หนูเป็นวันนี้วันเเรกเลยค่ะในชีวิต ฝันว่าโดนผีหลอกบนอาคารเรียน รีบวิ่งลงมา ตัดภาพมาเป็นโรงบาล มีสิ่งของ คล้ายโต๊ะขยับแรงๆจะมาโดน ขยับมาเอง คนก็ไม่มี เราพูดในฝันว่า อะไรนักหนาวะเนี่ย  เสร็จแล้วรู้ว่าตัวเองฝันร้ายแน่ๆแล้วรู้สึก ควบคุมได้ว่าฝันอยู่เลยพยายามลืมตา ทำอยู่หลายครั้ง มันลืมแต่ไม่ตื่น  พยายามจะตื่น ก็ทำไม่ได้ กัดแขนเองก็แล้ว จิตอย่างสุดท้าย คือเรียก "ย่า" เพราะแกเหมือนแม่เรา เราอยู่กับแกมาตั้งแต่เล็กๆ ต่อ.. เราก็เรียก เรียกยังไงเสียงก็ไม่ออก ออกก็เบา (มาก) เราเรียกอยู่นาน เสียงมันออกมาแทบไม่มีเลย เรารวบรวมพลังเรียกอีก มันก็ไม่เป็นผล ร้องไห้ผสมด้วย เราก็ตั้งนะโม3จบ เราก็ยังไม่หลุด จนนึกถึงหน้าคนที่รักในชีวิต สักพักความรู้สึกนี้หายไป เราก็ตื่น ตกใจมากวิ่งไปบอกย่า เลย