เรากับแฟนคบกันมา2-3 ปีแล้ว มีทะเลาะกันบ่อย หลายเรื่อง หึงหวง และก็แม่ ส่วนเรื่องหึงหวงเราพยายามทำให้เราสบายใจทุกอย่าง แม้กระทั่งไม่คบเพื่อน ส่วนแม่เราทะเลาะกันบ่อยมาก แต่เพราะเรารักกันมั้งค่ะ เราเลยเลือกที่จะปล่อยผ่านและลืมมันไปทุกครั้ง แต่ครั้งนี้เราสุดทน อยู่มาวันหนึ่งเรารู้ว่าแฟนกำลังแย่การเงิน เรากับแฟนพยายามดิ้นรนแล้วแต่ไม่ไหว แม่แฟนก็มาชวนเราให้กับไปอยู่บ้านที่ใต้ เรากับแฟนจริงตกลงกันว่าจะกลับไปตั่งหลักก่อน พอกับไปไม่ถึง 2 อาทิต เรากับแฟนก็ทะเลาะกัน แต่เราไม่ได้ทะเลาะกันเสียงดัง    สักพักแม่แฟนเดินเข้ามา และพูดว่า เป็นผัวเมียเขาไม่เอาเงินเดือนหรอก แต่ก่อนหน้านี้เราทำงานกับเขาในฐานะลูกจ้าง เขาต้องการให้เราออกจากงานเรา มาช่วยงานเขา เราก็ไม่ได้อยากออกแต่แรก แต่ด้วยเขาต้องการให้เราตาทไปทุกที่ เราเลยต้องออก และเราก็มีค่าใช้จ่ายส่วนตัวอยู่แล้ว มันผิดมากหร๋อที่เราเอาเงินเดือน เราก็ให้ดูสัญญา ทุกคนก็เงียบ แม่เขาก็ด่าเราอย่างเดียวไม่สน หน้าเงิน เห็นแก่เงิน เขามาหลอก เขาไม่ได้รัก ญาติพี่น้องเตือนอะไรก็ไม่ฟัง  คือเราเสียใจทุกคำพูดที่แม่เขาพูดออกมา ประโยคเดิมไม่เปลี่ยน และเราก็ถามว่าแบะถ้าแบบนี้นเให้อยู่ไหม เขาบอกไม่ให้อยู่ เราเลยให้เขาไปเปิดประตู แฟนเราเลือกที่จะเงียบ มีการไปดูของในรถด้วยน๊ะว่า เราอะไรไปบ้าง และก็เอาของลงจากรถ และก็เอาโทรศัพเราไปและขับรถหนีเราไป ส่วนเรานั่งรอเขากลับมา จนแม่เขาพูดว่า เอารถออกจะปิดประตู เราต้องขับรถจากใต้มากสมุทรปราการ โทรศัพไม่มี แม๊พไม่มี
คือแฟนเราก้พยายามง้อ ตอนนี้เราคิดว่าพอแล้ว เพราะ ตอนนั้นเขาไม่ปกป้องเรา ถึงเรากับไปคบกันยังไงปัญหาเดิมๆก็ไม่จบ ก้ต้องทะเลาะกับแม่เขาอีกอยู่ดี ยังไงเขาก็แม่ลูกกัน เราคือคนอื่น เราตัดสินใจถูกแล้วใช่ไหมที่เดินออกมา