ตามนั้นเลยค่ะ แม่เป็นคนที่ขี้งอน ขี้น้อยใจมากๆ ทุกคนต้องตามใจเขา  เกริ่นก่อนว่าตอนเด็กๆ เราอยู่คนเดียวบ่อยมาก เพราะพ่อแม่ทำงานดึกตลอด เราเลยไม่ได้ผูกพันธ์ขนาดนั้น ถามว่ารักมั้ย เรารัก แต่เราชอบอยู่คนเดียว ไม่สุงสิงใครมากกว่า พอเราโตขึ้น แท่เราก็แก่ลง แกก็กลับเร็วมากขึ้น แต่เราก็ใช้ชีวิตตามเดิม กลับจากรร.6โมง กินข้าว อาบน้ำ เข้านอน ชีวิตวนลูปอยู่อย่างนี้ จนเราเริ่มสงสารพ่อแม่ เลยอยู่กับพวกแกมากขึ้น แม่อยากได้อะไรเราก็ตามใจ (พ่อเราเป็นคนลุยๆ ง่ายๆ อะไรก็ได้เหมือนเรา แกไม่ค่อยขออะไรมาก)
มีครั้งหนึ่ง เรากลับมาบ้าน เราเหนื่อยมากๆวันนั้น หัวตัอไปหมด เดินทีแทบล้ม แล้วแม่เราเพิ่งสระผมเสร็จพอดี แกเดินมาขอให้เราเป่าผม หนีบผมให้หน่อย แต่เราไม่ไหวเลยปฏิเสธไปว่า ไท่ทำนะ เหนื่อย แล้วเราก็เดินเข้าห้องไป สักพักแม่มาเคาะประตูห้องแล้วร้องไห้ บอกเราอกตัญญู วันหลังหาเงินเองเลย พร้อมกับเดินกลับห้องไป เรางงมาก อนเราไปเป็นเดือน เราก็ไม่อะไรอยู่แล้ว เพราะไม่ได้เจอหน้าแม่เลย แล้วมันก็จะทะเลาะกับแบบนี้แหละค่ะ
วันนั้นก็ขอไปเที่ยวกับเพื่อน นานๆที แม่เราก็น้อยใจ งอน ไม่คุยกับเราเป็นอาทิตย์ (้ราก็ไม่ได้ไปนะ เพราะเขาไม่อนุญาต)
เราควรทำไงดีคะ