อยากบอกว่าความรักของผมคือความรักในวัยเรียนแต่ไม่ได้ออกลู่ออกนอกทางเลย พากันเรียนด้วยครับเดี๋ยวจะมีคนบอกว่าความรักในวัยเรียนไม่เหมาะสม
เริ่มจากผมกับเขาคบกันมาด้วยสัก 2-3เดือน พอถึงช่วงปิดเทอมเขาได้ไปแอบมีคนใหม่ทั้งๆที่ผมไม่รู้ มันก็ไม่เชิงมีคนใหม่หรอกครับแต่แค่เลิกคุยกับผมไปคุยกับคนอื่น แต่ช่วงนั้นผมไม่รู้ว่าเขาไปคุยกับคนอื่นผมเลยเลิกไปเพราะคิดว่าเขาหมดรักเฉยๆ ช่วงปิดเทอมผมกับเขาก็ไม่มีการพิมแชทคุยกันอีกเลยแล้วความรู้สึกผมตอนนั้นก็เฉยๆ พอช่วงเปิดเทอมเขามีเพื่อนสนิทอยู่คนนึ่งเขาคุยกับเพื่อนเขาว่าอยากคุยกับเขา เพื่อนเขาบอกว่าถ้าอยากได้กลับมาก็ให้ทักไปคุย ทีนี้เขาก็ทักมาคุยเรื่องงานสภาก่อนแล้วพอเปิดเทอมเขาก็เข้ามาคุยกับผมเรื่อยๆ ทีนี้ผมก็รู้สึกดีที่เขาเข้ามามาก เพราะผมก็ยังมีความรู้สึกที่อยากได้เขากลับมา ในระหว่างที่เราคุยๆกันอยู่ก็ได้คุยเรื่องตอนปิดเทอมก่อนหน้านี้ว่าทำไหมถึงได้บอกเลิก เขาก็บอกกับผมมาตรงๆนะว่าเขาอะเบื่อผมไม่อยากคุยเลยกลับไปคุยกับคนอื่น ผมก็คิดหนักว่าถ้าผมคบกับเขาครั้งนี้ผมจะโดนแบบนี้อีกไหม ผมตัดสินใจได้ผมเลยถามเขาไป เขาก็บอกว่าไม่แล้ว ผมก็บอกไปอีกว่าถ้ามีอีกครั้งผมจะไม่กลับมาคบกับเขาอีกแล้วครั้งนี้ครั้งสุดท้ายซึ่งตอนนั้นผมก็สัญญากับตัวเองยังงั้น ได้ไม่นานผมกับเขาก็กลับมาคบกันอีกครั้ง หลังจากนั้นผมกับเขาก็กลับไปคบกันอีกครั้งโดนที่ผมเป็นคนขอ ผมกับเขาก็คบกันมาได้ดีตามประสาคนรักมีทะเลาะงอนบอกเป็นตามปกติ ซึ่งตอนนั้นผมมีความสุขมากๆ ครั้งที่2ผมกับเขาคบกันมาได้สัก 3-4 เดือน ก่อนปิดเทอมเขารู้ว่าผมกลัวว่าเขาจะเป็นเหมือนเดิมเขาเลยบอกกับผมว่า กลัวเป็นเหมือนเดิมหรอ ไม่ต้องกลัวนะ ผมก็ดีใจที่เขาพูดแบบนี้ แล้วก็ปิดเทอม ปิดเทอมแรกๆคุยกันมาดีๆ พอถึงช่วงที่ผมไปบวชให้ย่าไม่ได้คุยสัก 3-4วัน เขาก็เรื่มเปลี่ยนๆ คือไม่ค่อยคุย ผมรู้สึกได้เลยว่าเขาเปลี่ยนไป พอเปิดเทอมมาผมก็เข้าไปหาเขาเหมือนก่อนปิดเทอม เขาดูเหมือนรังเกลียดผมตอนที่ผมเข้าไปหา ผมเลยบอกว่าทำไหมเป็นอะไร เขาบอกกับผมว่าไม่รู้เหมือนกันช่วงนี้เป็นอะไรไม่รู้อาจจะเป็นเพราะตอนปิดเทอมอยู่กับตัวเองบ่อย แล้วหลังจากนั้นผมก็ปล่อยเขาอยู่กับเพื่อนไป มีวันนึ่งผมรู้สึกห่างกับเขามาก เลยโทรคุยกันว่าตกลงจะเอายังไงผมรู้สึกอึดอีดมากตอนนั้น ผมเหนื่อยมากกับรักแบบนี้ผมเลยขอเขาเลิกไปแล้วบอกเหตุผลกับเขาไป พอเลิกไปได้สัก1ชั่วโมง ผมกับรู้สึกว่าอยู่ไม่สุขหัวใจตัวเองไม่ต้องการแบบนี้ ผมเลยกลับไปทักกับเขาว่าผมไม่อยากเลิกแล้วอยากคบกันต่อถึงจะห่างกันก็ตาม ที่นี้เขาก็ไม่รับคบกับผม บอกว่าพึ่งบอกเลิกเรามาเองจะคบต่อหรอ ตอนนั้นผมก็เข้าใจเขาได้เลยว่ารู้สึกยังไง ผมยอมรับผิดจริงๆ ผมเลยคุยตกลงกับเขาว่างั้นเดี๋ยวผมจะมาจีบเขาอีกนะ เขาบอกกับผมว่าจะพยายามอีกหรอทั้งที่เราก็สงสารกับแกที่มาคบกับคนอย่างเรา ตอนนั้นเขาบอกความรู้สึกของเขามา เขาอ่ะไม่รักษาความสัมพันธ์กับผมก่อหน้านี้ เพราะเป็นคนขึ้นๆลงๆ เอาแน่เอานอนไม่ได้ถึงสัญญาไปก็ทำได้หรือป่าวไม่รู้เขาบอกกับผมอย่างงี้ ซึ่งตอนนั้นไม่ไม่สนว่าเขาจะทำอะไรกับผมมาแต่ผมอยากได้เขากลับมา เลยบอกกับเขาว่าเดี๋ยวจะจีบอีกรอบนะ ซึ่งมันผิดสัญญากับตัวผมเองมากที่สัญญาว่าจะไม่กลับมาอีกถ้าเกิดเรื่องแบบนี้ หลังจากนั้นผมก็พยายามจีบเขามาเรื่อยๆ บ้างครั้งเขาก็พูดคำพูดแอบแรงนิดนึ่งแต่ผมก็ไม่คิดอะไรมาก เช่น กับบ้านกับแฟนเก่าอีกละ ผมก็ขอคบไปทุกวี่ทุกวัน เขาก็ไม่รับเหมือนเดิม เขาบอกกับผมอีกว่าไม่ใช่เร็วๆนี้แน่นอนอยากพักเรื่องของผม ถ้าคบก็ขอสักกุมภา มีนา ผมเลยบอกว่าฮุ้ววว นานอ่ะ แต่ผมคิดว่าจะรออยู่ ไปเรื่อยๆผมก็รู้สึกเริ่มหมดไฟเพราะเขาก็ไม่สนใจผมเท่าไหร่เลยก็เพราะคนมันเลิกกันอ่ะเนอะ ผมเลยเริ่มห่างๆกับเขามาได้สักพักอยู่ดีๆเขาก็อยากคุยกับผมขึ้นมา มันทำให้ผมหวังอีกรอบแล้วกับไปคุยกับเขา เขาก็บอกมาว่าเขาคิดถึงนะถึงได้คุยผมก็ดีใจมากๆเลยว่าเริ่มมีหวังแล้ว และผมก็เขาก็คุยกันมาดีๆในสถานะคนคุย แล้วมันวันนึ่งไม่ได้เจอกัน 5 วันเพราะโรงเรียนหยุด แล้วผมก็คิดว่าไม่ได้โทรคุยนานคุยหน่อยละกัน เลยโทรไปแล้วผมก็ชวนเขาคุยเรื่องที่เขาไปเป็นงานแข่งกีฬา เพราะพยายามหาเรื่องคุยเพื่อไม่ให้น่าเบื่อ ผมรู้ได้เลยเวลาเขาตอบ เขาตอบกับผมเหมือนเขาหงุดหงิดมาก เหมือนไม่อยากคุยกับผม ผมเลยโมโหมากรู้สึกคุยไปก็ไม่มีความสุข ผมเลยวางสาย ก่อนวางสายผมบอกเขาว่าถ้าจะคุยแล้วหงุดหงิดทะเลาะกันแบบนี้ไม่ต้องคุยเนอะ เขาก็ตอบมาว่าแล้วแต่ ผมก็วางเลยหลังจากนั้นถัดมา2วันจนถึงปัจจุบันผมก็ไม่ได้คุยกับเขาที่โรงเรียนเลย ผมก็รู้สึกว่าเขาก็คงเบื่อแล้วแหละ ผมเลยคิดไปต่างๆนาๆ ในความรักนี้ในความคิดผมนะ ผมคิดว่าผมพยายามมากไปให้เขามากไปยอมเขามากไปจนวันนึ่งเขาไม่พยายามรักษาความสัมพันธ์เท่าผม ผมรู้สึกว่าผมพยายามอยู่ฝ่ายเดียว แต่ก็ไม่ได้บอกว่าเขาไม่พยายามนะเขาก็พยายาม แต่บางครั้งเขาก็ทิ้งบ้างผมดูออกได้ ผมเลยอยากจะถามทุกคนว่า ผมควรจะเข้าไปคุยต่อหรือควรปล่อยเขาไป ต่างคนต่างอยู่เลย