สวัสดีครับ ตามที่หัวข้อได้กล่าวเลยครับ
คือผมเป็นเด็กต่างจังหวัดมาหางานทำที่กรุงเทพฯ พี่ที่รู้จักกันเป็นคนแนะนำมา ชวนมาทำงานร้านคาราโอเกะด้วยกันกับแก แต่ผมต้องหาที่พัก ซึ้งผมมีตังติดตัวไม่ถึง 2000 มันหาห้องยากมาก แกเลยให้ไปอยู่กับคนรู้จักแก ซึ่งรู้จักกันได้ไม่นานนัก ผมก็คิดว่าน่าจะอยู่ได้ ยังไงสิ้นเดือนได้เงินเดือนคงต้องหาห้องอยู่เพราะไม่อยากรบกวนเขามาก ซึ่งเดือนแรกผมพึ่งจะได้มาทำงานกลางเดือนก็พอมีตังเก็บอยู่บ้างแล้วจากการทำงาน (ผมลืมบอกพี่ที่ผมพักอยู่ด้วยแกทำงานเป็นการ์ดอยู่ร้านคาราโอเกะด้วยกันกับผม) แล้วพอสิ้นเดือนแกมาถามเรื่องค่าห้องจะจ่ายยังไงผมก็บอกแกว่าคนละครึ่งก็ได้ค่าห้องมัน5พันกว่าเอง แกเลยขอผมแค่สองพัน ผมก็เอาให้ แล้วแกก็ไม่พูดเรื่องนี้อีกเลย จนมาวันหนึ่งเพื่อนที่ทำงานมาถามเรื่องจ่ายค่าห้องรึยัง ผมก็งง เพราะผมให้ตังเขาไปแล้วเขาก็คงไปจ่ายแล้ว ก็ลืมเรื่องนี้ไปเลย จนถึงกลางเดือน เจ้าของตึกโทรมาหาเพื่อนผมที่ทำงาน (ผมไม่มีไลน์เจ้าของตึกนะครับ) บอกห้องผมยังไม่จ่ายค่าห้อง
ถ่าไม่จ่ายแกจะตัดน้ำตัดไฟ ผมก็เลยไปถามพี่เขาว่าไปจ่ายรึยัง ทำไมเจ้าของห้องถึงมาถามแบบนี้ แกก็บอก *เดี๋ยวไปจ่าย ซึ่งเขาก็ไปจ่ายจริงๆ แต่จ่ายแค่ครึ่งเดียว ผ่านมาถึงสิ้นเดือน ค่าห้องมาแกก็ขอผมอีกรอบ รอบนี้ผมบอกถ่าไปจ่ายค่อยมาบอกผม ผมจะเอาให้ เขาก็เงียบไป ผ่านมาหลายวันผมก็งงว่าทำไมไม่ถามเรื่องค่าห้องซักที ผมเลยไปถามแกบอกจ่ายค่างวดรถหมดแล้วออกไปก่อนได้มั้ย ซึ่งผมก็มีแค่ส่วนไว้จ่ายแค่ค่าห้อง ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไรกับแก แล้วพอถึงสิ้นเดือน แกก็เก็บของออกจากห้องไปทิ้งผมไว้กับหนี้ค่าห้องที่แกไม่จ่ายมาถึงสองเดือน  แม่เจ้าของห้องก็มาถาม ว่าจะจ่ายวันไหน
ผมก็ตอบแกไม่ได้เพราะไม่เคยเป็หนี้ใครถึงหมื่น ทิ้งผมให้จมกับหนี้ที่ตัวเองไม่ได้ก้อ
ทุกวันนี้แม้แต่ตังกินข้าวยังได้ทักไปยืมคนนั้นทีคนนี้ที ทั้งที่ไม่เคยขอใครกิน เหนื่อยมากครับ บางวันคิดว่าทำไมตัวเองถึงโง่ให้คนหลอกได้นานขนาดนั้น จบแต่นี้ก่อนครับผมคิดอะไรไม่ออกจริงๆครับ