ใช่ค่ะตามกระทู้ คือฮาเราเป็นไม่ค่อยพูดจนมันนึงข้างบ้านจับแต่งงานกับลุงคนนึงในหมู่บ้านซึ่งอาเราก็ไม่ได้อยากที่จะแต่งด้วยจนระยะเวลาผ่านมา3-4เดือนเขาได้เลิกกันเพราะข้างนอกบอกอาเราก็เป็นคนอือๆออๆก็เลยทำตามละเพิ่งมารู้ทีหลังว่าเป็นโรคซึมเศร้าที่ผ่านมาลุงคนนั้นหลังจากเลิกหย่ากันเขาตามหาอาเราตลอดเลยค่ะแต่ข้างบ้านก็ไล่กลับไปตลอดจนวันนึงเขามีอาการฉี่แตกสมองเริ่มฟ่อจนได้ย้ายกลับเข้ามาในกรุงเทพอาการยิ่งหนักขึ้นเพราะเขาดื้อไม่กินยานํ้าลายยืดเลือกกินชอบลืมปิดนํ่าเวลาใช้เสร็จจนอาการเขาเริ่มดีขึ้นไม่ฉี่แตกเริ่มเข้าห้องนํ้าเองได้แต่อาการเหมือนเดิมเราเองก็ไม่รู้จะช่วยทำให้เขามีความสุขยังไงตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาเอาแต่ดูทีวีทั้งวันจนแม่เรารำคาญบางทีก็ขังเขาไว้ในห้องเราสงสารแต่เรารู้ว่าอาการเขาไม่สามารถกลับมาเป็นปกติได้แล้วแต่เราอยากให้เขายิ้มบ่อยๆ ละมีความสุขกับชีวิตที่ไม่มีสีสัน