เรื่องแบบนี้มันมีจริงมั้ยคะ เราเจอมากับตัวเองไม่รู้ว่ามันจะเรียกว่าพรหมลิขิตได้หรือไม่...
...เข้าเรื่องเลยนะคะ ...
เรากับแฟนเก่าคบกันมา 5 ปี รักกันดีมากมีทะเลาะกันรุนแรงเป็นบางครั้ง ส่วนตัวเราคิดว่าเคมีก็ตรงกันทุกอย่างคบกันก็นาน ทำมาหากินด้วยกันมาก็เยอะน่าจะเป็นคู่แท้กันนะ แต่มีอยู่วันนึงเรามีโอกาสได้ไปสัมมนางานต่างจังหวัด เราได้เจอพี่คนนึงครั้งแรก ซึ่งเขาก็มาจีบเราแหละ แต่เราก็บอกว่ามีแฟนแล้ว(ด้วยความเป็นคนซื่อสัตย์ต่อแฟนก็บอกตามความจริง) เขาจะไม่คุยต่อแล้วแต่เราเองที่มีความรู้สึกแปลกๆ อยากจะคุยด้วย ทั้งๆที่ 5 ปีที่ผ่านมาเราไม่เคยมีประวัตินอกใจแฟนเลยสักครั้ง และที่มาสัมมนาก็ติดต่อกับแฟนตลอด พอถึงวันที่ต้องแยกย้ายกันกลับ พี่คนนั้นก็มาคุยกับเราซึ่งหน้าบอกบายๆโชคดีนะเดินทางปลอดภัย จังหวะนั้นแหละค่ะทุกคนเรารู้สึกน้ำตาจะไหลไม่อยากกลับทั้งๆที่ตอนเจอกันคุยกันไม่เยอะนับคำได้เลยบวกกับเราก็หยิ่งๆใส่เขาและก็คุยแต่เรื่องงานส่วนใหญ่ แต่ทำไมกันนะเราถึงรู้สึกแบบนั้นได้
พอมาขึ้นรถเราอดใจไม่ได้ทักไปหาพี่เขา ถ่ายรูปส่งให้เขาดูด้วยว่ามาขึ้นรถแล้ว รายงานตลอด พี่เขาก็ถามตลอดว่าถึงไหนแล้วดูเป็นห่วงเราก็แคปแผนที่ให้ดู พี่เขาบอกด้วยว่า ฮืออ เราสองคนไกลกันออกไปเรื่อยๆแล้วรู้สึกอยากร้องไห้ จังหวะนั้นน้ำตาเราก็ไหลออกมาโดยไม่มีสาเหตุ ความรู้สึกเหมือนคนที่ผูกพันธ์กันมากแล้วต้องห่างกันทั้งๆ ที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่วัน เจอหน้ากันก็แค่ตอนอบรม ตอนพักก็คือพักเพราะเหนื่อยมาก แชทยังไม่คุยกันเลย แต่หลังจากถึงบ้านแล้วใช่ค่ะทุกคนเราเลือกที่จะคุยกับพี่เขาต่อ เรารู้สึกผิดกับแแฟนเรามากและเราก็คิดว่าจะเลิกคุยกับพี่เขาแล้วแต่ก็ทำไม่ได้ ทั้งๆที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่วัน และคุยส่วนใหญ่ก็เรื่องธรรมดาการใช้ชีวิตทั่วไป
พอมาวันนึงมีเหตุให้แฟนเราต้องไปทำงานที่อื่นจึงต้องห่างไกลกับเรา จากนั้นก็ห่างกันไปจนสุดท้ายก็เลิกกัน เราเสียใจมาก หรือมันเป็นเพราะเราเฉยชากับแฟนไม่สนใจเขาเราก็โทษตัวเองมาตลอด หลังจากที่เราเลิกกับแฟนก็มีคนเข้ามาจีบบ้าง แต่พี่คนนั้นเขาไม่เคยทิ้งเราไปไหนเลยมีอะไรก็คุยได้ตลอดน่ารักกับเราหลายๆเรื่อง จนในที่สุดเราก็ตัดสินใจคบกับพี่เขา และทุกๆอย่างมันก็เหมือนโชคชะตาทำให้เรามาเจอกันอีก เรากับพี่เขาอยู่คนละจังหวัดค่อนข้างไกลกันมาก แต่เราก็มีธุระไปต่างจังหวัดบ่อยมากเช่นกัน ซึ่งการไปต่างจังหวัดของเราแต่ละครั้งอุปสรรคมันค่อนข้างที่จะเยอะตลอด แต่กลับกลายเป็นว่ามาเจอกันได้ง่ายมาก ไม่มีอุปสรรคอะไรเลย เราเริ่มเจอกันบ่อยขึ้น บางทีพี่เขาก็มาหา บางทีเราก็ไปหา เป็นอย่างนี้จนเรารักกันมากขึ้น รับรู้ได้ถึงความรักที่ได้จากเขา ตอนนี้เราสองคนใจตรงกันเรียกได้ว่าแค่คิดถึงยังไม่ทันทักไปข้อความของเขาก็เด้งมาพอดีว่า"คิดถึงนะ"เป็นแบบนี้บ่อยมาก และเขาก็ทำให้รู้สึกว่า ระยะทางไม่ได้ทำให้เราไกลกันเลยพี่เขาเทคแคร์ดีมากกกกก กไก่ ล้านตัว
อ่านถึงตรงนี้แล้วเราต้องขอโทษนะคะที่พิมพ์ยาว พยายามสรุปสั้นๆ แล้ว เพื่อนๆคิดว่ามันจะเป็นพรหมลิขิตได้มั้ยคะ จะใช้คำว่าคู่กันแล้วไม่แคล้วกันได้ไหม หรือว่าเป็นเพราะใจเราเอง แสดงความคิดเห็นมาได้นะคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเรื่องของเราค่ะ
เรื่องเนื้อคู่ พรหมลิขิต มันจริงมั้ยคะ
...เข้าเรื่องเลยนะคะ ...
เรากับแฟนเก่าคบกันมา 5 ปี รักกันดีมากมีทะเลาะกันรุนแรงเป็นบางครั้ง ส่วนตัวเราคิดว่าเคมีก็ตรงกันทุกอย่างคบกันก็นาน ทำมาหากินด้วยกันมาก็เยอะน่าจะเป็นคู่แท้กันนะ แต่มีอยู่วันนึงเรามีโอกาสได้ไปสัมมนางานต่างจังหวัด เราได้เจอพี่คนนึงครั้งแรก ซึ่งเขาก็มาจีบเราแหละ แต่เราก็บอกว่ามีแฟนแล้ว(ด้วยความเป็นคนซื่อสัตย์ต่อแฟนก็บอกตามความจริง) เขาจะไม่คุยต่อแล้วแต่เราเองที่มีความรู้สึกแปลกๆ อยากจะคุยด้วย ทั้งๆที่ 5 ปีที่ผ่านมาเราไม่เคยมีประวัตินอกใจแฟนเลยสักครั้ง และที่มาสัมมนาก็ติดต่อกับแฟนตลอด พอถึงวันที่ต้องแยกย้ายกันกลับ พี่คนนั้นก็มาคุยกับเราซึ่งหน้าบอกบายๆโชคดีนะเดินทางปลอดภัย จังหวะนั้นแหละค่ะทุกคนเรารู้สึกน้ำตาจะไหลไม่อยากกลับทั้งๆที่ตอนเจอกันคุยกันไม่เยอะนับคำได้เลยบวกกับเราก็หยิ่งๆใส่เขาและก็คุยแต่เรื่องงานส่วนใหญ่ แต่ทำไมกันนะเราถึงรู้สึกแบบนั้นได้
พอมาขึ้นรถเราอดใจไม่ได้ทักไปหาพี่เขา ถ่ายรูปส่งให้เขาดูด้วยว่ามาขึ้นรถแล้ว รายงานตลอด พี่เขาก็ถามตลอดว่าถึงไหนแล้วดูเป็นห่วงเราก็แคปแผนที่ให้ดู พี่เขาบอกด้วยว่า ฮืออ เราสองคนไกลกันออกไปเรื่อยๆแล้วรู้สึกอยากร้องไห้ จังหวะนั้นน้ำตาเราก็ไหลออกมาโดยไม่มีสาเหตุ ความรู้สึกเหมือนคนที่ผูกพันธ์กันมากแล้วต้องห่างกันทั้งๆ ที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่วัน เจอหน้ากันก็แค่ตอนอบรม ตอนพักก็คือพักเพราะเหนื่อยมาก แชทยังไม่คุยกันเลย แต่หลังจากถึงบ้านแล้วใช่ค่ะทุกคนเราเลือกที่จะคุยกับพี่เขาต่อ เรารู้สึกผิดกับแแฟนเรามากและเราก็คิดว่าจะเลิกคุยกับพี่เขาแล้วแต่ก็ทำไม่ได้ ทั้งๆที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่วัน และคุยส่วนใหญ่ก็เรื่องธรรมดาการใช้ชีวิตทั่วไป
พอมาวันนึงมีเหตุให้แฟนเราต้องไปทำงานที่อื่นจึงต้องห่างไกลกับเรา จากนั้นก็ห่างกันไปจนสุดท้ายก็เลิกกัน เราเสียใจมาก หรือมันเป็นเพราะเราเฉยชากับแฟนไม่สนใจเขาเราก็โทษตัวเองมาตลอด หลังจากที่เราเลิกกับแฟนก็มีคนเข้ามาจีบบ้าง แต่พี่คนนั้นเขาไม่เคยทิ้งเราไปไหนเลยมีอะไรก็คุยได้ตลอดน่ารักกับเราหลายๆเรื่อง จนในที่สุดเราก็ตัดสินใจคบกับพี่เขา และทุกๆอย่างมันก็เหมือนโชคชะตาทำให้เรามาเจอกันอีก เรากับพี่เขาอยู่คนละจังหวัดค่อนข้างไกลกันมาก แต่เราก็มีธุระไปต่างจังหวัดบ่อยมากเช่นกัน ซึ่งการไปต่างจังหวัดของเราแต่ละครั้งอุปสรรคมันค่อนข้างที่จะเยอะตลอด แต่กลับกลายเป็นว่ามาเจอกันได้ง่ายมาก ไม่มีอุปสรรคอะไรเลย เราเริ่มเจอกันบ่อยขึ้น บางทีพี่เขาก็มาหา บางทีเราก็ไปหา เป็นอย่างนี้จนเรารักกันมากขึ้น รับรู้ได้ถึงความรักที่ได้จากเขา ตอนนี้เราสองคนใจตรงกันเรียกได้ว่าแค่คิดถึงยังไม่ทันทักไปข้อความของเขาก็เด้งมาพอดีว่า"คิดถึงนะ"เป็นแบบนี้บ่อยมาก และเขาก็ทำให้รู้สึกว่า ระยะทางไม่ได้ทำให้เราไกลกันเลยพี่เขาเทคแคร์ดีมากกกกก กไก่ ล้านตัว
อ่านถึงตรงนี้แล้วเราต้องขอโทษนะคะที่พิมพ์ยาว พยายามสรุปสั้นๆ แล้ว เพื่อนๆคิดว่ามันจะเป็นพรหมลิขิตได้มั้ยคะ จะใช้คำว่าคู่กันแล้วไม่แคล้วกันได้ไหม หรือว่าเป็นเพราะใจเราเอง แสดงความคิดเห็นมาได้นะคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเรื่องของเราค่ะ