิต
-เพิ่มบทอีกลิ่นให้มากเกินความจำเป็น ในนิยายร้ายก็จริงแต่ไม่วอแวกับพุดตานเกินเบอร์ ยิ่งช่วงหลังจะออกแนวกวนตีนเล็กๆ ชอบพ่อริดแต่ไม่ได้ไปกอดแบบนั้น ไม่มีการยุไอ้ขามด้วย
-บทพ่อริด อันนี้น่าจะสาหัสที่สุด จากนิยายที่มีความเจ้าเล่ห์สู้เพื่อคนรักสุดๆ กลายเป็นคุณหนูเหยาะแหยะเอาแต่ใจไม่สู้เพื่อความรักเลยทั้งที่ควรสู้เพราะภพพันปีทิ้งเขาอะ(ยศขุนอะ ในนิยายเลื่อนก่อนจับคัมภีร์)
-แพรเจ๊กในนิยายคล้ายๆจันทร์วาด เก็บกิริยาไม่คันมอยยิบๆๆๆ ตอนงานแต่งแม่แก้วยังมาร่วมวงขนมหวานกับพุดตาน คุณหญิงจำปาก็ไม่เหยียดเกินเบอร์ยังคงเป็นคุณย่าที่น่าเคารพ
-ฉากที่ไม่จำเป็นเยอะมาก เหมือนใส่มาให้จำนวนตอนมันเยอะๆรอตอนพีคๆในนิยาย และหลายอย่างในนิยายที่น่าจะขยี้มากกว่านี้ไม่ทำ ที่สำคัญ ตัดพิธีเล่นว่าวออก ฉากถวายตัวไม่มี
ลายกินรี(อันนี้น่าจะสาหัสกว่าพรหมลิขิตในสายตาเรา เปลี่ยนบทประพันธ์ยับเยิน)
-คาแรกเตอรพระนาง โหวกเหวกโวยวายไร้สาระ หลวงอินทร์ในนิยายไม่ด่าพ่อแม่พุดซ้อนจนเกือบท้ายเรื่อง แม่พุดซ้อนก็มีสติกว่านี้ ฉากฟินมีตั้งแต่กลางเรื่อง นี่อะไรเอาซะเมอรซิเออร์เป็นพระเอกเลย
-บทกุญแจสำคัญอย่างมาดามคลาร่า และวีณา(อะมีนะห์ในนิยาย)  โดนลดบทบาทอย่างน่าเสียดาย แล้วไปเพิ่มให้เจ้าจอมกินรี
-ต่อเจ้าจอมกินรี ในนิยายนางไม่ได้คอสเพลย์ ไม่ได้เล่นชู้และไม่มีการกบฏใดๆเลย เหตุผลเดียวที่นางร้ายคือ เจ๊แกเปิดบ่อนในวังและใช้เงินสุรุ่ยสุหร่ายจ้า มีตัวละครที่โดนตัดจากละครได้รับผลกระทบเต็มๆ ตลค.ออกน้อย แต่ขลังมาก
-บทเมียผี ในนิยายมาเป็นแฟลชแบคนิดหน่อย ไม่ได้ออกมารบกวนสายตาคนดูบ่อยแบบละคร
-จั่นไม่ได้มีความหลังกับมาดาม คนละเคสเลย
-คุณหญิงแสร์แม่พระเอกในละครดูธรรมดามาก ทั้งที่ในนิยายคือนางสิงห์แสนอันตราย และนางก็เป็นเพื่อนกับเจ้าจอมสารภีป้านางเอก(ใครเคยอ่านนิยายพาร์ทแสร์สารภี สนุกและหวาดเสียวกว่าลายกินรีอีกบอกเลย)