เหตุผล แน่นอนว่า เป็นเรื่องของคุณภาพการสอน โรงเรียนที่ดีมีแน่นอน ดีมากๆด้วย แต่เสียดายมีไม่ทั่วถึง
และก็ต้องยอมรับเด็กขาดโอกาสด้านการศึกษาเยอะเพราะขาดทุนทรัพย์

แต่อีกส่วนเพราะคิดแต่จะให้เด็กเรียนสบายเกินไปหรือไม่
ลองดูประเทศที่คะแนนสูง เรียนกันโหดๆทั้งนั้น
แต่เราไม่เลือกวีถีนั้น เราเลือกให้เด็กเรียนแบบประเทศตะวันตกซึ่งเป็นประเทศที่พัฒนาแล้วซะส่วนใหญ่
มันก็เปรียบเหมือนคนรวยส่งลูกเรียน เอ็งไม่ต้องเรียนเก่งเอาแค่ผ่านๆไปก็พอ เดี๋ยวก็กลับมาทำงานที่บ้าน
แต่ถ้าเรายังไม่ได้อยู่ในฐานะระดับนั้น เรายังคงต้องพยายามมากกว่าคนอื่นหรือไม่
รอบๆเราที่เห็นเค้าเจริญ พัฒนากันมากขึ้น เค้าก็เลือกที่จะให้เด็กเค้าเรียนหัวหกก้นขวิดกันทั้งนั้นทั้งๆที่เค้าก็ไปไกลกว่าเราแล้วนะ
แต่ก็ยังมีวิถีทางแบบนั้นอยู่
แล้วเราละ เรากลับเลือกทางสบายๆให้กับเด็ก เพราะเด็กควรเป็นวัยที่มีความสุข เลือกเรียนในสิ่งที่ชอบ
ในเมื่อเราเลือกที่จะไปทางนี้แล้ว ก็ต้องยอมรับให้ได้ว่า โอกาสที่ผลทดสอบเชิงวิชาการจะดีขึ้นนั้นแทบเป็นไปไม่ได้เลย
(ไม่เชื่อไปดูคะแนนของประเทศที่เน้นให้เรียนมีความสุขได้ คะแนนลดลงซะส่วนใหญ่)

เหตุผลที่เราเลือกที่จะเอาอย่างประเทศพัฒนาแล้วทั้งหลาย เพราะเราเห็นประเทศเหล่านั้นพัฒนาแล้ว
เราเลยคิดว่า หลักการสอนของเค้านั้นถูกต้อง แต่มันไม่ใช่มั้ง
เราควรเลือกทางเดียวกับประเทศที่เคยอยู่ใกล้เคียงกับเราแล้วกลายเป็นประเทศที่แซงเรามากกว่าหรือเปล่า
อันนี้ฝากไว้ให้คิด

สุดท้ายเลยภาษาอังกฤษสำคัญมาก จะทำยังไงให้คนรุ่นต่อจากนี้ฟังได้ พูดได้
สำคัญอันนี้ก่อน พูดได้แล้วอย่างอื่นมันจะตามมาง่ายกว่า
คิดถึงตอนเด็ก ทักษะการสื่อสารแรกของเราคือ ฟัง แล้วก็ตามด้วยพูด อ่านกับเขียนก็ไปตามเอาตอนเรียนอนุบาล
เรื่องนี้ต้องกลับไปย้อนถามครูผู้สอนภาษาอังกฤษก่อน ตัวครูฟัง กับพูดได้หรือยัง
สำเนียงไม่ต้องเป๊ะนะ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย พี่หรั่งเค้าไม่ได้ต้องการอะไรมาก และเค้าเข้าใจว่า มันไม่ใช่ภาษาแม่เรา
ให้พี่หรั่งมาพูดไทย เค้าก็พูดไม่ชัดเช่นกัน
แล้วก็ เอาจริงๆ ภาษาไทย ฟัง พูด อ่าน เขียนได้ระดับนึง อาจจะเพียงพอแล้ว
ใครอยากเรียนลึกซึ้งถึงระดับวรรณคดีก็ให้เป็นวิชาเลือก วิชาเอกก็ได้
เรามีความจำเป็นต้องเรียนวิชาภาษาไทยม.1 ถึง ม.6 เลยหรือ?

ดราม่าแน่นวล