สวัสดีค่ะหนูอายุ18 เรียนอยู่ม.6 ตอนนี้อยู่ช่วงต่อมหาลัยค่ะ ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยเหนื่อยมากเลย บ้านก็ไม่สามารถพึ่งพาได้ เพื่อนร่วมงานทำเราท๊อกสิคทุกวันเลยค่ะ  เราไปเรียนแล้วก็ต้องไปทำงานต่อหลังเลิกเรียนกว่าจะได้กลับบ้านก็ประมาณ 4-5 ทุ่มบางทีก็เที่ยงคืน แล้วก็ต้องตื่นเช้ามาเรียนอีก ปวดหัวมากเลยค่ะที่ทำงานแรกๆเราต้องเอาการเอางานหนักกว่าชาวบ้าน หลังๆเลยเริ่มทำเท่าคนอื่นบ้างก็กลายเป็นว่าเราอู้งานเฉยเลย เราเคยโดนเพื่อนร่วมงานทำไม่ดีใส่หนักสุดก็คือรวมหัวกันบอกว่ากลับบ้านแต่ว่าหลอกให้เราไปคนเดียว ส่วนคนอื่นก็กลับกันมาแล้วนัดกินหมูกะทะกัน ตอนนั้นสมองชามากเลยค่ะทุกวันนี้ก็ยังไม่ดีขึ้นเลยแต่ก็ต้องฝืนทำเพราะบ้านก็ลำบากตจว.หางานช่วงเย็นยากด้วย  แล้วเพื่อนที่โรงเรียน ตอนนี้เหมือนเหลือ 2 คนด้วยค่ะมันห่างกันไปเรื่อยๆเราไม่ได้ทะเลาะกันแต่ว่าความคิดเราไม่ตรงกันเลยปรึกษาก็ไม่ได้ไม่เคยได้คุยกันจริงๆจังๆสักทีเหมือนเพื่อนร่วมทำงานกลุ่มเสียมากกว่า อยากรู้ว่าจัดการปัญหาชีวิตกันยังไงคะถ้าเจอแบบนี้ เห็นหลายๆคนบอกว่าชีวิตก็เป็นแบบนี้แหละแต่เรารู้สึกเราไม่มีต้นทุนชีวิตเลยมันเหนื่อยมากเราเหมือนใช้ชีวิตด้วยตัวคนเดียวปรึกษาใครก็ไม่ค่อยได้ปรึกษาเพื่อนในออนไลน์บ่อยๆก็เกรงใจเขาที่ต้องมารับฟัง แต่มันอัดอั้นมากค่ะในหัวหลายอย่างมันรวมกันไหนจะเรื่องเรียนเรื่องเรียนต่อมหาวิทยาลัยที่เราไม่มีต้นทุน ล่าสุดพึ่งสละสิทธิ์โควต้ามหาลัยราชภัฏเพราะมหาลัยให้จ่ายเงินแรกเข้าก่อน ตอนแรกนึกว่าได้ทุนเสียอีก แต่คุยไปคุยมาเขาบอกว่าจะเลือกทุนทีหลังและอาจจะไม่ใช่เราที่ได้ เรากลัวค่ะก็เลยไม่ได้จ่ายค่าแรกเข้าเพราะคณะที่ได้ก็ค่อนข้างเรียนหนักและยาก ไม่ได้ชอบขนาดนั้น แล้วก็สละสิทธิ์ไปเพราะเขาจะไม่คืนเงินถ้าเราไม่เรียนที่เลือกไว้TT เพิ่งสอบtgatก็รู้สึกว่าทำไม่ค่อยได้ รู้สึกชีวิตมันหนักหน่วงมากค่ะเวลาอ่านหนังสือก็น้อยเพราะว่าต้องทำงานตอนนี้ก็ต้องส่งค่ารถเองใช้ชื่อแม่ออกแต่ว่าก็ต้องส่งเองทุกเดือนเงินเดือนก็น้อยค่ะเพราะว่าทำแบบพาร์ทไทม์หลังเลิกเรียนได้แค่ 200 เองต่อวัน ไหนจะค่ากินค่าใช้ค่าเน็ตค่างานการบ้าน ค่าหาที่เรียนต่อก็ใช้แต่ เงินเงินเงิน แฟ้มสะสมผลงานที่ต้องใช้ของโควต้าที่สละไป ก็สาหัดเหมือนกันไหนจะค่าสมัครอีกแค่นั้นก็รวมๆ500แล้ว เหมือนเสียเงินฟรีที่สละโควต้าไป ชีวิตใจร้ายมาก  เหมือนจะตายเลยค่ะ ทุกคนว่าเราควรใช้ชีวิตยังไงต่อไปดี ควรขวนขวายที่จะเรียนต่อไหมด้วยต้นทุนที่ไม่มีเลย เริ่มลังเลว่าจะไปรามแล้วทำงานโรงงานไปก่อนดีไหม ถ้าเป็นทุกคนจะทำยังไงกับชีวิตแบบนี้ดีคะ