อ่านจากหัวข้อแล้วทุกคนอย่าพึ่งตัดสินเรานะคะ ลองฟังเรื่องราวของชีวิตครอบครัวเราก่อน เราคบกับสามีมาจะเข้าปีที่ 6 มีลูกด้วยกัน 1 คน ลูกอายุ 2ขวบ ตลอดเวลาที่คบกับแฟนมา ก็ไม่ได้สบายหรืออะไรเลย เขาไม่ได้ทำงานประจำ เขาบอกเขาทำไม่ได้ เขาจะชอบทำสวน ขายรถ หรืออะไรต่างๆไปเรื่อยๆ ก่อนมีลูกเราไม่ได้มองว่ามันเป็นปัญหาเลยค่ะ แต่พอมีลูกค่าใช้จ่ายมันมากขึ้น เราเช่าบ้านอยู่กับเขา แต่ละเดือนก็ต้องมานั่งเครียดว่าจะเอาเงินที่ไหนมาจ่ายค่าบ้านเช่า เดือนละ2500เองค่ะทุกคน🥹 ***ตัวเรายังเรียนอยู่นะคะแต่เรียนเอกชนออนไลน์อยู่บ้าน เราเลี้ยงลูกเอง .. ส่วนแฟนทำงานอยู่ ซึ่งเราจะบอกเขาตลอดว่า เดี๋ยวลูก3ขวบ เข้าโรงเรียนเราจะช่วยเขาทำงาน เราจะหางานประจำทำ ช่วยๆกัน *** ทางบ้านเราค่อนข้างมีฐานะ ส่วนทางบ้านเขาก็พอกินพอใช้ ปัญหาไม่ได้อยู่ที่เขาจน เราลำบากกับเขาได้ค่ะ ได้มาตลอด เราไม่เคยแม้แต่จะบ่นเขาสักคำ เราอยู่กับเขาได้ แต่เราเริ่มสงสารตัวเล็ก เพราะตอนนี้คือ เขาจะพาเราและลูกย้ายไปอยู่ในสวนยาง ใช่ค่ะ สวนยาง สวนยางที่ไม่ใช่เรา มันคือเช่าสวนเขาอะค่ะ แล้วเขามีบ้านให้ แต่สภาพบ้านทุกคนคิดเอานะคะ ไม่ได้ฉาบ ไม่ได้อะไรเลย ห้องน้ำอยู่นอกตัวบ้าน และข้างในบ้านสกปรกมากๆ แฟนเราก็บอกจะทำให้ดีเลย อยู่ได้แน่นอน ลำพังตัวเราอยู่ได้นะคะ แต่ลูกเราพึ่งสองขวบ ต้องพามาเจออะไรแบบนี้จริงๆเหรอ อยู่ในป่า ยุง ตะขาบ สัตว์อื่นๆอีก สัญญาณก็ไม่ค่อยจะมี จากใจจริงๆคือสงสารลูกที่สุดค่ะ เลยแอบมีความคิดหรือเราจะพาลูกกลับไปอยู่บ้านเราดีคะ แต่ก็ต้องเลิกกับเขา ซึ่งเรารักเขามากๆ เราลำบากกับเขาได้ แต่เราไม่อยากให้ลูกต้องมาลำบากขนาดนี้ ลูกจะไม่มีที่วิ่งเล่น แล้วสภาพบ้านคือมันไม่ไหวจริงๆค่ะ🥹

ทุกคนอาจจะมีคำถามว่า บ้านเธอมีเงิน แต่ทำไมไม่ช่วยเหลือ ใช่มั้ยคะ คือ..ก่อนหน้านี้แม่เราช่วยทุกอย่างเลยค่ะ สารพัดจะช่วย ค่าเช่าบ้าน ค่าน้ำมันรถ ค่ากินหลาน ทุกอย่าง แต่มาวันนึงเกิดมีปัญหาระหว่างแม่เขาและแม่เรา มันเป็นเรื่องการไม่ให้เกียรติกัน เอาเปรียบแม่เราเลยขอห่าง และแฟนเราดันไม่เข้าใจ กลายเป็นอคติกับบ้านเราเรียบร้อยค่ะ หาว่าแม่และพ่อเราไปดูถูกครอบครัวเขา จริงๆไม่เลยนะคะ แต่เราอธิบายไปก็แค่นืน เพราะเขาค่อนข้างเชื่อแม่ตัวเองมาก นี่คืออีก1ปัญหาค่ะ สามีเรายังมีแม่คลอเคลีย ไม่ปล่อยให้โต แต่เรามองผ่านๆไป เพราะเก็บมาคิดทุกเรื่อง มันเหนื่อย แค่เขาเข้ากับบ้านเราไม่ได้ ก็เหนื่อยมากแล้ว จากตอนแรกแม่เรารักเขามากๆเลยนะคะ เอ็นดูรักเหมือนลูก แต่นั่นแหละค่ะ มันพังหมดแล้ว

ส่วนตัวเราที่ต้องมาระบายในนี้เพราะเราไม่รู้ว่าจะต้องไปทางไหนต่อดี เรารักเขา รักมากมากที่สุด ต้องเลิกเราก็เสียใจมากๆ แต่คืออีกใจเราก็มีความคิดว่า หรือจริงๆเราควรพอแค่นี้ดี ใช้หัวใจทำหน้าที่อย่างเดียวมันก็ดูไม่โอเค เลยต้องใช้สมองคิดบ้าง😂

ถ้าเราเลือกอยู่กับเขาต่อ มันมีข้อดีคือ ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตา 3คน พ่อแม่ลูก ถ้าเราเลือกกลับไปอยู่บ้าน ลูกเราก็ขาดพ่อ แต่ชีวิตดีอยู่แล้วค่ะ ดีแน่ๆ เราก็อยากให้ลูกสบาย แต่ใจเรารักเขา

*** ขอความคิดเห็นจากเพื่อนๆหน่อยนะคะ ว่าคิดเห็นยังไงกับเรื่องของเรา เราดูเห็นแก่ตัวมั้ยคะ ถ้าเราอยากกลับไปอยู่บ้าน เพราะเราไม่อยากให้ลูกไปอยู่แบบนั้น ความเห็นทุกคนมีค่ากับเรามากนะคะ ขอบคุณค่ะ 🙏🏻🥹