ผมไปทำงานเป็นเสมียน อยู่ในตู้คอนเท็นเนอร์ ที่ดันแปลงมาเป็นสำนักงาน เกี่ยวกับก่อสร้าง แต่อยู่ห่างหน้างานไปสมควร ในงานมีนายช่าง 6 คน
ถือเป็นหัวหน้า พี่ชายผมเป็นวิศวกร คุมนายช่างอีกทีนึ ผมไม่รู้ยังไง นายช่างเอาคนเก่าที่เคยทำ กลับมาประกบคู่กับผม ช่างเอาคนเก่ากลับมา
บอกว่ากลัวผมทำงานไม่ได้ (พึ่งเจอกันได้ 2 วันตัดสินผมละ) พอสักพักคนใหม่ก็มา สมมุติชื่อ เอ เป็นผู้หญิง อายุ 33 ผม 35 ก็นั่งกันอยู่ในตู้

วันแรกก็เอาเลย
1 กินกาฟตรงไหน ทิ้งซองตรงนั้น
2 ถูห้อง เอาน้ำยาถูพื้นฉีดๆๆๆ แล้วเอาผ้าปาดๆ ฝุ่นมันก็วนอยู่อย่างนั้น
3 กินกล้วยเสร็จ โยนทิ้งไว้ข้างๆ โต๊ะ ผมก็ได้ยินเสียงย้ายถังขยะพลาติกเล็กๆ ก็คงไม่มีไร แต่พอเรียกผมไปดูคอมให้ ผมเหยียบเปลือกกล้วยที่อยู่ข้างตีนเขา ผมถามว่า ทำไมไม่ทิ้งลงถัง บอกเดี๋ยวหนูก็ทิ้งน่ะ แต่มีปัญญาเอื้อมไปหยิงถังขยะมาวางบังไว้
4 หนีบผมทุกเช้า กลางวัน เย็น ผมเสียแตกปลาย สุดท้ายเอากรรไกรเล็ม เล็มทั้งวัน เศษผมเต็มห้องในห้องแอร์
5 ไปดัดฟันมา แต่ก็แกะมันออก บอกรำคาญและป้ายบนโต๊ะพร้อมน้ำลาย พอผมว่าไปอย่าทำ มีเถียงกลับ หนูก็ป้ายตรงโต๊ะหนู พี่จะอะไร แล้วสักพักผมสอนคอมให้อยู่ก็มานั่งที่โต๊ะผม (อีกฝั่งกัน) แล้วก็ป้ายน้ำลายลงโต๊ะผม ผมก็ไม่เห็นหรอกจนเอกสารหลายอัน ก็วางๆ ไปก่อน ไปทับน้ำลาย
6 ช่างนั้นพิธากำลังดัง นางไปบวดชีพรามห์ แล้วโทรหาผมตอน 4 ทุ่มบอกว่าส่งรูปพิธาให้หน่อย กริ๊ดๆๆๆ หล่อๆๆๆ ผมก็งงถามทำไมไม่หาเอง คือ นางพยามทำอะไรแปลกๆ แล้วก็ต้องให้ผมรู้ แล้วบวชอยู่สำรวมหน่อย
7 นัดเสียงดังมาก ในกลุ่ม Facebook มีนัด แล้วก็หันมาบอกผมว่า เนี่ยพี่หนูอยากหนูอะไร ก็มานัดในนี้ค่ะ พอบอกให้ระวังตัวเองนะ ใครจะดูแลลูก แล้วไปฉีด HPV ด้วยก็ดีนะ นางก็ตอบว่า หนูดูแลตัวเองได้น่ะ
8 ไม่รู้จัก Word, Excel, PowerPoint, Google Chrome, Driver เครื่องปริ๊น, คอมที่ใช้อยู่เรียกว่า Windows คือไม่รู้อะไรเลยครับ ผมสอนให้หมด บางทีก็เหนื่อย ตอนหลังมาพูดว่า หนูไม่ได้อยากมาเรียนคอมกับพี่ ผมก็บอกไม่ได้อยากมาสอนเหมือนกัน ตอนคอมเก่าเสีย ผมลงวินโดน์ให้ใหม่ แต่ลงลืมลงเครื่องปริ๊น นางก็บอกว่า "เนี่ยๆ ลงหรือยัง เนียๆ windows เนี่ยๆๆๆๆๆ" ผมก็ไหนอันไหนให้บอก กว่าจะเค้นออกมาได้ คือ ยังไม่ได้ลงเครื่องปริ๊น (แล้วนางไม่บอกกว่เครื่องปริ๊น นางบอกเนี่ยๆๆๆๆๆๆๆ)

เหตุการณ์พวกนี้เกิดขึ้น วนๆ เวียนๆ ทุกวันจนผมลำบากใจที่พูด เคยมีครั้งนึง ถึงกับร้องไห้ โมโหจัด ก่อนจะมาทำงานนี้ผมทำในโรงพยาบาลมาก่อน แต่จริงๆ มันไม่ต้องสะอาดขนาดโรงพยาบาลก็ได้ ไม่คิดว่าจะขนาดนี้ นายช่างทุกคนเข้าข้างนางหมด ตอนหลังผมถึงรู้ว่านาง เยๆ กับช่างไปแล้ว 2 คน นางเอาตัวเขาแลกจริงๆ จบ ม.3 เคยติดยา พูดจาไม่รู้เรื่อง

นางเคยทำงานที่นี่ แต่ออกไปเพราะหนีตามแฟนเก่าไปราชบุรี ซึ่งแฟนเก่าค้ายา กำลังจะออกจากคุก เขาก็มาถามความเห็นผม เขาบอกใจเขาจะกลับไปหาคนที่ค้ายา ใจเขารัก ผมก็ไม่อยากให้เขากลับไปยุ่งกับยา ก็เลยปัดไปว่า ถ้าไปทางนั้น แล้วคนปัจจุบันเขาจะรู้สึกยังไง ซึ่งแฟนคนปัจจุบัน คือ "พระ" รูปนึงในนครปฐม

ซึ่งเขาก็เล่าต่อให้ผมฟังว่า ลูกเขา 9 ขวบแล้ว ยกให้น้าไปเลี้ยง ตัวเองไม่พร้อม แล้วพูดกับผมทุกวันว่า "เดี่ยวอีกหน่อยอะไรๆ มันดีขึ้น" มันจะไปดีได้ยังไง ในเมื่อยังทำอะไรๆ แบบเดิม คนที่ใช้คำนี้ ผมว่าเขารอแต่ปาฏิหาร แล้วปลอบใจตัวเอง แล้วทุกเรื่อง เล่าให้ผมฟังหมด บอกผมว่าไม่ชอบแม่ แม่ชอบด่าว่านาง แต่พอวันไหนไม่พอใช้ นางก็ไปขอแม่ แล้วก็บ่นว่าแม่ให้ผมฟัง

ตอนเย็นทำงานไม่กลับบ้าน รับจ๊อบต่อ ช่างกินเหล้ากันทุกวัน อยู่กันกับเขาทุกวัน นายช่างจ้างเด็กเอ็นท์ มาแก้ผ้าเต้นในที่ทำงาน มีงานกินเลี้ยงเล็กๆ (กินกันทุกวัน) นางก็ไปกับเขาด้วย ดึกจัดเมาจัด ช่างก็ขับรถไปส่ง นางก็มาเล่าให้ฟังอีก เมื่อคืนเยกันมันส์มาก

พฤติกรรมแปลกๆ หลายอย่างจนผมร้องไห้ นายช่างก็ไม่ทำอะไร ผมทนอยู่ 18 เดือน เพื่อทนเก็บเงินอีกหน่อย ตอนนี้ลาออกมาล่ะ แต่ผ่านมา 2 เดือนบางทีผมยังหลอนๆ กับสิ่งที่เขาทำอยู่เลย อาจจะเป็นเพราะผมเป็นซึมเศร้าด้วยมัน เป็นมา 18 ปีล่ะ เป็นจริงๆ น่ะ กินยาเยอะอยู่ ยังไม่ตายก็บุญล่ะ อาจจะเศร้ากว่าคนอื่นหน่อย เจอเรื่องแบบนี้