สวัสดี เรื่องมีอยู่ว่า มีป้า(น้องพ่อ)อาศัยอยู่หน้าบ้าน ซึ่งเขาไม่ชอบหนูตั้งแต่เด็กๆค่ะ เนื่องจากตอนวัยประถมหนูเป็นเด็กชอบเที่ยว ม.ต้นก็ชอบไปข้างนอกไปดูคอนเสิตดูดาราตามประสาเด็กๆ วัยรุ่นอยากลอง (แต่ไม่เคยกระทบกับการเรียน) และมีเพื่อนผู้ชายเยอะ ขึ้นม.ปลายก็เลิกนิสัยแบบนั้นค่ะ5555 หมดวัย  ปัจจุบันอายุ24 ก็ผ่านมา10กว่าปีแล้ว แต่ป้านี่สิเขาหาว่าตอนนั้น(จนตอนนี้) ว่าติดผู้ชาย เรียนไม่รู้เรื่องชอบหนีตามผู้ชาย ปกติเจอกันก็ไม่คุยกันค่ะ ข่วงนี้หนหนูกลับมาwfhที่บ้าน หนูชอบได้ยินจากคนนู้ทีคนนี่ที ว่าป้าชอบไปบอกคนอื่นว่าหนูติดผู้ชาย บ้าผู้ชาย ไม่เหมือนพี่ๆของหนูที่เหลือ ถ้าจะเอาลูกสาวบ้านนี้ก็ยกเว้นหนูไปคนเดียว (หนูเป็นคนตรงด้วนค่ะไม่ชอบก็จะไม่ยุ่งเลย แต่ปากไม่ไว เป็นคนเงียบๆ) แรกๆหนูก็ปล่อยผ่านแต่มีคนไม่ซ้ำหน้ามาคุยกับหนูไม่ก็บอกพี่ๆหนู มันทำให้หนูอึดอัดมากเพราะบ้านติดกัน ใจหนึ่งอยากไปคุยตรงๆให้เขาหยุดยุ่งสักทีถึงแม้อาจจะยุ่งต่อ ใจนึงก็จะปล่อยผ่านแต่ก็อึดอัดในใจทุกครั้งที่เจอกันหนูแถบเลือดขึ้นหัว ความคิดนี่ติดในหัวมานานเกินไป เพราะสิ่งที่เขาพูดไม่เป็นความจริง และมันก็เป็นเรื่องหลายสิบปีแล้ว ยังเอามาพูดต่อ เป็นเหตุให้หนูต้องมาปรึกษาพันทิป ว่าหนูควรจัดการความคิดตัวเองยังไงดี มันปวดหัว น่ารำคาญใจ เลี่ยงที่จะไม่เจอหน้าก็ไม่ได้เพราะทางเข้าบ้านหนูต้องผ่านบ้านเขา ปล.เขาไม่รู้นะคะว่าหนูจบอะไรทำงานอะไรชีวิตเป็นไงค่ะ ความคิดเขาเลยจำภาพตอนม.ต้น(เป็นเด็กอ้อร้อ) เพราะม.ปลายจนมหาลัยหนูไปเรียนต่างจังหวัด พึ่งกลับมาอยู่บ้านจริงจังช่วง3เดือนนี้ค่ะ  หากแท็กผิดห้องขออภัยด้วยนะคะ