สวัสดีค่ะตอนนี้เราเครียดมาก และไม่รู้จะแก้ปัญหานี้อย่างไร ระหว่างเข้าแถวเราก้คุยยอกล้อกับเพื่อนเป็นปกติ
เเต่จะมีครูคนนึงที่ใครก้ไม่ชอบ เราพูดชื่อครุคนนั้นไปแล้วเขาได้ยินจึงมาถามว่าใครมีปัญหากับครูเราจึงพูดสิ่งไม่วรพูดออกไป
เค้าเลยด่าออกมาค่ะคนที่เราล้อด้วยคิดว่าครุด่าเรารู้แล้วตอนนั้นว่าเค้โกรธมากๆถึงกลับพูดเลยค่ะว่าเกลียดเราเราดิ่งและละอายมากค่ะ
เราได้แต่ขอโทษตอนนั้นเราไม่รู้จะทำยังไงเลยค่ะเราเคยสนิทกันมากวันนั้นเค้าไม่แม้เเค่จะแลเราเลยเราลากลับบ้านเลยค่ะรู้ว่าอยู่ไปก้ไม่ได้ดีขึ้น
เพื่อนในกลุ่มก็พยายามเคลียให้ได้คำตอบมาว่า ตอนนั้นที่เค้าบอกว่าเค้าเกลียดเราเขาแค่โกรธเเต่ตอนนี้ยังไม่พร้อมตะให้อภัย
เราร้องไห้มาตลอดทั้งวันจนตอนเย็นมีแมจเสจส่งมาว่าไม่เป็นไรนะตอนนี้ทุกอย่างดีขึ้นแล้วอย่าโทษตัวเองเลยกุให้อภัยแล้วครูเค้าไม่ได้ด่าเรา
ถึวจะเป็นแบบนั้นเราก้ยังรู้สึกอยากหายไปอูยู่ดีค่ะเป็นเหมือนตราบาปในชีวิตเราอยากตายๆไปแล้วลืมมันทุกอย่าง เราควรจัดการตัวเองยังไงคะ
เราไม่อยากไปรรเเละไม่อยากจะนึกถึงมันอีกแล้ว
รู้สึกผิดจนไม่อยากมีชีวิตอยู่
เเต่จะมีครูคนนึงที่ใครก้ไม่ชอบ เราพูดชื่อครุคนนั้นไปแล้วเขาได้ยินจึงมาถามว่าใครมีปัญหากับครูเราจึงพูดสิ่งไม่วรพูดออกไป
เค้าเลยด่าออกมาค่ะคนที่เราล้อด้วยคิดว่าครุด่าเรารู้แล้วตอนนั้นว่าเค้โกรธมากๆถึงกลับพูดเลยค่ะว่าเกลียดเรา
เราดิ่งและละอายมากค่ะเราได้แต่ขอโทษตอนนั้นเราไม่รู้จะทำยังไงเลยค่ะเราเคยสนิทกันมากวันนั้นเค้าไม่แม้เเค่จะแลเราเลยเราลากลับบ้านเลยค่ะรู้ว่าอยู่ไปก้ไม่ได้ดีขึ้น
เพื่อนในกลุ่มก็พยายามเคลียให้ได้คำตอบมาว่า ตอนนั้นที่เค้าบอกว่าเค้าเกลียดเราเขาแค่โกรธเเต่ตอนนี้ยังไม่พร้อมตะให้อภัย
เราร้องไห้มาตลอดทั้งวันจนตอนเย็นมีแมจเสจส่งมาว่าไม่เป็นไรนะตอนนี้ทุกอย่างดีขึ้นแล้วอย่าโทษตัวเองเลยกุให้อภัยแล้วครูเค้าไม่ได้ด่าเรา
ถึวจะเป็นแบบนั้นเราก้ยังรู้สึกอยากหายไปอูยู่ดีค่ะเป็นเหมือนตราบาปในชีวิตเราอยากตายๆไปแล้วลืมมันทุกอย่าง เราควรจัดการตัวเองยังไงคะ
เราไม่อยากไปรรเเละไม่อยากจะนึกถึงมันอีกแล้ว