เรื่องราวของผมในวัยเด็กก็เคยเจอดวงวิญญาณมาตั้งแต่เด็กอนุบาลผมเชื่อใจเลยครับว่าเด็กทุกคนมีเซ้นส์หรือไม่มีเซ้นส์ ที่แตกต่างกันออกไป เรื่องที่ผมย้อนอยากจะเล่านั่นก็คือ
เรื่อง ชี้ตรงที่ดวงวิญญาณที่อาศัยอยู่
ช่วงนั้นผมอายุ3ขวบพี่สาวกับแม่พาผมไปตลาด ไปก็น่าจะไกลแต่อาจกลับบ้านมามืดคำ่หน่อยเพราะบ้านผมห่างจากตัวเมืองถึง10กิโลเมตร ปกติพี่สาวชอบขับรถมอเตอร์ไซค์อย่างเร็วแต่ว่าแม่นั้นต้องเตือนอยู่บ่อยครั้งเพราะพี่สาวตอนนั้นเป็นวัยรุ่นอยู่ ม.ต้นเอง ก็เลยกลับช้าหน่อย
ณ ตอนนั้นน่าจะเป็นตอนเย็นวันศุกร์ พี่สาวกับผมกลับมาจากโรงเรียนเพื่อที่จะไปรับแม่พาไปซื้อของที่ตลาดในตัวเมือง กว่าจะดูของซื้อของเสร็จก็พากันกลับบ้านก็มืด
จนเวลา19.00น.นำ้มันของรถก็ดันมาหมดอยู่ตรงหน้าวัดแห่งหนึ่ง พี่สาวพยายามบิดคันเร่งแต่ก็ไม่ติดซักที และมองไปยังบริเวณวัดเพื่อหาคนมาช่วยแต่ก็ขนลุกซู่ไม่ยอมเข้าไปเพราะว่ากลัวเพราะบริเวณวัดดูวังเวงชวนขนหัวลุก แต่อยู่ดีดีนั้นผมก็ได้ชี้ไปยังที่เก็บกระดูกและเห็นเงาคนดำอยู่ตรงนั้นและบอกแม่ว่าแม่นั่นใครนะ แม่ก็หันไปดูก็ไม่เจออะไร พี่สาวพยายามโบกรถเพื่อมาช่วยแต่ก็ไม่สำเร็จ ผมก็ได้แต่เดินมองเล่นตามภาษาเด็กของผม แต่อยู่ดีดีนั้นผมก็ดันเหลืยบตาขึ้นไปมองเห็นเงาผู้หญิงอยู่บนหลังคาเมณรุเผาศพอีกด้วยและหันไปทักแม่อีกครั้งว่าแม่แม่มีคนอยู่ข้างบนนั้น แม่เหลือบตาขึ้นและบอกกับผมผมนี่ถ้าเจออะไรห้ามทักรู้ไหม ซึ่งตอนนั้นก็ยังไม่ค่อยเข้าใจซะเท่าไหร่ แต่อยู่ดีดีก็เจอเต็มเต็มตัวสูงเท่าใบลานซะด้วยและหันมาบอกแม่กับพี่สาวว่า นั่นตัวอะไรตัวสูงเหมือนไททันเลย แม่กับพี่นั้นเริ่มสังหรณ์ใจไม่ดีก็เลยบอกเลยรีบพากันเข็นรถหนีเลยส่วนผมก็ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรเลยก็ได้แต่ทักระหว่างทางเลยว่าแม่แม่แม่นี่คืออะไรนู้นนี้จนผมไปบ้านร้านค้าแห่งหนึ่งที่ปิดทำการเพราะเจ้าของร้านเสียชีวิตอีกด้วย ผมยิ่งทักแม่ยิ่งเตือนผม พี่ยิ่งเข็นเร็วอีกต่างหาก วิ่งเข็นเกือบ3กิโลก็ไปที่เติมนำ้มันประทางแม่รีบควักตัง100นึงเติมเสร็จก็บลึ้นกลับบ้านอย่างเร็วครับ
นี่หล่ะครับคือเรื่องราวในวัยเด็กที่อยากจะมาเสนอเพื่อไห้ผู้ไหญ่เข้าใจเด็กเด็กมากขึ้นครับ
เด็กมีเซ้นส์มองเห็นผี
เรื่อง ชี้ตรงที่ดวงวิญญาณที่อาศัยอยู่
ช่วงนั้นผมอายุ3ขวบพี่สาวกับแม่พาผมไปตลาด ไปก็น่าจะไกลแต่อาจกลับบ้านมามืดคำ่หน่อยเพราะบ้านผมห่างจากตัวเมืองถึง10กิโลเมตร ปกติพี่สาวชอบขับรถมอเตอร์ไซค์อย่างเร็วแต่ว่าแม่นั้นต้องเตือนอยู่บ่อยครั้งเพราะพี่สาวตอนนั้นเป็นวัยรุ่นอยู่ ม.ต้นเอง ก็เลยกลับช้าหน่อย
ณ ตอนนั้นน่าจะเป็นตอนเย็นวันศุกร์ พี่สาวกับผมกลับมาจากโรงเรียนเพื่อที่จะไปรับแม่พาไปซื้อของที่ตลาดในตัวเมือง กว่าจะดูของซื้อของเสร็จก็พากันกลับบ้านก็มืด
จนเวลา19.00น.นำ้มันของรถก็ดันมาหมดอยู่ตรงหน้าวัดแห่งหนึ่ง พี่สาวพยายามบิดคันเร่งแต่ก็ไม่ติดซักที และมองไปยังบริเวณวัดเพื่อหาคนมาช่วยแต่ก็ขนลุกซู่ไม่ยอมเข้าไปเพราะว่ากลัวเพราะบริเวณวัดดูวังเวงชวนขนหัวลุก แต่อยู่ดีดีนั้นผมก็ได้ชี้ไปยังที่เก็บกระดูกและเห็นเงาคนดำอยู่ตรงนั้นและบอกแม่ว่าแม่นั่นใครนะ แม่ก็หันไปดูก็ไม่เจออะไร พี่สาวพยายามโบกรถเพื่อมาช่วยแต่ก็ไม่สำเร็จ ผมก็ได้แต่เดินมองเล่นตามภาษาเด็กของผม แต่อยู่ดีดีนั้นผมก็ดันเหลืยบตาขึ้นไปมองเห็นเงาผู้หญิงอยู่บนหลังคาเมณรุเผาศพอีกด้วยและหันไปทักแม่อีกครั้งว่าแม่แม่มีคนอยู่ข้างบนนั้น แม่เหลือบตาขึ้นและบอกกับผมผมนี่ถ้าเจออะไรห้ามทักรู้ไหม ซึ่งตอนนั้นก็ยังไม่ค่อยเข้าใจซะเท่าไหร่ แต่อยู่ดีดีก็เจอเต็มเต็มตัวสูงเท่าใบลานซะด้วยและหันมาบอกแม่กับพี่สาวว่า นั่นตัวอะไรตัวสูงเหมือนไททันเลย แม่กับพี่นั้นเริ่มสังหรณ์ใจไม่ดีก็เลยบอกเลยรีบพากันเข็นรถหนีเลยส่วนผมก็ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรเลยก็ได้แต่ทักระหว่างทางเลยว่าแม่แม่แม่นี่คืออะไรนู้นนี้จนผมไปบ้านร้านค้าแห่งหนึ่งที่ปิดทำการเพราะเจ้าของร้านเสียชีวิตอีกด้วย ผมยิ่งทักแม่ยิ่งเตือนผม พี่ยิ่งเข็นเร็วอีกต่างหาก วิ่งเข็นเกือบ3กิโลก็ไปที่เติมนำ้มันประทางแม่รีบควักตัง100นึงเติมเสร็จก็บลึ้นกลับบ้านอย่างเร็วครับ
นี่หล่ะครับคือเรื่องราวในวัยเด็กที่อยากจะมาเสนอเพื่อไห้ผู้ไหญ่เข้าใจเด็กเด็กมากขึ้นครับ